تبر اکوتوریسم بر تنه جنگل ناهارخوران

با وجود قرار داشتن سرجنگلداری منابع طبیعی در ورودی ناهارخوران، هیچ اقدامی برای جلوگیری از قطع درختان و سرشاخه‌ها در جنگل ناهارخوران و توسکاستان صورت نمی‌گیرد.
ایلنا نوشت:

وحید زمانی، فعال محیط زیستی با بیان اینکه هجوم گردشگران در روزهای تعطیل هفته به جنگل ناهارخوران و توسکاستان و قطع درختان و سرشاخه‌ها آسیبی جدی به این اکوسیستم منحصر به فرد است، گفت: هر هفته شاهد این هستیم که هرکس که به قصد گشت‌وگذار پای به این جنگل می‌گذارد با خود تبری دارد تا هیزم لازم برای تهیه آتش را از درختان جنگل تهیه کند.

او گفت: جنگل‌های شمال ایران جزء جنگل‌های هیرکانی و متعلق به دوران سوم زمین‌شناسی هستند و در اروپا به‌نام جنگل‌های فسیل شناخته شده و در اقلیم اروپا جنگل‌هایی به این قدمت وجود خارجی ندارند. این فعال محیط زیستی توضیح داد: باقی ماندن جنگل‌های ایران با این قدمت طولانی به‌خاطر قرار گرفتن رشته کوه البرز در موقعیتی منحصر به‌فرد‌ است که جنگل‌های شمال کشور را در عصر یخبندان از سرما محفوظ داشته است.

او با انتقاد از وضعیت نظارت بر جنگل ناهارخوران و توسکاستان گفت: جای سئوال است که چرا با وجود پست‌ها و ایستگاه‌های متعدد محیط‌بانی و جنگلداری در مسیر ورودی شهر گرگان و جنگل ناهارخوران، در عمل هیچ نظارتی روی اکوتوریسم منطقه وجود ندارد، و این در حالی‌است که سرجنگلداری منابع طبیعی نیز در ورودی ناهارخوران قرار دارد.

زمانی افزود: با وجود این جاذبه منحصر به‌فرد، کسی قدردان این نعمت خدادادی نیست و هیچ اقدامی ازسوی مقامات مسئول صورت نمی‌گیرد، در حالی که مسئولان مربوطه حداقل می‌توانستند افراد را از همراه بردن تبر به داخل جنگل منع کنند.

این فعال محیط زیستی گفت: نمی‌دانم اولویت کاری سازمان‌های مسئول حفاظت از منابع طبیعی و محیط زیست چیست و آیا مسئله‌ای مهم‌تر از حفظ این میراث ملی وجود دارد؟ او تاکید کرد: اگر روند تخریب در این جنگل‌ها ازسوی اکوتوریسم و گردشگری سریع‌تر قطع شود، می‌توان امیدوار بود که این اکوسیستم‌ها دوباره بتوانند خود را بازسازی کنند.

این فعال محیط زیستی ممانعت از ورود تبر و ابزارهای قطع درختان به جنگل و اطلاع‌رسانی و آموزش گردشگران در حفاظت از جنگل به وسیله توزیع بروشورهای آموزشی را ابزاری موثر برای حفاظت از این میراث جاودان دانست. زمانی در پایان گفت: ای کاش زودتر مسئولان از خواب غفلت و بی‌توجهی به منابع طبیعی بیدار شوند، قبل از اینکه آنقدر دیر شود که جایی برای جبران باقی نماند.