خانه‌های مجردی در تهران به 30 درصد رسید

در برنامه بحث روز رادیو تهران که اقبال پور، مدیر پژوهش مرکز امور زنان نهاد ریاست جمهوری؛ محمد احمدی، متخصص علوم تربیتی و روان شناسی؛ و امیدی، مدیر حوزه فرهنگی اجتماعی سازمان ملی جوانان حضور داشتند، به علل افزایش سن ازدواج پرداختند.

به گزاش خبرنگار «تابناک»، احمدی ضمن تهدید خواندن افزایش سن ازدواج برای جامعه ایران، از نهاد‌ها و سازمان‌های مربوطه خواست به این موضوع جدی‌تر نگاه کنند. خانم اقبال پور نیز بر اساس پژوهش‌هایی که مرکزشان انجام داده، گفت: تجرد قطعی برای دختران از 45 سال به بالا است.

امیدی در پاسخ به پرسش مجری برنامه که پرسید آیا آماری از خانه‌های مجردی در تهران دارید، با عذرخواهی از شنوندگان رادیو گفت: معتقدم باید خبر‌ها را به خانواده‌ها داد. متاسفانه با وجود افزایش اطلاعات رسانه‌ای، خیلی‌ها مقهور ادبیات و فرهنگ بیرونی می‌شوند. انگار خیلی‌ها سنت‌هایشان را از دست داده‌اند. می‌شنویم معمولا وقتی می‌پرسند چرا ازدواج نمی‌کنید، می‌گویند چون شغل نداریم. چون مسکن نداریم... اما ما تناقضاتی ما در این پژوهش‌ها می‌بینیم.
در یک شهرستان، 84 درصد از کسانی که از هم طلاق گرفته بودند، دارای منزل ملکی بودند. یعنی مشکل مسکن نداشتند. بلکه مشکل عاطفی بود.

وی افزود: ازدواج موفق سه شرط می‌خواهد؛ آموزش مداوم، از لحظه‌ای که فرد به دنیا آمد تا هنگام ازدواج. دو، مشاوره و بالاخره انتخاب؛ انتخاب دقیق. یک بار دیگر از شنوندگان رادیو عذر می‌خواهم، 27 درصد از جوانان (اعم از پسر و دختر) خانه مجردی دارند. در حالی که این رقم باید در عدد چهار ضرب شود؛ چون هر پسری دست کم چهار دوست دارد ـ البته حساب آنان که دانشجو هستند و خوابگاه ندارند و دنبال خانه می‌گردند، جداست ـ بدتر اینکه بعضی از این افراد متاهلند و خانه مجردی دارند.

مجری: سقف سن مطلوب برای ازدواج دختران و پسران چند است؟
امیدی: برای دختران بین 18 تا 24 سال و برای پسران بین 21 تا 27 سال.

گفتنی است، با توجه به رشد خطرناک و هشداری طلاق توافقی و غیر توافقی در کشور و جایگاه یک زن و مرد مطلقه در جامعه، عدم توان برگشت افراد به خصوص بانوان به خانه پدری و زندگی بعنوان یک عضو عادی خانوادهو ... و به دنبال آن احتمال بروز مفسده های مختلف در جامعه، کنترل و دقت و آموزش های فرهنگی و اجتماعی برای تقویت بنیان خانواده ها امری ضروری و مهم است که متاسفانه در جامعه ما و مسئولان و نهاد های ذیربط کشورمان مغفول مانده است و آسیب شناسی این مهم بسیار ضروری است.