دانشمندان در آمريکا يک داروي نانوذرهاي ساختهاند که مانند يک نانوبمبافکن مخفي عمل کرده و به دور از چشم سيستمهاي دفاعي بدن، محموله دارويي مداخلهکننده خود را روي سلولهاي سرطاني رها ميکند.
به گزارش ايسنا؛ طبق اعلام نظر محققان اين پروژه، اين سيستم نخستين نمونه از يک نانوذره است که بعد از تزريق به داخل جريان خون ميتواند هدف خود را جستوجو و پيدا کند. اين نانوذرات راه را براي هدفگيري انتخابي سلولها و بافتهاي سرطاني تسهيل ميکنند، در حالي که اثرات جانبي ناچيزي دارند.
اين سيستم از پديده تداخل (RNA (RNAi بهره ميجويد. در اين پديده، تواليهاي کوتاه RNA دورشتهيي معروف به مداخلهکننده کوچک RNA ياsiRNA، ميتوانند به توقف ساخت پروتئينهاي مشخصي در يک سلول منجرشوند. RNAi براي درمان بسياري از بيماريها از جمله سرطان، نويد بزرگي ميدهد. اما در اين رابطه مشکلاتي از جمله چگونگي تحويل RNA به سلول هدف، وجود دارد.
مارک ديويس از موسسه فنآوري کاليفرنيا و يکي از محققان اين طرح ميگويد: اگر از RNA خالص استفاده شود، خيلي سريع در جريان خون از بين ميرود. حتي اگر در خون پايدار مانده و از بين نرود، بوسيله کليهها دفع ميشود. RNA خالص، اگر از اين مرحله نيز به سلامت عبور کند، سپس بايد به بافت هدف ويژهي خود برده شود.
اين محققان بعد از 15سال تحقيق، توانستهاند يک سيستم چندجزئي بسازند که بر هرکدام از اين چالشها به طريقي غلبه ميکند. يک پليمر مبتني بر سايکلودکسان (CDP) همراه با siRNA، به شکل نانوذرهي ويژهاي که در آن از siRNA محافظت ميشود، به طور خودبهخود آرايش مييابند. براي جلوگيري از کلوخهشدن و پيوند ناخواسته با مواد موجود در خون، سطح اين نانوذره با پياتيلن گلايکول حاوي سايکلو آلکانآدامانتان (AD-PEG) تزيين داده ميشود. در نهايت يک ليگاند هدفگيرنده، پروتئين ترانسفرين (Tf)، براي هدفگيري سلولهاي سرطاني و اتصال به آنها، به سطح اين نانوذره متصل ميشود.
هنگامي که اين محققان اين نانوذرات را به بيماراني که مبتلا به سرطان تومور سياهرنگ قشر عميق پوست بودند، تزريق کردند؛ متوجه شدند که اين نانوذرات در سلولهاي سرطاني تجمع کردهاند و هر چه دوز اين نانوذرات بيشتر بود، اين تجمع نيز بزرگتر بود.
طبق گفته اين محققان، اين اولين مثال از تجمع وابسته به دوز نانوذرات داخل سلولهاي سرطاني به وسيله يک سيستم تزريق ميباشد.
نتايج اين تحقيق در مجله Nature به چاپ رسيده است.