نامه كودكانه سروش به مراجع تقليد

جهان : عبدالكريم سروش كه اين روزها براي ماندن در عرصه سياست و ديده شدن كمپين مشترك با منافقين و سكولارها و حتي همجنس گراها تشكيل داده است در نامه‌اي به مراجع تقليد از آنها خواسته است كه در برابر ظلم نظام ايستادگي كنند.

سروش در اين نامه كه معلوم نيست براي كدام مرجع تقليد فرضي نوشته آورده است:مي دانيم كه شما اقطاب و اركان دين خود از مظلومان مظالم جمهوري اسلامي هستيد و از اين كه معاصي و مفاسد اين حكومت جائر نام نيك شما و دامان پاك شريعت را آلوده كرده ظاهري دژم و باطني نژند داريد و سينه پر آتش خود را به آب صبوري ساكن مي‌كنيد.

وي در بخش ديگري از نامه خود با بيان اينكه اجازه فتوا دادن در ايران به شما داده نمي شود مي نويسد:مي‌دانيم كه شما هم بر اين مردم نيك سيرت رحمت مي‌آوريد كه همچنان در چنگال ديو استبداد اسيرند، نه لبخند بر لب دارند نه شادي در دل نه نان در سفره نه دانش در دفتر نه نشاط عيشي نه درمان دلي. مطمئن باشد كه نه اسلاميت اين سرزمين نه استقلالش، هيچكدام در گروي بقاء مشتي طراران حاكم نيست و پشتيباني از اين "طالبان نامطلوب " نه خشنودي ملت را در پي دارد نه آبروي روحانيت را.

وي در ادامه نامه به مراجع تقليد ايران توصيه مي كند كه از كشور خارج شوند:مهاجرت چون يك رهنمود ديني و قرآني و يك شيوه اعتراض مدني و انساني و به منزله جستن راهي براي رستن از زندان و رسوا كردن زندانبانان، در سيره عالمان دين ثبت افتاده است و مهاجرت عالمان از ايران به عراق و از عراق به ايران در دوران مشروطه و معاصر سنت نيكو و آزاديخواهانه اي بوده ست. بانگ بلند مهاجرت قفل اين سكوت شبهه ناك را خواهد شكست و توهٌم تسليم ننگين را خواهد زدود.

وي همچنين حوزه نجف را پيشنهاد مي‌كند و مي‌نويسد: حوزه فقهي شيعي نجف پس از ركود و توقف كوتاه، اينك به سابقه هزار ساله خود رجوع مي‌كند و درانديشه بالندگي دوباره است. نجف اكنون مي‌تواند قم را آزاد كند و نفس فروبردگان و ترس خوردگان قم و مشهد را به فراخناي حوزه فقاهت خود راه دهد تا رسالت ديني و تاريخي‌شان را با شجاعت بگذراند.