فیلم‌های سه‌بعدی را بدون عینک ببینید

بهنوش خرم‌روز: فیلم‌های سه بعدی امروز خیلی خیلی تماشایی‌تر از 50 سال پیش هستند که این نوع فیلم‌ها تازه به بازار راه پیدا کرده بودند. اما هنوز هم تماشای فیلم سه‌بعدی یک مشکل نه چندان کوچک دارد: مجبورید برای تماشای آن از عینک‌های تیره و بزرگی استفاده کنید که اغلب راحت و شاید بتوان گفت دوست‌داشتنی نیستند.

اما به گزارش تکنولوژی ریویو، محققان گروه علوم کاربردی مایکروسافت با ارائه یک نوع لنز جدید، وعده داده‌اند که این مشکل را به زودی و به سادگی برطرف خواهد کرد.

لنز جدید که در بخش پایینی باریک‌تر از بخش بالایی است و شکلش شبیه یک گوه است، با روشن و خاموش کردن ال.ای.دی‌های لبه پایینی خود، نور را به چشم بیننده هدایت می‌کند. این امکان در ترکیب با نور زمینه، می‌تواند تصاویر متفاوتی را به چشم بینندگان مختلف برساند یا با ارائه تصاویر متفاوت به چشم راست و چپ بیننده، باعث ایجاد تاثیر فضایی یا سه‌بعدی شود. در واقع نکته خاص در مورد این لنز، امکان کنترل مسیر نور و هدایت آن به چشم بیننده است.

به لطف موفقیت فیلم‌هایی مانند آواتار و آلیس در سرزمین عجایب، هالیوود هر روز پول بیشتری خرج ارائه تجربه تصویر سه‌بعدی به مخاطبینش می‌کند. در حقیقت دنیای تصاویر سه‌بعدی اخیرا تحول عظیمی داشته و در این راستا، تولیدکنندگان صنعت الکترونیک برای این‌که بتوانند تجربه سینمای سه‌بعدی را به خانه‌ها ببرند، به شدت در حال رقابتند. چنان که خبرها حاکی از رشد سریع این صنعت هستند.

در جلسه سمپوزیوم بین‌المللی جامعه نمایش اطلاعات که ماه گذشته برگزار شد، برخی شرکت‌ها نمایشگرهای سه‌بعدی‌ای ارائه کردند که نیاز به عینک ندارند. اغلب این نمایشگرها از لنزهای عدسی مانند استفاده می‌کنند که با تکمیل نمایشگر، تصاویر را در دو جهت مشخص ساتع می‌کند. اما در این شرایط، بیننده باید تنها در منطقه خاصی در مقابل نمایشگر قرار بگیرد که بتواند تصویر را سه‌بعدی ببیند و اثر لنز را حس کند. خارج از این منطقه خاص، تصویر مات می‌شود.

اما نمونه لنز جدید مایکروسافت می‌تواند به طور هم‌زمان، دو ویدیوی سه‌بعدی را به دو نفر در هر جایی که باشند، نشان بدهد (برای هر کابر یک ویدئو). در مورد ویدئوهای دوبعدی معمولی، این رقم به چهار نفر می‌رسد. در حقیقت سیستم نمایشگر سه‌بعدی مایکروسافت به دوربینی مجهز است که حرکت بیننده را تشخیص می‌دهد و نور را مستقیم به سمت چشم وی هدایت می‌کند. به علاوه این لنز ضخامت خیلی کمی دارد و به راحتی می‌تواند با یک نمایشگر کریستال مایع استاندارد همراه شود.

البته ایده دنبال کردن حرکت مخاطب چندان جدید نیست، اما فناوری‌هایی که تا به امروز در این زمینه وجود داشتند، نه تنها بسیار گران‌قیمت بودند، که در تعقیب حرکت مخاطب بسیار کندتر از آن عمل می‌کردند که در عمل قابل استفاده باشند.

اما لنز مایکروسافت در بالا 11 میلی‌متر و در پایین 6 میلی‌متر ضخامت دارد و نور به جای هوا، از درون لنز حرکت می‌کند. در واقع فاصله پروژکتور و نمایشگر بسیار کاهش یافته است. نقطه کانونی نمایشگر جدید هم سطح صاف لنز است.

آن‌چه این لنز را متمایز می‌سازد، این است که نور وارد لنز می‌شود و آن‌قدر درون آن می‌چرخد تا به زاویه خاصی که زاویه بحرانی خوانده می‌شود، برسد و از ضلع مقابل لنز خارج شود. قسمت پایینی گرد شده و نازک‌تر لنز در این روند بسیار تاثیرگذار است.

زاویه نور خروجی به موقعیت و زاویه نوری بستگی دارد که به قسمت پایینی لنز وارد می‌شود. دوربین‌هایی که حرکت بیننده را دنبال می‌کنند هم در سطح پایینی لنز کار گذاشته شده‌اند. این لنز به راحتی می‌تواند جایگزین نور زمینه سنتی نمایشگرهای ال.سی.دی شود و آن‌ها را به نمایشگرهای سه‌بعدی تبدیل سازد که نیازی به عینک ندارند. وضوح تصویر نهایی به دوره تناوب بازسازی تصویر بستگی دارد.

در نهایت این فناوری تا حد زیادی به پنل ال.سی.دی موجود در نمایشگرها بستگی دارد. به همین دلیل مایکروسافت تولیدکنندگان نمایشگرها را تشویق می‌کند که ال.سی.دی‌های سریعتری تولید کنند. هم‌چنین این لنز جدید می‌تواند کاربردهای بسیار بیشتری هم داشته باشد. برای نمونه استفاده از آن در پس نمایشگر رایانه‌های همراه، امکان ارائه تصویر به صورت کاملا خصوصی و یا عمومی را به وجود می‌آورد. به این شکل که تصویر می‌تواند تنها در یک جهت خاص و برای چشمان یک نفر واضح باشد و یا می‌تواند در همه جهات دیده شود.