فارس: يكي از زيرشاخه‌هاي لپ‌تاپ‌ها، ميني نوت‌بوك يا همان نت‌بوك‌ها هستند.
نت بوك ها كه استقبال از آنها با سرعت قابل توجهي در حال افزايش است در اصل براي گشت و گذار در وب و انجام امور اداري طراحي و عرضه شده اند.
اين رايانه ها معمولاً فاقد درايو دي وي دي هستند و وزنشان به دو كيلوگرم نمي رسد. نمايشگر آنها هم كوچكتر از 10 اينچ است و بنابراين از قدرت و توان پردازش سخت افزاري بالايي برخوردار نيستند.
از نت بوك ها معمولا به عنوان ابزار همراه ياد مي كنند.
والت موسبرگ يكي از پيشگامان صنعت رايانه براي توصيف نت بوك ها چنين گفته است: محصولاتي نسبتا سبك و كوچك و ارزان كه پا جاي پاي لپ تاپ ها گذاشته اند.
نت بوك ها اولين بار در سال 2007 ميلادي روانه بازار شدند و به علت همين وزن و قيمت كم كه حداكثر به 400 دلار مي رسيد مورد توجه و استقبال نسبتاً خوبي قرار گرفتند. البته برخي هم به خاطر صفحه كليد و نمايشگر كوچك و عدم بهره مندي از درايو دي وي دي تصميم گرفتند از نت بوك ها استقبال نكنند. سازندگان نت بوك ها به منظور جلب نظر خريداران همچنين تصميم گرفتند تا انواع و اقسام ابزار و امكانات اضافي را همراه با آنها عرضه كنند.
در دو سه سالي كه از عرضه نت بوك ها مي گذرد، امكانات و تنوع مدل هاي اين محصول هم رشد قابل توجهي داشته است. نت بوك ها از يك سو سبك‌تر شده اند و از سوي ديگر تلاش شده تا قدرت پردازش آنها بالاتر رود. كم كم كار به جايي رسيد كه درك تفاوت ها و تمايزهاي نت بوك ها از يكديگر به شدت دشوار شد.
نوع ديگري از رايانه هاي شخصي رايانه هاي tablet PC هستند. اين رايانه ها كه در قطع و اندازه دفترچه هاي يادداشت هستند به راحتي در جيب جاي مي گيرند و در واقع يكي ديگر از انواع رايانه هاي قابل حمل هستند. اولين مدل اين نوع رايانه توسط شركت Pen computing در اوايل دهه 90 ميلادي عرضه شد.
رايانه تبلت اين شركت PenGo Tablet نام داشت و تبليغات مايكروسافت هم در جهت افزايش شهرت آن تاثيرگذار بود.
يكي از مهم ترين مزايايي اين رايانه كه آن را مشهور كرد نمايشگر لمسي آن بود كه در زمان عرضه رقيب مهمي نداشت. براي وارد كردن دستورات در اين رايانه كافي بود از يك قلم نوري يا تماس انگشت استفاده شود. اين در حالي بود كه در آن زمان موشواره و صفحه كليد متداول ترين روش ها بودند.
با پيشرفت فناوري تنوع رايانه هاي تبلت هم بيشتر شد و شركت هاي بيشتري به طراحي و عرضه اين نوع محصولات روي اوردند. در همين راستا شركت مايكروسافت خود شخصاً وارد ميدان شد و The Microsoft Courier را عرضه كرد كه ابزاري براي انجام امور تجاري در حين رفت و آمد و سفرهاي مختلف محسوب مي شد. اين رايانه تبلت مجهز به دو نمايشگر 7 اينچي بود كه با فناوري لمسي سازگار بود و حتي با استفاده از دو انگشت وارد كردن فرامين مختلف در آن امكان پذير بود.
يكي ديگر از قابليت هاي اين رايانه سازگاري با فناوري واي – فاي و مجهز بودن به دوربين ديجيتال بود. اين دستگاه در زمان خودش بسيار پرسروصدا بود و مورد توجه قرار گرفت.
اما مدل هاي ديگري از رايانه هاي شخصي هم وجود دارند كه از جمله آنها مي توان به ultra-mobile PC يا (UMPC) ها اشاره كرد. در طراحي اين رايانه ها از رايانه هاي تبلت الهام گرفته شده است.
اولين مدل اين رايانه ها با همكاري شركت هاي مايكروسافت، اينتل و سامسونگ طراحي شد. نمايشگر كوچك متصل به صفحه كليد از جمله ويژگي هاي اين رايانه هاست.
اين رايانه ها قادر به اجراي ويندوزهاي XP و ويستا و 7 بوده و البته با سيستم عامل هاي متن باز مانند لينوكس هم سازگاري دارند. معمولا در اين رايانه ها از پردازنده هاي كم مصرف اتم اينتل يا VIA C7-M استفاده مي شود.
يكي ديگر از انواع رايانه هاي شخصي كه البته چندان متداول نشدند home theater PC يا (HTPC) هستند. مهم ترين ويژگي اين رايانه ها آن است كه در آنها كاركردها و امكانات رايانه هاي شخصي با امكانات و توانمندي هاي دستگاه هاي ضبط ديجيتال صوت و تصوير ادغام شده است.
اين رايانه ها قابل اتصال به تلويزيون هستند و از نمايشگرها بزرگي در ابعاد يك تلويزيون هم بهره مند هستند.
معمولاً از اين دستگاه ها براي نمايش عكس و فيلم و برنامه هاي تلويزيوني و حتي پخش موسيقي استفاده مي شود. ضبط فيلم و برنامه هاي تلويزيوني از جمله ديگر كاركردهاي اين رايانه هاست. اين رايانه ها به مديا سرور يا مديا سنتر هم مشهورند.
پيكربندي نرم افزاري و سخت افزاري اين رايانه ها معمولا غيرقابل تغيير است و بايد براي ضبط برنامه هاي مورد نظر برنامه ريزي شوند. البته با همگرايي رو به گسترش تلويزيون، رايانه و اينترنت مدل هاي جديدي از اين دستگاه ها هم طراحي شده اند.
