فارس: تخصصي شدن وظايف در برنامه "يك جهان يك جام "، سطح توقع بيننده تلويزيوني را بالا برده و ضريب احترام به مردم را دو چندان كرده است.
توجه ويژه شبكه سه سيما به جام جهاني 2010 آفريقاي جنوبي مسئله‌اي است كه در اين مدت به خصوص با نزديك شدن به رقابت‌هاي حساس اين جشنواره بزرگ، شايد به كفايت به آن پرداخته شده است؛ اما در برنامه‌هاي آن نكات برجسته‌اي از اين پروژه سيما در شبكه سه كه اصالتا به نام شبكه ورزش متولد شده است، به چشم خورد.
اختصاص وقت كافي به جام جهاني و پخش مستقيم بازي‌ها با كيفيت مناسب مسئله‌اي است كه در اولين قدم بايد به آن پرداخته شود. حيف است كه رسانه‌ها در زمينه اطلاع‌رساني به عموم مردم حقيقت را گوشزد نكنند؛ حقيقتي ارزشمند كه ارزش كار "يك جهان يك جام " را بيش از پيش روشن مي‌كند.
بسياري از خانواده‌هاي اروپايي در كشورهاي پيشرفته قاره سبز حسرت تماشاي يك بازي فوتبال با پخش مستقيم از جام جهاني را در آرامش داخلي منزل خود در دل دارند چرا كه اصولا يا شبكه‌اي كه امتياز پخش مستقيم را خريداري كرده باشد، وجود ندارد يا كارت آن شبكه آنقدر گرانقيمت است كه ارزش آن لذت و آرامش را نخواهد داشت.
مردم در بسياري از كشورهاي جهان از دوران كودكي آموخته‌اند كه بايد فوتبال را در ميادين اصلي شهر، رستوران‌ها و پاتوق‌هاي شبانه با ورودي‌هاي گرانقيمت مشاهده كنند. در اينجاست كه ارزش داشتن امتياز پخش مستقيم بازي‌هاي جام نوزدهم بيش از پيش مشخص مي‌شود.
شايد براي اولين بار باشد كه در پروژه‌هاي بزرگ ورزشي در سيما به خصوص شبكه سه، نقش مجري و گزارشگر كاملا مجزا و برجسته به نظر مي‌رسد؛ به طوري كه بيننده اطمينان پيدا مي‌كند كه مجري برنامه و گزارشگر، آن چنان در كار خود تخصص يافته‌اند كه هرگز نمي‌توانند در كار ديگري دخالت داشته باشند.
رضا جاوداني، مجري برنامه "يك جهان يك جام " در اين دوره نشان داد كه صرف داشتن روابط عمومي خوب و شناخت بيوگرافي بازيكنان در سمت يك گزارشگر، نمي‌تواند موجب شود تا مجري يك برنامه بود.
او ادبيات حاكم بر يك برنامه پخش مستقيم، آن هم در سطح جام جهاني را مي‌شناخت و اگر بر برخي كاستي‌ها و نقاط ضعف او چشم بپوشيم، مي‌توان نيمه پر اين ليوان را به فال نيك گرفت و اميدوار بود كه در آينده نيز چنين حركات با ارزش و در شأن مردم ايران رونقي مداوم داشته باشد.
تمايز نقش گزارشگر و مجري حادثه‌اي خوشايند در پروژه‌هاي سيماست كه به بيننده القا مي‌كند، هر ميزي در استوديو پخش، تخصص خاص خود را دارد و داشتن چهره‌اي فتوژنيك يا اعتماد به نفس بالا، تنها فاكتور نشستن پشت ميز يك پروژه ملي محسوب نمي‌شود.
در بسياري از ديالوگ‌هاي رد و بدل شده، واضح بود كه شخص گوينده براي آن چند دقيقه خاص تحقيق كرده و به وقت بينندگان احترام گذاشته است. كساني كه تا دير هنگام بيدار مي‌ماندند و حتي در روزهايي كه هيچ مسابقه‌اي برگزار نمي‌شد و تنها نظاره‌گر بحث‌هاي كارشناسان بودند، هرگز ضرر نمي‌كردند و هميشه براي بحث‌هاي فرداي آن روز با همكاران يا دوستان خود اطلاعات جديدي فراهم مي‌كردند.
يكي ديگر از مسائل بسيار مهم در "يك جهان يك جام "، اين است كه بسياري از بينندگان و هواداران فوتبال در ايران اطمينان پيدا كردند كه گزارشگري امري دو يا تك قطبي نيست و نمي‌شود چنين امري را به صورت انحصاري به چند نام مشهور هديه داد.
محمدرضا احمدي، يكي از گزارشگران جواني است كه صرف نظر پيشينه و سطح معلومات وي، اگر تنها به اين پروژه توجه داشته باشيم، انصافا گزارش مثبت و مفيد وي را بايد به فال نيك گرفت و به اين حقيقت اعتراف كرد كه اگر به جوانان تحصيل كرده و محقق در اين زمينه ميدان داده شود، گزارشگري را به راحتي و به سرعت از انحصار دو يا سه نفر خارج خواهند كرد.
