سه مولود شعبان المعظم

ماه شعبان ماه پيامبر اعظم است و حدفاصل بين ماه خدا «رجب» و ماه مردم «ماه رمضان» و حلقه وصل رجب و رمضان، دستور اين بود که حلول ماه شعبان به اطلا ع مردم برسد و آن را گرامي بدارند. در ماه شعبان سه رويداد ميلا د پي در پي وجود دارند که به اين ماه جلوه ويژه داده است و آن ميلا د سفينه النجاه و مصباح الهدي، سرور شهيدان حسين بن علي (ع) و پرچمدار وي قمر بني هاشم و پيام رسان نهضت حسيني، علي بن الحسين (ع) مي باشد. از سوم شعبان تا پنجم آن خاندان هاشمي غرق در سرور و شادماني بودند و شيعيان و ارادتمندان آنان نيز بايد شاداب و شادمان باشند. اينک نکاتي درباره اين سه بزرگ بزرگوار و بزرگ زادگان تقديم مي نمايم:

1- حسين بن علي (ع) در سوم شعبان سال چهارم هجرت در مدينه النبي قدم به عرصه وجود نهاد، خداوند نام «حسين» سمبل حسن در علم و عقل و عرفان و عدالت و عبادت و شجاعت و آزادگي و عزت نفس و عظمت روح را بر اين مولود قرار داد و در آغوش پيامبر و علي و فاطمه (ع) رشد نمود و حدود 57 سال در اين جهان زيست و سرانجام در عاشورا به شهادت رسيد و کربلا کانون قيام و مقاومت در برابر ستم گري و ستمگران گشت و پايگاه الهام بخشي به بشريت. بزرگ فلسفه قتل شاه دين اين است که مرگ سرخ به از زندگي ننگين است، نه ظلم کن به کسي، نه بزير ظلم برو، که اين مرام حسين است و منطق دين است.

در معرفي حضرت سيدالشهدا مجال سخن و قلم فراغ و وسيع است، که مي توان به بقا و تضمين اسلا م محمدي «الا سلا م نبوي الحدوث و حسيني البقا»» توجه نمود و غلبه خون بر شمشير و مظلوميت اهل بيت بر بني اميه و بني عباس و ديگر ستمکاران ادامه دهنده سياست امويان و عباسيان را پايه گذاري نمود. قيام حسين و ياران وي، معادلا ت سياسي و اجتماعي و اقتصادي را تغيير داد و به وضوح اعلا م داشت، معادله اراده و انتخاب و آگاهي و استقامت در برابر هر قدرت زر و زور و تزوير، تحميل و تحميق، کارآمد است و تفاخر و تکاثر و تقابل را ناکارآمد معرفي مي نمايد. شيوه کار امام حسين (ع) در بيعت نکردن با يزيد و انتخاب هجرت از مدينه به مکه و از مکه به سوي کوفه و آگاه سازي مردم آن عصر و تاريخ و گفت وگو با انسان هاي موثر و با نفوذ در مردم و تاريخ و نامه نگاري براي سران قبائل و تماس هاي حضوري و سخنراني و ايراد خطبه هاي کوتاه و در نهايت شهادت پذيري در عاشورا و همراه نمودن خانواده خود از مدينه و به اسارت رفتن آنان و آگاه سازي و افشاگري در کوفه و شام، دومرکز نظامي و سياسي آن دوران، موضوعي بديع و ويژه است که در سيره هيچ پيامبر و امام ديگري مشاهده نشده است; بنابراين نهضت امام حسين، يک الگوي نوين «ولکم في اسوه» است و مورد توجه انسانهاي ويژه چون گاندي در نجات هند از استعمار انگليس قرار گرفت و به استقلا ل رسيد.

2- عباس بن علي مولود روز چهارم شعبان سال 26 هجري مي باشد که در جمع خاندان علوي «امام علي و حسن و حسين و زينب و فاطمه ام البنين» قدم به گيتي نهاد و حدود 35 سال در اين جهان زيست و دوران تلخ و سخت امامت پدر و برادران را مشاهده نمود و در کنار آنان رشد و پرورش يافت و النهايه پرچمدار کربلا شد و نام خود را جاودانه ساخت. در قمر بني هاشم صفاتي چون حمايت از امام و رهبري، دين و ديانت، مقاومت در برابر تحميل زور، جوانمردي و فداکاري، وفاداري و همراهي، ايثارگري و ادب، موج مي زند و الگوي انسان هاي هم سن و سال خود مي باشد. آن گونه که علي اکبر الگوي جوانان شد و قاسم الگوي نوجوانان و امام حسين عليه السلا م الگوي همه انسان هاي جهان گشت. عباس بن علي در وراثت، پدري چون امام علي عليه السلا م دارد و مادري چون «فاطمه، ام البنين» که در اصالت و نجابت و شجاعت، شهرت داشت. در معرفي پرچمدار کربلا همين بس که امام ششم و امام علي بن الحسين عليهماالسلا م فرمودند که وي در بصيرت تيزبين «نافذ البصيره» و در ايمان محکم و مستحکم «صليب الا يمان» و در مجاهدت به همراه امام حسين بود و در آزمايش سختي قرار گرفت و به خوبي از عهده آن برآمد و النهايه مدال شهادت را دريافت نمود. در زيارت نامه حضرت، درود و سلا م خداوند و فرشتگان و بندگان صالح و همه مردان و زنان پاک نهاد، در هر صبح و شام را دارد و عظمت و عزت نفس فردي و رضايت پاکان را با خود دارد.

3- امام چهارم علي بن الحسين عليه السلا م مولود پنجم شعبان سال 38 هجري قمري در مدينه النبي مي باشد و حدود 56 سال در اين جهان زيست و در مدينه مسموم گشت و در «جنه البقيع» مدفون شد. حضرت در آخرين سال هاي حيات امام علي عليه السلا م به دنيا آمد و به دليل علا قه و احترام ويژه امام حسين عليه السلا م به امام علي، علي نام يافت و خداوند اين نام را براي حضرت برگزيد و حقا در عبادت و عرفان و منزلت و اخلا ق«علي» بود و رتبه والا يافت. حضرت در کودکي شهادت جد بزرگوار خود «امام علي عليه السلا م» را دارد و در 12 سالگي مسموميت عموي بزرگوار خود امام مجتبي و در 23 سالگي شهادت پدر و برادران و عمو و پسر عموهاي خود را شاهد مي باشد و اسارت خاندان بزرگ آل الله را همراهي مي کند که سخت ترين دوران زندگي شروع مي شود که امام مي بايست نهضت حسيني را پاسداري نمايد و آگاه سازي و افشاگري کند. دو دوره ارتجاع و ارتداد در تاريخ اسلا م داريم که يکي پس از رحلت رسول اکرم «ارتدالناس بعد رسول الله الا ثلا ثه او اربعه، ارتد الناس بعد الحسين الا ثلا ثه» و ديگري پس از فاجعه عاشورا مي باشد و در اين شرايط امام توانست اسلا م و خاندان علوي را حفظ نمايد و در قالب روايت عاشورا، مردم را در جريان نهضت قرار دهد و در قالب دعا و نيايش و حضور در سفر حج، اسلا م و قرآن را حفظ کند. از امام چهارم صحيفه سجاديه را داريم که «دايره المعارف» ارزش مندي مي باشد و حقايق بسياري در زمينه معرفت و عرفان، ايمان و اعتقاد، اخلا ق و ايثار، ادب و اخلا ق، احسان و اکرام دارد.