سوغات كديور از دومين سفر به تل آويو

علاقه افراطي آقاي دوربيني حلقه لندن به خودنمايي و نامه پراكني باعث حرف و حديث هايي درباره او شده است.
به گزارش کیهان كديور پس از نامه نگاري سرگشاده به سيدحسن خميني و طرح اين توقع كه وي سيره امام خميني و حاج سيداحمدآقا- رضوان الله تعالي عليهما- را نقد و رد كند، نامه سرگشاده اي هم به هاشمي و عليه رهبري منتشر كرد.
هرچند كه با توجه به سوابق قلم به مزدي برادرزن مهاجراني، سفارشي و رپرتاژ بودن نامه هاي اخير از سوي محافل آمريكايي دور از ذهن نيست و از طرفي نمي توان سفر اخير وي به تل آويو را در اين ميان ناديده گرفت، اما شهرت طلبي زياده از حد و ميل افراطي كديور به هر قيمت گمانه ديگري است كه اتفاقا مورد توجه سايت ضدانقلابي خودنويس قرار گرفته است.
خودنويس در تحليل خودنمايي حجت الامسال هرمنوتيك نوشت: آيا نامه به نوه امام خميني مبني بر رد نظريه ولايت فقيه، كه پدربزرگش با آن جمهوري اسلامي را بنيانگذاري كرد و پدربزرگ و پدرش براي حفظ آن هر تلاشي انجام دادند، تا آنجا كه پدربزرگ گفت حفظ نظام از اوجب واجبات است، انتظاري واقعي را دنبال مي كرد؟ آيا حسن خميني، كه هرچه دارد ناشي از پدر و پدربزرگش هست، مي تواند به كل به ميراث آن دو پشت پا بزند و همه آنها را رد كند؟ اگر سيدحسن خميني با ولايت فقيه مخالف باشد، آيا در شرايط كنوني كشور رد علني آن ركن اساسي قانون اساسي براي او مقدور است؟ اگر نيست، متن نامه دال بر چه چيزي است؟ وقتي هدف اصلي نگارش نامه محقق شدني نباشد، نامه چه دستاوردي خواهد داشت؟ نويسنده مي تواند دهها مقاله و كتاب بنويسد و در آنها ولايت فقيه را رد كند. اما نامه و درخواست از ديگري چيز ديگري است. متن نامه سرگشاده كديور به هاشمي رفسنجاني هم همين مشكل را دارد. اگر يك درهزارم هم براي هاشمي رفسنجاني و ديگر اعضاي مجلس خبرگان چنان درخواستي امكان طرح ندارد، اين متن چه دستاوردي دارد؟ كديور آن قدر هوشيار است كه تند تند نامه هاي بدون رسيدن به هدف اصلي و تصريح شده ننويسد. برخي مدعي هستند كه چون هاشمي رفسنجاني از طريق مهدي هاشمي هزينه مالي جرس را تامين مي كند (گفته مي شود آقاي كديور به يكي از روشنفكران ديني كه از او پرسيده بود منابع مالي شما از كجا تامين مي شود؟ گفته بود كه از يكي از بزرگان از طريق فرزندش كه در خارج از كشور است هزينه هاي جرس را مي پردازد) حجت الاسلام كديور بايد هواي هاشمي رفسنجاني را داشته باشد و نه تنها در جرس انتقادي از او نشود، بلكه او را مخاطب درخواست هاي حل بحران هاي جمهوري اسلامي قلمداد كنند. اما رسيدن به اين هدف بدون نگارش اين نامه هم قابل دستيابي است. اين نامه يك در ميليون امكان تحقق ندارد. پس متن نامه چه مقصودي را برآورده خواهد كرد؟
اين سايت ضدانقلابي مي افزايد: «نامه هايي كه به هيچ وجه به اهداف تصريح شده نمي رسند، به چه چيز مي رسند؟ نامه تك نفره، با درخواست هايي ناممكن از نظر تجربي، چه نتيجه اي دارد؟ شايد تنها نتيجه عملي اين نوع نامه ها، خود نامه تك نفره باشد؟ مگر اين كم نتيجه اي است كه حجت الاسلامي وجود دارد كه نامه هاي تك امضايي بدون نتيجه مي نويسد؟ به جاي آنكه به محال تجربي بودن اهداف مصرح توجه كنيد، به خود نامه بنگريد كه نويسنده اي دارد كه از موضع بالا نامه مي نويسد. درست است كه سياست محل كارهاي شدني و نتيجه بخش است. اما اگر خواننده نامه به اين نكته بينديشد كه نويسنده در آمريكا نشسته و از فلوشيپ هاي آمريكايي استفاده مي كند و بدون ترس از پرداخت كمترين هزينه اين نامه ها را مي نويسد، باز هم نگاه نادرستي به متن دارد و خوانش او به تفسيري درست منتهي نمي شود. نامه اي داريم و نويسنده اي. نويسنده اي كه شعارهاي معترضان پس از انتخابات را عوض مي كند. نويسنده اي كه حد و مرز جنبش سبز را تعيين مي كند كه چه كساني عضو آنند و چه كساني بيرون آن؟ نويسنده اي كه به همه نامه مي نويسد و براي آنها تعيين تكليف مي كند. نويسنده مهم است، نه نامه. نتيجه مهم است، اما نتيجه آني نيست كه به عنوان هدف تصريح شده، نتيجه اين است كه نويسنده بسيار مهم است»(!)
شايان ذكر است كديور اخيرا در گفت وگو با صداي آمريكا مدعي شد آشوبگران در تظاهرات روز قدس شعار «هم غزه هم لبنان سر مي دادند» و نه شعار «نه غزه، نه لبنان».
اين ادعا باعث هو شدن وي از سوي ضدانقلاب و رد كردن انبوه فيلم هاي تظاهرات آن روز شد.
كديور در پوشش لباس آخوندي پيش از اين ارتباطاتي با بيت منتظري از يك سو و برخي حلقه هاي بهايي در خارج از طرف ديگر داشت و از اين طريق مورد عنايت محافل اطلاعاتي آمريكا بود. اما گويا با درگذشت آقاي منتظري و سرآمد عمر فتنه سبز با پوشش دين، تاريخ انقضاي مزدوري او هم رسيده است. شايد به همين دليل هم هست كه او مي كوشد با انكار واقعيات از طرفي و قلمبه گويي و موج سازي از طرف ديگر، به اربابان خود چنين القا كند كه هنوز هم به درد مي خورد.