سخن از نام حسین (ع) در آفریقا

زمان و مکان همه متعلق به او و همه انسانهای آزاده ملزم به دفاع از حریت و شرافت حسینی او در تبیین جایگاه رفیع انسانی میباشند و در این بین عالمان، نابغان و دانشمندان به دلیل جایگاه علمی و اجتماعی وظیفه ای رساتر و نافذتر از سایرین در ذکر نام حسین و عاشورا دارند از اینرو چه نیکو خواهد بود آن هنگام که طبیب چون طبیبانه بر بالین بیمارش حاضر گردید. قلب و دلش نام او(حسین) را برای صفای وجود خود (طبیب) زمزمه کند و زبانش ذکر او(حسین) را در گوش، جسم و جان بیمار برای شفای عاجل او(بیمار) نجوا کند.

آری باید که جمله جان شویم تا لایق جانان شویم. اکنون فرصتی است تا از حضور در قاره آفریقا بعنوان پزشک بدون مرز و آنچه حادث گردیده مختصری سخن بگویم .تا هم از سالها فعالیت های انساندوستانه جمعیت هلال احمر کشورمان در قاره آفریقا بدانیم و مهمتر آنکه بدانیم آیا می توانیم سفیری از قیام کربلا و عاشورا باشیم.


در سال 1387 و 1388از سوی جمعیت هلال احمر جمهوری اسلامی ایران کمپ های متعدد پزشکی را در نقاط محروم و دور افتاده از کشور کنیا در شرق آفریقا برگزار کردیم. این کشور با جمعیتی بالغ بر 40 میلیون و با وسعت 5/1 خاک ایران، در شرق قاره آفریقا و ساحل اقیانوس هند قرار گرفته است.


30% جمعیت این کشور مسلمان میباشند که اکثر آنها در شرق این کشور در حاشیه اقیانوس هند یعنی شهرهای مومباسا، مالیندی و لامو زندگی میکنند. هلال احمر ایران نیز از سالها قبل دارای 2 درمانگاه ثابت در پایتخت این کشور شهر نایروبی بوده که خدمات درمانی به مردم نیازمند ارائه می نمود.


از سال 87 تصمیم گرفتیم تا علاوه بر اقدامات درمانی در درمانگاهها، با تیم کامل پزشکی متشکل از متخصص چشم ،پوست ،پزشک عمومی، پرستار،داروخانه و آزمایشگاه به دیدار بیماران و مردمی برویم که قادر به مراجعه به مراکز درمانی در شهرها نمیباشند. به همین خاطر تلاش کردیم به مناطق روستایی، شهرهای کوچک دورافتاده ، یتیم خانه ها و حتی زندانها عزیمت و با برپایی کمپ سیار پزشکی بیماران بی بضاعت را با انجام آزمایشات مورد نیاز تحت درمان رایگان قرار دهیم.