افزایش مرگ زودهنگام با چاقی دور کمر

واحد مرکزی خبر: محققان انجمن سرطان امریکا در آتلانتا با بررسی ارتباط بین دور کمر چهل و هشت هزار و پانصد مرد و پنجاه و شش هزار و سیصد و چهل و سه زن ، با مرگ به هر دلیلی ، به نتایج جالبی در این زمینه رسیدند.

همه این افراد ، پنجاه ساله یا بالاتر بودند.

محققان با دخالت دادن عواملی همچون نمایه توده بدنی یا بی ام آی و دیگر عوامل خطرزا ، دریافتند مردان و زنانی که دور کمر بسیار بالایی دارند (‌ یعنی بالاتر از یکصد و بیست سانتی متر یا چهل و هفت اینچ در مردان و یکصد و ده سانتی متر معادل چهل و دو اینچ در زنان ) به میزان دو برابر دیگران در معرض خطر مرگ زود هنگام ناشی از هر گونه بیماری هستند.

خطر مرگ این افراد حتی در صورتی که وزن طبیعی ، یا اضافه وزن متوسط یا اضافه وزن بیش از حد داشتند در هر صورت بالا بود.

در این مطالعه همچنین مشخص شد دور کمر بسیار بالا در آنانی که تحصیلات کمتری دارند ، شایع تر است.

بیماری های تنفسی ، بیشترین علت مرگ در این افراد بود و بیماری های قلبی عروقی و سرطان نیز در رتبه های بعدی قرار داشتند.

مطالعات قبلی نشان داده بودند بین سایز دور کمر و بیماری های قلبی ، بیماری های التهابی ، مقاومت در برابر انسولین ، کلسترول بالای خون و دیابت نوع دوم ، ارتباط برقرار است.

محققان می گویند دلیل بالا بودن خطر مرگ و میر در کسانی که دور کمر بزرگتری دارند آن است که چربی این ناحیه ، در واقع دور احشای انسان را گرفته است که این چربی تجمع یافته به مراتب خطرناک از چربی تجمع یافته در زیر پوست است.

محققان می گویند نتایج این بررسی نشان می دهد با کاهش میزان سایز دور کمر می توان خطر مرگ زودهنگام را کم کرد.

چاقی به بیماری گفته می شود که در آن مقدار زیادی چربی در بدن ذخیره شده باشد.

زمانی که مقدار کالری دریافت شده بیشتر از کالری مصرف شده باشد، چاقی نتیجه می شود.

عوامل موثر در ایجاد چاقی شامل عوامل ارثی، پرخوری، تغییر سوخت وساز بافت چربی، کاهش تولید گرما (یعنی فرآیندی که در آن چربی تولید انرژی می کند)، کاهش فعالیت جسمی بدون کاهش مقدار غذای دریافتی و برخی از داروهاست.

افزایش چربی شکم، به طور مستقل با خطر ابتلا به بیماری قلبی را ارتباط دارد.

ذخیره اصلی انرژی بدن، چربی است.

اگر انرژی دریافتی بیش از انرژی ای باشد که به مصرف می رسد، افزایش بافت چربی، گریزناپذیر خواهد بود.

بنابراین بر وزن بدن افزوده می شود.

از آنجایی که مصرف انرژی با وزن بدن متناسب است، افزایش وزن، افزایش مصرف انرژی را به همراه دارد.

بنابراین با افزایش انرژی دریافتی، میزان مصرف انرژی هم بالا می رود و در نتیجه وزن بدن ثابت می ماند.

برخی بیماران از افزایش پیشرونده وزن شکایت می کنند، حال آنکه مقدار غذای دریافتی آنها افزایش نیافته است.

باید گفت که چنین وضعیتی کاملاً امکان پذیر است.

درست است که مقدار انرژی دریافت شده افزایشی نداشته است، اما در مقابل، مقدار انرژی مصرف شده به دلیل کاهش فعالیت جسمی کاهش یافته است.

از این رو افزایش وزن حاصل می شود.

کاهش پیشرونده توده عضلانی بدن که با افزایش سن روی می دهد، امری اجتناب ناپذیر است.

در عین حال به دلیل کاهش توانایی بدن در سوزاندن چربی ها، وزن افزایش می یابد.

در این حالت اگر مقدار کالری دریافتی به میزان قبلی باقی بماند، به ناچار افزایش وزن خواهیم داشت که بیشتر از چربی تشکیل شده است.

بنابراین تولید انرژی کاهش می یابد و برای جبران انرژی از دست رفته نیاز به دریافت مقدار بیشتری ماده غذایی خواهد بود.

پس توده عضلانی به شکل پیشرونده ای کاهش یافته و توده چربی افزایش می یابد.

در افرادی که وزن بدن آنها مساوی است، میزان کالری مصرفی غذایی متفاوت است و افرادی که به میزان مساوی کالری مصرف می کنند، ممکن است وزن های متفاوتی داشته باشند. یک فرد بسیار سنگین وزن می تواند کالری غذایی بسیار کمتری نسبت به فرد بسیار سبک تر مصرف کند و برعکس.

برخی از خانواده ها مستعد ابتلا به چاقی هستند. این امر دخالت عوامل ژنتیک را در ایجاد چاقی نشان می دهد.

سازوکاری که از طریق آن عوامل ژنتیک بر افزایش وزن اثر می گذارند، شامل موارد زیر است: کاهش انرژی تولید شده از غذا، کاهش سرعت سوخت وساز بدن، کاهش کارکرد تیروئید، کاهش فعالیت آنزیم لیپوپروتئین لیپاز، دمای پایین تر بدن و کاهش مقدار چربی قهوه ای بدن که از نظر سوخت وساز فعال است.

همچنین ممکن است رژیم غذایی متداول در میان یک خانواده و شیوه زندگی آنها در ایجاد چاقی نقش داشته باشد.

جدا کردن این عوامل از عوامل ژنتیک غالباً دشوار است. با این همه، علم، نقش ژن ها را در ایجاد چاقی نشان داده است.

منظور از روش زندگی، رفتارهایی است که نوع غذا را تعیین می کنند. تمایل به خوردن غذاهای بسیار چرب و خوراک حاضری بیش از غذای تازه منجر به چاقی می شود.

اگر چه نمی توان ساختار ژنتیک را عوض کرد ولی می توان عادات غذایی را تغییر داد.