تشویق به تنبیه کودکان در تلویزیون !

صدا و سيما چندي پيش در يكي از برنامه‌هاي تلويزيوني و در يك شبكه ملي ميزگردي با حضور تعدادي از صاحب‌نظران و اساتيد امر كودكان برگزار كرده و با يك ادبيات خشن به ارايه نكات مربوط به مهارت‌هاي فرزندپروري پرداخت.

در برنامه «تصوير زندگي»،كه از شبكه دوم سيماي پخش شد، دكتر رامين خدابخش استاديار دانشگاه علوم بهزيستي، توان‌بخشي و روان‌شناسي باليني رسمي ايالت ويكتورياي استراليا با تخصص كودكان، در حال افسردگي، روابط زناشويي و اضطراب و .... اعلام كرد كه «در “Text book” (كتب و رساله) نوشته‌اند، قوانين به وسيله “enforce” انتقال پيدا مي‌كند، يعني با زور، با فشار، شما بايستي به بچه فشار بياوريد، اگر فشار نياوريد بچه اصلا قوانين را پيگيري نمي‌كند» «اصلاح از «تنبيه» شروع مي‌شود، كار وسط ندارد، يا درست است يا نادرست؛ پدر مادرها در تربيت كردن ضعيف‌اند، شما نمي‌توانيد با سلام و صلوات بچه تربيت‌كنيد؛ وقتي بچه را به طور ضعيف «تنبيه» كنيد؛ در بچه مصونيت به وجود مي‌آوريد».

به گزارش خبرنگار ايلنا، ظاهرا قرار بود اين ميزگرد مادر و پدرها را با اصول فرزندپروري آشنا كرده و براي اصلاح روابط والدين با فرزندانشان اطلاع‌رساني كند اما، با چنين عبارات مبهم و سئوال برانگيزي در رسانه ملي و براي مخاطبان ميليوني راهكارهاي خشن و غيراصولي ارايه مي‌دهد.

با وجود آنكه 80 درصد از پدر و مادرها اعمال انواع «تنبيه» و «خشونت» را حق طبيعي خود دانسته و كارشناسان اعلام مي‌كنند كه بيش از 50 درصد كودك‌آزاري‌ها از روز «جهل» رخ مي‌دهد، ارايه چنين راهكارهايي در رسانه ملي، والدين خطاكار و ناآگاه را به شيوه‌هاي نادرستي براي تنبيه فرزندان خود تشويق كرده و معضلات فعلي در خانواده‌هاي ايراني را اصلاح نمي‌كند.

طاهره پژوهش عضو هيات مديره انجمن حمايت از حقوق كودكان در اين ارتباط به خبرنگار ايلنا گفت: متاسفانه آمار كودك‌آزاري‌ها نشان مي‌دهد كه بيشترين كودك‌آزاري‌ها‌ در خانواده‌ها، توسط پدر و مادرها به عنوان «تنبيه»‌ انجام مي‌شود.


اين فعال حقوق كودكان به يك نمونه از آخرين موارد كودك‌آزاري كه منجر به فوت مريم كودك چهار ساله شده بود ادامه داد: مطابق با اعلام مادر اين كودك، حتي يك بار هم كودك خود را كتك نزده بود اما به دليل گريه مداوم فرزند، دستش را جلوي دهان كودك گرفت تا ديگر صدايش را نشوند و اين خشونت باعث شد كه مريم در اثر خفگي فوت‌ كند، به همين واسطه خشونت‌هاي خانگي كه گاهي نيز در اثر «جهل» اعمال مي‌شود، در ميان خانواده‌هاي ايراني نياز به تفكر و آسيب‌شناسي دارد.

او ادامه داد: ضرورتي ندارد كه براي شناخت شيوه‌هاي تربيتي به متن جامعه حتي خانه‌ها برويم، تنها نگاهي به صفحات حوادث روزنامه‌هايي كه اخبار كودك‌‌آزاري را منتشر مي‌كنند كفايت مي‌كند كه مسئولان راديو و تلويزيون كه مخاطب ميليوني دارند هزاران بار احساس مسئوليت كنند و هر برنامه را بارها و بارها سبك و سنگين كرده و بعد از آن براي مخاطب منتشر كنند.

پژوهش فعال حقوق كودكان خطاب به دست‌اندركاران اين برنامه تلويزيوني و كارشناسي كه به ارايه مفاهيم خشن در مورد كودكان و شيوه‌هاي تربيت آنها پرداخته بود، گفت: بهتر بود كه از روان‌شناسان و كارشناسان صاحب‌نظر در امر كودكان از آمار و وضعيت چگونگي تنبيه كودكان و عوارض ناشي از آن اطلاعاتي كسب كرده و حداقل با نگاهي دقيق‌تر براي مخاطباني كه در امر فرزندپروري ناآگاه هستند اطلاعات كارشناسي شده‌اي را ارايه مي‌دادند.

او با اشاره به اينكه در طول برنامه نيز، مجري به آمار بالاي پيامك‌هاي رسيده و استقبال بينندگان سخن اشاره مي‌كرد و آن را افتخاري براي برنامه پخش شده مي‌دانست يادآور شد: در اين برنامه اعلام شده، محتواي پيامك‌ها دو نوع بود، گروه اول با راهنمايي كاربردي اطلاعات برنامه از احساس گناه در مورد جديت‌هايي كه در تربيت‌ كودكانشان به كار برده بودند، رهايي يافتند و گروه دوم نيز مطرح كرده بودند كه با شيوه‌هاي ارايه شده در اين برنامه تلويزيوني برخوردها خشن مي‌شود و روابط دوستانه والدين با بچه‌ها زير سئوال رفته و مخدوش مي‌شود.


پژوهش عضو هيات رئيسه انجمن حمايت از حقوق كودكان با اشاره به اين بازخوردهاي مردمي افزود: اين پيامك‌ها نشان داد كه همه بينندگان در رابطه با تنبيه و تشويق كودكانشان مشكل دارند و با هزار اميد پاي تلويزيون نشسته‌اند كه روان‌شناس متخصص دعوت شده در برنامه مشكلات را حل كرده و از كانال تلويزيون به مهارت‌هاي تخصصي بهره‌مند شوند.

او در ادامه تصريح كرد: متاسفانه در تمام طول برنامه اشاره نشد كه «تنبيه» به معناي «آگاه كردن از خطا» است و هدف از تنبيه پيشگيري است و در استفاده از هر شيوه تنبيه لازم است كه خودمان را جاي بچه‌ها گذاشته و آنچه را براي آنها مي‌پسنديم براي خودمان هم بپسنديم.

اين فعال حقوق كودكان با بيان اينكه كودكان امروز و فرداي جامعه هستند گفت: كودكي فرصتي است كه تنها يك بار به انسان داده مي‌شود؛ همه ما بر اساس پيمان‌نامه حقوق كودك موظف هستيم شرايط را براي رشد و شكوفايي كودكانمان فراهم كنيم حال كه خواهان جامعه سالم و به دور از خشونت هستيم چگونه به خودمان اجازه دهيم روش‌هاي روان‌شناسانه و تخصصي به مخاطبان ميليوني كه بخشي از آنها توان دسترسي به منابع آموزشي و حتي سواد خواندن ندارند معرفي مي‌كنيم؟

به گزارش خبرنگار ايلنا، در حاليكه برخي از كودكان در معرض انواع خشونت بوده، آمارهاي رسمي و غيررسمي نيز بر اين امر صحه مي‌گذارد ، آمارهاي پنهان همچنان از سوي انجمن‌هاي فعال در امر كودكان فاش شده و 70 درصد تماس‌ها با اورژانس اجتماعي، صداي يارا و انجمن حمايت از حقوق كودكان در مورد معضل كودك آزاري بوده، چرا به بهانه‌ي ارائه‌ي مفاهيم كارشناسانه، مطالبي ارائه مي‌دهيم كه اصل و ضرورت آسيب شناسي معضل كودك آزاري در كشور زير سوال مي‌رود؟