روش جديدبراي درمان بيماري پوستي

مطالعه جدید محققان علوم پزشکی نشان می دهد روش تاباندن ملایم پرتوهای فرابنفش ، علائم بیماری پوستی پسوریازیس را کاهش می دهد و سطوح ویتامین دی را افزایش می دهد. به گزارش خبرگزاری رویترز از نیویورک ، دانشمندان در بررسی جدید خود دریافتند با استفاده از این روش می توان بیماران مبتلا به این بیماری مزمن را درمان کرد و در عین حال ، به نتیجه مناسبی که همان افزایش سطوح ویتامین دی خون است نیز دست یافت. ریشة لغت پسوریازیس از یک کلمة یونانی است که به معنای خارش است.

این بیماری یک بیماری شایع پوستی است که لزوماً خارش دار نبوده با پلاکهای قرمز رنگ همراه با پوسته ریزی مشخص می شود.

پسوریازیس اشکال گوناگون با شدتهای متفاوت داشته و مسری هم نمی‌باشد.

امروزه مشخص شده است که پسوریازیس یک بیماری مرتبط با سیستم ایمنی بدن است.

در طی این بیماری سیستم ایمنی با ارسال سیگنال‌های معیوب موجب تسریع رشد سلول‌های پوست می‌شود.

در واقع در حالت عادی سلول‌های پوست بطور دائم از لایه‌های زیرین به طرف سطح حرکت کرده، در آنجا هسته‌های خود را از دست داده و بصورت پوسته‌های مرده از بدن دفع می‌شوند.

این روند بطور معمول حدود یک ماه به طول می‌انجامد، اما در جریان پسوریازیس، چرخه حیات سلول‌های پوست بر اثر همان اشکالات سیستم ایمنی، سرعت یافته، در نتیجه چندین لایه سلول مرده در سطح پوست تجمع پیدا می‌کنند که همان پوسته‌های پسوریازیس را تشکیل می‌دهند.

پسوریازیس از جمله بیماری‌های شایع پوست است، طوری که تخمین زده می‌شود حداقل یک درصد از مردم جهان به این بیماری مبتلا باشند.

البته شیوع پسوریازیس نیز همانند بسیاری از بیماری‌های دیگر در نواحی مختلف دنیا متفاوت است و به نظر می‌رسد بخصوص در کشورهای اسکاندیناوی بیشترین شیوع را داشته تا شش درصد از جمیعت این نواحی ممکن است به پسوریازیس مبتلا باشند، در حالیکه بر عکس در میان اسکیموها، ژاپنی‌ها و غرب آفریقا پسوریازیس بیماری نادری محسوب می‌شود.

پسوریازیس اغلب در سنین جوانی شروع می‌شود، اما می‌تواند در هر سنی از دوران نوزادی تا سنین کهولت شروع شود.

هم زنان و هم مردان تقریباً به یک نسبت به این بیماری مبتلا می‌شوند. عوامل متعددی در ایجاد شدن بیماری پسوریازیس موثرند و به اصطلاح این بیماری یک بیماری چند عاملی یا موتی فاکتوریال است.

از میان این عوامل بدون شک وراثت نقش اساسی دارد. بررسی‌های متعدد ژنتیکی نقش ارث را ثابت کرده است، هرچند تنها در یک سوم موارد، سابقة وجود بیماری در سایر اعضای خانواده دیده می‌شود.

این مسئله نشان دهندة آن است که عوامل دیگری غیر از وراثت نیز در پدید آمدن این بیماری دخیل هستند که از مهمترین این عوامل می‌توان به موارد زیر اشاره کرد؛ 1- عوامل روحی: بی‌شک استرس‌های مختلف روحی و هیجانی در بروز یا تشدید بیماری پسوریازیس موثرند و در بسیاری از موارد خود بیمار به رابطه این استرس‌ها با بیماری خویش پی می‌برد.

2- عفونت ها: در مورد ارتباط عفونت‌ها با پسوریازیس اتفاق نظر وجود ندارد.

شاید تنها رابطه ثابت شده بین اشکال قطره‌ای پسوریازیس و عفونتهای حاد استرپتوکوکی باشد.

3- صدمات فیزیکی: علاوه بر استرس‌های روحی، صدمات فیزیکی به پوست نیز می‌تواند باعث ایجاد شدن پسوریازیس در محل ورود آسیب شود.

بطور شایع خود بیمار نیز این تجربه را پیدا می‌کند که درست در محل خراشیدگی پوست یا محل برش جراحی، ضایعات پسوریازیس ایجاد می‌شوند.

روی همین اساس است که به بیمار مبتلا به پسوریازیس توصیه می‌شود که از کندن پوسته‌ها و خراشیدن پوست خود پرهیز کند، چراکه این عمل می‌تواند باعث تشدید بیماری وی شود.

4 - داروها: بسیاری از داروهایی که بیمار مصرف می‌کند می‌تواند باعث ایجاد شدن یا شعله‌ور شدن پسوریازیس شود. از مهمترین این داروها می‌توان به ترکیبات لیتیوم، داروهای مسدود کننده بتا مثل پروپرانولول و اتنولول، داروهای ضد مالاریا مثل کلروکین، کلونیدین و ترکیبات ید اشاره کرد.

5 - عوامل هورمونی و متابولیک: پسوریازیس اغلب با عوامل هورمونی نیز در ارتباط است. برای مثال بطور معمول در جریان حاملگی، پسوریازیس تخفیف یافته و برعکس پس از حاملگی و در جریان شیردهی تشدید می‌شود.

همچنین کمی کلسیم خون نیز می‌تواند باعث تشدید پسوریازیس شود.

6- نور آفتاب: اکثر بیماران اذعان می‌دارند که بیماری ایشان در زمستان بدتر می‌شود.

شواهد گوناگون دیگر نیزحاکی از آن است که نور آفتاب باعث بهبودی پسوریازیس می‌شود.

با این وجود هستند بیمارانی که نور آفتاب باعث شعله ور شدن بیماری‌شان می‌شود.

روی همین اصل توصیه می‌شود که بیمار مبتلا به پسوریازیس از نور شدید آفتاب پرهیز کند.