تصمیم میگوی نعنافلفلی برای جنسییتش

تغییر جنسیت شاید برای ما چندان کار متداول و معمولی نباشد،‌ اما گونه‌هایی از جانوران روی کره خاکی ما زندگی می‌کنند که تغییر جنسیت بخشی طبیعی از زندگی آن‌ها است. گونه‌هایی وجود دارند که در ابتدای زندگی نر یا ماده هستند و بعد به جنس دیگر تغییر جنسیت می‌دهند. همچنین گونه‌های نه چندان کمی از موجودات می‌توانند در آن واحد هم نر و هم ماده باشند که به این دسته هرمافرودیت یا دوجنسی گفته می‌شود.

نیوساینتیست در گزارش ویژه خود به یکی از این گونه‌های جانوری پرداخته که یک قدم فراتر رفته و به نحو پیچیده‌تری تصمیم می‌گیرد که در جنسیت خود باقی بماند یا این که آن را تغییر بدهد. این جانور، میگوی نعنافلفلی نامیده می‌شود. اسم این میگو از طرح بدنش می‌آید که به شکل شکلات‌های نعنایی یا آبنبات‌های راه راه است.

میگوهای نعنافلفلی همه با جنسیت نر متولد می‌شوند و به بلوغ می‌رسند. آن‌ها این قابلیت را دارند که به هرمافرودیت تبدیل شوند، یعنی در آن واحد هم نر باشند و هم ماده. اما اغلب میگوها ترجیح می‌دهند که نر باقی بمانند و تا جایی که امکان داشته باشد، صبر می‌کنند تا دیگران تغییر جنسیت بدهند. یکی از دلایل این ترجیح این است که آنها به عنوان یک نر بیشتر شانس جفت‌گیری دارند، تا وقتی که در قالب یک هرمافرودیت بخواهند نقش یک نر را ایفا کنند.

همچنین تبدیل شدن به هرمافرودیت سرعت رشد میگوها را کاهش می‌دهد، احتمالا به این دلیل که تولید تخمک‌ها به انرژی بیشتری نیاز دارد.

در حقیقت انتخاب این که میگوهای نعنافلفلی نر باقی بمانند یا هرمافرودیت شوند، به اندازه اجتماعی بستگی دارد که در آن زندگی می‌کنند. اگر اجتماع بزرگ باشد و شانس این که اطرافیان هرمافرودیت شوند زیاد باشد که چه بهتر، ‌وگرنه، اگر میگو مستقل زندگی کند و در جمع بزرگی از هم‌نوعان خود نباشد،‌ هرمافرودیت می‌شود و بدین ترتیب شانس جفت‌گیری را برای خود افزایش می‌دهد.

البته محققین می‌گویند نر بودن آن‌قدرها هم خوب نیست!‌ شاید یک میگوی نر نیازی به صرف انرژی برای تخم‌گذاری نداشته باشد، اما باید بگردد و یک هرمافرودیت پیدا کند و تازه نزدیک به 8 ساعت او را دنبال کند تا بتواند جفت‌گیری کند. بنابراین میگوها چندان هم با تصمیم سخت و بحرانی در زندگی خود روبرو نیستند!