مصطفوی اسنادش را منتشر كرد

رییس سابق فدراسیون فوتبال گفت: قضیه طلب من از فدراسیون فوتبال مربوط به سال 76 است و تعجب من از كفاشیان این است كه چطور به موضوعی كه ارتباطی به او ندارد، ورود كرده است.

داریوش مصطفوی در گفت‌وگو با ایسنا، درباره‌ی طلبش از فدراسیون فوتبال و در پاسخ به این سوال كه كفاشیان گفته چطور مصطفوی پس از 10 ، 12 سال یاد طلبش از فدراسیون فوتبال افتاده است، گفت: در اول دی سال 1376 فائقی با من تماس گرفت و از من خواست به دفتر امور مشترك فدراسیون‌ها بروم. من هم به سازمان تربیت بدنی رفتم. فائقی به من گفت در هیات دولت مطرح شده كه من از فدراسیون فوتبال كنار بروم. او در حالی این حرف‌ها را می‌زد كه بسیار ناراحت بود و قطرات اشك هم در چشمانش مشخص بود. من گفتم ما تازه تیم را به جام جهانی برده‌ایم و در كجای دنیا پس از آن كه رییس فدراسیونی تیمی را به جام جهانی می‌برد، بركنارش می‌كنند؟ او گفت این دستور است و باید نفر دیگری جایگزین من شود. پس از صحبت‌های فائقی با توجه به عجله‌ای كه دولت وقت برای رفتن من داشت، روی سربرگ دفتر امور مشترك فدراسیون‌ها استعفا دادم.

وی افزود: من همان جا گفتم كه مبالغی را شخصا از طریق اجازه‌ای كه از شما گرفتم خرج كردم كه این مبلغ چیزی حدود 200 هزار دلار است. این در حالی بود كه من تمام اسناد و مداركش را به سازمان تربیت بدنی، اداره كل امور مالی سازمان تربیت بدنی و... تحویل داده بودم و همان جا فائقی به من گفت این پول ظرف 48 به شما پرداخت خواهد شد. او همچنین نامه‌ای را به رییس وقت فدراسیون فوتبال نوشت و رییس وقت فدراسیون در حضور من و فائقی قول داد كه این پول پرداخت شود اما در نهایت رییس فدراسیون گفت كه باید این پول توسط سازمان تربیت بدنی پرداخت شود و نه فدراسیون.

مصطفوی ادامه داد: با توجه به این كه تیم به جام جهانی صعود كرده بود، فیفا سه میلیون فرانك سوییس به فدراسیون فوتبال ایران داد. آن‌ها می‌توانستند از همان پول طلب من را بدهند ولی این كار سیاسی شد و این پول را پرداخت نكردند. با این حال من چون مطمئن بودم حق فراموش نشدنی است این مساله را پیگیری كردم.

وی در پاسخ به این سوال كه چرا شما در زمان حضورتان در كمیته انتقالی طلب‌تان را از فدراسیون فوتبال نگرفتید، گفت: زمانی كه در كمیته انتقالی بودم، می‌توانستم این كار را انجام دهم اما به حرمت قانون و این كه این طور برداشت نشود كه می‌خواهم از قدرت سوء استفاده كنم این كار را انجام ندادم. با این حال در روز 20 فروردین سال 86 فائقی نامه‌ای را به علی‌آبادی نوشت. در این نامه او ضمن اینكه تكرار كرد باید این بدهی پرداخت شود، در ذیل این نامه نوشت كه «به اصرار و خواهش اینجانب، جناب آقای مصطفوی از قضایی شدن این موضوع خودداری كرده و مجددا اصرار عاجزانه دارم دستور لازم برای پرداخت این بدهی صادر شود.»

مصطفوی ادامه داد:‌ در 14 مرداد 86 هم كیومرث هاشمی نامه‌ای را به علی‌آبادی نوشت و اعلام كرد با توجه به اسناد و مدارك موجود، تسویه حساب با بنده صورت گیرد.

وی با بیان این كه روی صحبتم با كفاشیان است، گفت: من بزرگ شده ورزش هستم. من از گوشه ادارات دولتی به فدراسیون فوتبال نیامدم بلكه از توپ جمع كنی به ریاست فدراسیون فوتبال رسیدم. پس از این كه سال‌ها به ادارات مختلف مراجعه كردم، در نهایت با اجازه علی‌آبادی كه صریحا به من گفت به دادگستری برو و این موضوع را پیگیری كن به دادگستری پناه بردم چرا كه هنوز معتقد بودم كه قضاوت در این مملكت هنوز زنده است و قضات ما به شایستگی تصمیم می‌گیرند. ضمن این كه دین مشمول مرور زمان نمی‌شود و من چاره‌ای به جز پناه بردن به قانون نداشتم.

وی افزود: من رییسی بودم كه با 45 میلیون تومان، تیم ملی را به جام جهانی بردم و این طور نبود كه با 6 میلیارد و 800 میلیون تومان از رساندن تیم ملی به جام جهانی عاجز باشم. من در تمام این سال‌ها به دنبال این بودم كه این موضوع را به صورت مسالمت‌آمیز حل كنم چرا كه معتقد بودم این مشكل درون‌سازمانی است و باید با هم این موضوع را حل می‌كردیم. به نظرم اصلا آقای رییس فدراسیون فوتبال، دادگاه بدوی، تجدید نظر و مراحل آن را نمی‌داند. فكر نمی‌كنم ایشان چیزی از قانون و دادگستری بداند. دادگستری مرجع رسیدگی به تظلمات است و به موجب قانون چنان كه اشخاص حقیقی و حقوقی علیه فدراسیون‌ها ادعاهایی داشته باشند، این ادعاها در دادگاه‌های عمومی قابل رسیدگی است و من به ناچار این موضوع را در دادگاه مطرح كردم.

مصطفوی با بیان اینكه قصد جواب‌گویی به كفاشیان را ندارم و تنها به مردم جواب پس می‌دهم به ایسنا گفت: به نظرم كفاشیان آدمی نیست كه برای موضوعات وقت صرف كند. او خودش را در مساله‌ای دخالت داده كه به او ربطی ندارد چرا كه این موضوع برای 12 سال پیش است و من به این مساله می‌گویم عدم آگاهی.

وی در بخش دیگری از گفت‌وگوی خود با اشاره به در پیش بودن بازی‌های آسیایی گوانگ‌جو گفت: حضور در بازی‌های آسیایی بسیار سخت و دشوار است. در بعضی از رشته‌ها ما برای اولین بار به گوانگ‌جو می‌رویم. مردم ما از 570 ورزشكار، مربی و همراه انتظار مدال‌آوری دارند و نباید بازی‌های آسیایی را میدانی برای كسب تجربه بدانیم. طبق اطلاعاتی كه جمع‌آوری كرده‌ام، در رشته‌هایی مانند تنیس روی میز، تیروكمان، هندبال، ژیمناستیك، والیبال ساحلی، شنا، شیرجه، واترپلو و چند رشته دیگر، امكان مدال‌آوری وجود ندارد. به عنوان نمونه در تنیس روی میز با توجه به رقبای سرسخت آسیایی امكان مدال‌آوری بعید است. در شنا، شیرجه و واترپلو هم وضع همین طور است. كمیته ملی المپیك یا سازمان تریبت بدنی پیش از اعزام ورزشكاران ایران به گوانگ‌جو باید شرایط این تیم‌ها را برای مردم تشریح كنند. نباید ورزشكاران با هزینه‌های گزاف صرفا برای كسب تجربه به بازی‌های آسیایی بروند.

مصطفوی با بیان این كه برای یك بار هم شده باید تكلیف كمیته ملی المپیك و سازمان تربیت بدنی مشخص شود، گفت: مثل همه جای دنیا باید تعمیم و گسترش ورزش، ایجاد فضای ورزشی برای مردم با سازمان تربیت بدنی باشد و كار قهرمان پروری را كمیته ملی المپیك بر عهده بگیرد. این گونه تداخل وظایف هم به وجود نمی‌آید.