|
یك رزمنده دفاع مقدس گفت: در عملیات والفجر 4 دیدم یك درجهدار عراقی پایش را با طناب به دوشكا بسته است كه مبادا نفسش بر او غالب شود و بخواهد فرار كند؛ رزمندههای كم سن و سال ما با چنین دشمنی جنگیدهاند.
حجتالاسلام سیدمحسن ذوالفقاری در گفتوگو با فارس اظهار داشت: یكی از دوستانم موج گرفته جنگ است و هر وقت به خانهاش میروم، گریه میكنم؛ چند وقت پیش هم یكی از دوستانم كه در بیمارستان روانی بستری است به من پیامك داد كه «به یاد ما روانیهای جنگ هم باشید».
وی ادامه داد: دختر یكی از رفقایم به من میگوید «عمو! بابام كه ناراحت میشه من موهایم را جلوی دستش میگذارم و میگویم موهای من را بكش، مامان دیگه طاقت نداره»و اینها تازه بخش كوچكی از دردهای جانبازان روان و اعصاب است.
این رزمنده و جانباز دفاع مقدس گفت: اگر یك نفر سرطان داشته باشد به او میگویی صبر كن؛ ولی به بیماران عصبی چگونه میخواهی بگویی صبر داشته باش؛ هر چه هم كه میگذرد، حالشان بدتر میشود اما در شرایطی كه هنوز با چنین واقعیاتی روبرو هستیم، اما فیلمهایمان رنگ و بوی كلیشه و تمسخر به خود میگیرد.
حجتالاسلام ذوالفقاری اظهار داشت: گاهی برخی از فیلمهای دفاع مقدس را كه میبینم، خندهام میگیرد؛ از بس كه در آن غلو شده و عراقیها را همیشه انسانهای ترسو و بزدل نشان میدهد؛ من نمیدانم مردم چگونه میخواهند باور كنند كه رزمندگان كشورمان خیلی شجاع بودند.
وی افزود: در عملیات والفجر 4 روی تپهای رفتم و دیدم كه یك درجهدار عراقی پایش را با طناب به دوشكا بسته است كه مبادا ترس بر او غالب شود و بخواهد فرار كند و رزمندههای كم سن و سال ما با چنین دشمنی جنگیدهاند.
این جانباز دفاع مقدس ادامه داد: در گردان ما رزمنده 25 سال به بالا كم بود و همه نوجوان و زیر 20 سال بودند؛ در حالی كه در فیلمهای دفاع مقدسی، عراقیها را نیروهای ترسو و خنگی نشان میدهند كه وقتی داری خفهاش میكنی، تازه متوجه میشود جریان چیست.
وی گفت: فیلمهای جنگی یا اینطور است یا مانند اخراجیهاست كه همهاش طنز و خنده است و یك نماز جماعت و یك نماز شب و گریه و سجده یك ساعته در آن نیست.
این رزمنده دفاع مقدس افزود: بچههایی را سراغ دارم كه دو ساعت در سجده گریه میكردند و وقتی بلند میشدند، زیر سجادهشان گِل شده بود؛ یكی از این كارهای معنوی را در اخراجیها نمیبینید؛ همیشه كارهای تك بعدی ساختهایم و من فیلمی ندیدهام كه به همه ابعاد جنگ بپردازد.
حجتالاسلام ذوالفقاری ادامه داد: وقتی فیلم مرحوم سیفالله داد كه درباره فلسطین ساخته بود را دیدم، به او گفتم «من اگر 50 تا سخنرانی درباره فلسطین انجام میدادم، تأثیرش به اندازه فیلم شما نبود».