مردمان محکوم به عصبي بودن

از خيابان‌هاي شهر که گذر مي‌کني، در محل اجتماع مردم که حضور مي‌يابي و با افراد مختلف که صحبت مي‌کني نکته‌اي واضح مشاهده‌ مي‌شود و آن عصبي بودن بسياري از مردم به دلايل مختلف است.

به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)،هر يک از اين افراد دلايل خودشان را براي عصبي بودن دارند، اما نکته مهم و قابل توجه اين است که اکثر دلايل عصبي بودن مردم از حيطه‌ي اختيار و کنترل آن‌ها خارج است و نمي‌توانند براي جلوگيري از آن برنامه‌اي بريزند. حتي چهره‌ي ظاهري شهر نيز به گفته‌ي برخي کارشناسان روحيه‌ي نشاط و شادابي را از مردم مي‌گيرد و آن‌ها را عصبي‌تر مي‌کند.

به عنوان مثال فردي که صبح هنگام براي رفتن به محل کار خود از خيابان‌هاي شهر مي‌گذرد با ديدن تصاوير و مناظر ناخوشايند متعدد نظير چشم‌اندازهاي نازيباي شهري، ساختمان‌هايي که بي‌تناسب و زيبايي ساخته شده‌اند، زمين‌هاي خالي فراوان وسايلي از اين دست خود به‌خود احساس خوشايند صبحگاهي خود را از دست مي‌دهد. همين فرد اگر اتومبيل شخصي داشته باشد علاوه بر اين‌ افتادن مداوم در چاله‌ي کوچه‌ها و خيابان‌هاي شهر سوهان ديگري بر اعصاب اوست و نيز ترافيک نامنظم شهري. دغدغه‌ها به عنوان بهانه‌اي براي عصبي بودن فراوانند.

مسايل اقتصادي جامعه که بسياري از مردان و زنان و جوانان را عصبي مي‌کند چه اين‌که هر روز با قيمت‌هايي مواجهند که از روز قبل بيشتر شده‌اند. مسايل و مشکلات مربوط به ازدواج، اشتغال و آينده تحصيلي و... آرامش را از بسياري از مردمان اين شهر گرفته است. نگاهي به آثار افراد افسرده و يا داراي مشکلات روحي در کشور و مطب‌هاي هميشه شلوغ روانپزشکان نيز مويد همين نکته است.

اگر در شهر گذر کني و رفتار مردم در نمونه‌اي کوچک‌تر رانندگان اتومبيل‌ها را با هم ببيني بازهم متوجه مي‌شوي که نوعي از عصبي بودن و کم‌تحملي در چهره بسياري از مردم وجود دارد... و اما اين روزها عامل جديدي به هم آن‌چه که قبلا وجود داشته اضافه شده است . آن سهميه‌بندي بنزين و نحوه‌ي مديريت آن توسط دولت و مجلس بوده است.