مرگ یک واقعیت است .اما پذیرش مرگ فرزند کاری طاقت فرساست.نحوه برخورد اطرافیان والدین عزادار در برخورد با ایشان می تواند از اندوه آنان بکاهد.در زیر توصیه هایی از این رو می آید.
آنچه باید انجام دهیم
-نشان دهید به آنان علاقه مند هستید و اینکه تحت تاثیر مرگ فرزندشان قرار گرفتید.
- همیشه در دسترس باشید.برای گوش دادن به درد و دل های ایشان یا برای خرید کردن ، برای محافظت از دیگر فرزندان یا برای انجام کاری که ممکن است در آن لحظه مفید باشد.
- به آنان بگویید که شما هم به دلیل درد و غم و مصیبتی که بر آنان وارد آمده ، غصه دار هستید.
- به آنان اجازه دهید ، آنطور که مایل هستند غم و اندوهشان را ابراز کنند.
-آنان را تشویق کنید که نسبت به یکدیگر صبور باشند ، خیلی از یکدیگر متوقع نباشند و زیاد نگویند: "ما باید فلان کار را انجام می دادیم یا نمی دادیم"
-به آنان اجازه دهید که هر زمان و هر قدر که دوست دارند از فرزندشان صحبت کنند.
-به انان اطمینان خاطر دهید.آنها نیاز دارند بدانند آنچه را که از دستشان برمی آمده ، برای فرزندانشان انجام داده اند.اینکه فرزند آنان از تمام مراقبت های لازم برخوردار بوده است.
-شجاعت به خرج دهید و صفات قابل توجه و منحصر به فردشان را نام ببرید.
-طی مراسم خاکسپاری و ماه های بعد از آن مراقب فرزندان بازمانده باشید.پدر و مادر در آن دوران نمی توانند تمامی نیازهای فرزندان دیگر را برآورده کنند.
آنچه نباید انجام دهید:
-نگذارید احساس عجز وناتوانی شما را از خدمت کردن به پدر و مادر داغدار باز دارد.
-به دلیل آنکه در حضورشان احساس راحتی نمی کنید ، از آنان دوری نکنید.اگر
دوستان و نزدیکان ، آنها را دراین دوران رها کنند درد وغم آنها افزایش می یابد.
-به آنها نگویید که می دانید چه احساسی دارند ، مگر آنکه خودتان هم فرزندی را از دست داده باشید.
-به آنها نگویید" الان دیگر باید احساسی دیگری داشته باشند".در مورد احساساتشان هیچ گونه قضاوتی نکنید.
-زمانی که از مرگ فرزندانشان حرف می زنند ، موضوع را عوض نکنید.
-جملاتی را نگویید که به آنها تلقین کند که به بهترین نحو در خانه یا بیمارستان از فرزندانشان مراقبت نکرده اند.فکر اینکه در حق فرزندانشان کوتاهی کرده اند و هر گونه شک و تردیدی آنها را دچار عذاب وجدان می کند و هیچ چیز نباید احساس گناه در آنها را تشدید کند.
-از ترس اینکه مبادا موجب غم و اندوه آنان شوید از نام بردن فرزندانشان خوددداری نکنید(آنها او را فراموش نکرده اند)
-به آنها نگویید حالا که فرزندانشان را از دست داده اند در عوض فرزندان دیگری دارند و یا اینکه می توانند صاحب فرزند دیگری شوند.هر فرزندی شخصیت متفاوتی دارد و فرزندان جای یکدیگر را نمی گیرند.
-به آنها نگویید که باید به دلیل وجود فرزندادن دیگر سپاسگزار باشند.آنها خودشان این موضوع را می دانند.درد و رنج آنان به خاطر عشقی که نسبت به فرزندان دیگرشان دارند کاهش نمی یابد.
-سعی نکنید توجیهی برای مرگ فرزندانشان پیدا کنید؛درس اخلاقی ، رشد شخصی ، اتحاد خانواده و ....
