شمارش معکوس آغاز شد

مهر: در حالی که چند ساعت بیشتر به اعلام جوایز شصتمین جشنواره فیلم کن باقی نمانده، به نظر می‌رسد بخت تریلر "پیرمردها کشوری ندارند" برادران کوئن و فیلم رومانیایی "4 ماه، 3 هفته و 2 روز" کریستیان مونگیو برای دریافت جایزه نخل طلا بیش از سایر فیلم‌ها باشد.

به گزارش خبرنگار مهر، منتقدان حاضر در کن 22 فیلم شرکت کننده در بخش مسابقه جشنواره امسال را تلفیقی از آثار شاهکار و کاملا ناموفق می دانند که بهترین های آن سطحی جهانی دارند و بدترین ها به گاف های گیج کننده می مانند.

تامی لی جونز در صحنه‌ای از "پیرمردها کشوری ندارند"

دبورا کول، خبرنگار خبرگزاری فرانسه در کن، نوشت تماشاگران جشنواره از دیدن فیلم جدید برادران کوئن که همیشه قابل اطمینان هستند لذت بردند.‌ "پیرمردها کشوری ندارند" که داستان آن در تگزاس غربی روی می دهد، تلفیقی است از کمدی، هیجان و یک نقش آفرینی هیجان انگیز و حیرت آور از خاوریر باردم، ستاره اسپانیایی، در نقش یک قاتل نهیلیستی که برای خود آزادانه می گردد.

فیلم به مراتب کوچکتر "4 ماه، 3 هفته و 2 روز" ساخته مونگیو رومانیایی با ارائه تصویری جسورانه از تلاش های یک زن مستاصل که در رژیم تحت حکومت کمونیست ها می کوشد به طور غیرقانونی بچه اش را سقط کند، حتی قدیمی های سرسخت جشنواره را حیرتزده کرد. "ورایتی"، کتاب مقدس صنعت فیلمسازی، این فیلم را یک "وحی" لقب داد.

جی وایزبرگ نوشت: "فیلم بسیار قوی و به خوبی نقش آفرینی شده "4 ماه، 3 هفته و 2 روز" دستاوردی حیرت انگیز است و چنان آمیخته از خلوص و شرافت است که نه تنها به قلب داستان خود راه می یابد، بلکه تلاش های بدون جلب توجه برای بقا در آخرین روزهای بلوک شرق را ثبت می کند." غیر از باردم، بازیگر اصلی این فیلم آناماریا مارینکا یکی از بخت های مسلم جایزه بخش بازیگری جشنواره امسال است.

"گوشه آسمان"، جدیدترین فیلم فاتح آکین فیلمساز آلمانی ترکیه تبار، درام قاتل زنجیره ای "زودیاک" ساخته دیوید فینچر و تراژدی های روسی "تبعید" به کارگردانی آندری زویاگینتسف و "الکساندرا" الکساندر سوکوروف از دیگر فیلم های درخور توجه بخش مسابقه هستند، همین طور فیلم انیمیشنی "پرسپولیس" ساخته مرجانه ساتراپی، فیلمساز ایرانی تبار که بر مبنای رمان های گرافیکی بسیار معروف او ساخته شده است. کوئنتین تارانتینو که قبلا هم برنده نخل طلا کن شده می تواند با "اثبات مرگ"، ادای احترام خود به فیلم های بنجل دهه 1970، برنده غیرقابل پیش بینی امسال باشد.

سینمای آسیا که همیشه مورد علاقه کن بوده، داستان عاشقانه اما ضعیف "شب های زغال اخته ای من" ساخته وونگ کار وای، فیلمساز هنگ کنگی را داشت که جود لاو و نورا جونز در آن بازی می کنند. منتقدان فیلم ژاپنی "جنگل سوگواری" نائومی کاواسی را هم پسندیدند که نگاهی تاثیرگذار به غم و اندوه دارد. در همین حال "آفتاب مخفی" لی چانگ ـ دونگ، فیلمساز کره ای برای نقش آفرینی شجاعانه جون یون، بازیگر زن اصلی فیلم به نقش زنی که بر اثر یک تراژدی خانوادگی در حال فروپاشی است، مورد تحسین قرار گرفت.

اما مانند هر سال فیلم هایی هم بودند که منتقدان را واداشتند شمشیر را از رو بکشند. فیلم پر از خون و خونریزی "شب متعلق به ماست" با بازی جواکین فینیکس، مارک والبرگ و رابرت دووال در نقش اعضا یک خانواده روسی تبار که اسیر مافیای روسی در نیویورک می شوند، داستانی کلیشه ای درباره انتقام است که با واکنش سرد منتقدان رو به رو شد.

امیر کوشتوریتسا، فیلمساز صرب و برنده دو جایزه نخل طلا، با کمدی اسلپ استیک "این را به من قول بده" ناامیدکننده ظاهر شد و در همین حال منتقد نشریه هالیوود ریپورتر از درام اتریشی "واردات / صادرات" درباره مصائب جدایی شرق و غرب اروپا به عنوان "یک فیلم کوچک پرزرق و برق" نام برد. بلا تار، استاد مجارستانی، هم با فیلم "مردی از لندن" به کن آمده بود؛ یک فیلم هنری بی روح و کسل کننده که به عنوان تجربه ای در درونگرایی و خودخواهی بیش از حد مورد انتقاد قرار گرفت. تاد مکارتی، منتقد ورایتی نوشت "یک نسخه از جهنم برای من این طور است که تا ابد در دنیای تنگ نظرانه و منزوی این فیلم گیر بیفتم."

تعدادی از موفقترین رویدادهای جشنواره شصتم خارج از بخش مسابقه اتفاق افتاد. فیلم پرستاره "سیزده یار اوشن"، جرج کلونی، براد پیت و مت دیمن را به فرش قرمز کشاند و گروه U2‌ هم در روزهای آغازین جشنواره با اجرای فی البداهه و شبانه خود پیش از نخستین نمایش U2 3D که فیلمی درباره کنسرت آنهاست، حاضران در کن را به هیجان آورد.

آنجلینا جولی برای بازی در فیلم "یک قلب توانا" تحسین منتقدان را برانگیخت. او در این فیلم در نقش بیوه دانیل پرل، خبرنگار وال استریت جورنال ظاهر شده که سال 2002 به دست گروههای افراطی در پاکستان به طرزی فجیع به قتل رسید. لئوناردو دی کاپریو مستند پرمحتوای "ساعت یازدهم" را داشت که هشداری درباره گرم شدن جهانی است و او در نوشتن و تهیه فیلم همکاری داشته است. مایکل مور هم که سال 2003 برای "فارنهایت 911" برنده نخل طلا کن شد، با "سایکو" مستند جدید خود درباره شکست های سیستم بهداشت و درمان در آمریکا هم تماشاگران را به خنده انداخت و هم به گریه.