|
بنا به گفته های مسئول کارگاه تولیدی چرتکه و جاروهای نظافتی این کارگاه در ابتدا با استخدام شش نفر نیروی کار افتتاح شد و در طول همان سال با معرفی همین افراد و اعلام آمادگی افراد دیگر به صورت داوطلبانه اقدام به جذب تعداد بیشتری از افراد نابینا کرده و در طول این سالها با 30 نفر، فرد شاغل در این مکان به کار خود ادامه داده است.
وی بر امکان جذب و اشتغالزایی برای بیش از 100 نفر در این حرفه اشاره کرده و یادآور می شود: با توجه به کمبود فضای کافی و بودجه پایین کارگاه، توانایی ایجاد اشتغال برای تعداد افراد بیشتری را نداریم.
عباس افتخاری تاکید می کند: در طول 16 سال گذشته بودجه این کارگاه توسط افراد خیّر تامین
وی در ادامه می افزاید:
مدیرعامل جامعه نابینایان
علی اصغر امیرانلوی تاکید می کند: در همین کارگاه تاکنون بارها حوادث مختلفی برای این افراد پیش آمده که متاسفانه در صورت بروز حادثه و یا بیماری آنها نیز وضع بدتر شده و هیچ سازمان و نهادی از آنها حمایت نمی کند.
یکی از عمده ترین مشکلات شاغلان این کارگاه که همگی میانسال و مسن بوده و متاهل هستند و بعد از سالها فعالیت، یک سال قبل با تلاشها و پیگیریهای مجمع خیریه تبریز بیمه شده اند، مسئله دوری راه و رفت و آمد سخت و سنگین است.
عباس افتخاری در این رابطه می گوید: هر کدام از آنها ساکن مناطق مختلفی از شهر هستند که اغلب در مناطق باسمنج، باغمیشه، ائل گولی، لاله، رضوانشهر و ... و در منازل استیجاری و یا در خانه پدری زندگی می کنند و یکی از بزرگترین دغدغه های ما رفت و آمد ایشان است که در طول مسیر همواره با مشکلات و حوادث گوناگونی درگیر هستند.
افتخاری در رابطه با تلاش این هیئت برای جذب کمکهای بیشتر می گوید: در طول سالهای گذشته چند بار گزارشهایی توسط صدا و سیما و باشگاه خبرنگاران و ... تهیه شده، اما همواره تلاشهای ما برای برقراری ارتباط با مسئولان دولتی و کشوری بی نتیجه بوده است.
سرپرست کارگاه تولیدی چرتکه و جاروهای نظافتی سنتی ادامه می دهد: ما هیچوقت درخواست حمایتهای میلیاردی نداشته ایم و فقط شماره حساب این مجمع را اعلام می کردیم تا شاید با جذب چند میلیون کمکهای خیران استان، دفتر ریاست جمهوری، نهاد رهبری و ... بتوانیم برای تامین مشکلات عمده شاغلین این کارگاه و تامین نیازهای اولیه زندگی آنها اقدام کنیم.
وظیفه خطرناک؛ یک نابینا در حال کار با دستگاه سوراخکاری
نابینایان و کم بینایان شاغل در
بالاترین دستمزد این کارگاه متعلق به حسین.خ است که با دستگاه دریل برقی کار کرده و توسط قالب چوبهای پایه جاروها را با دریل سوراخ می کند. حسین که کاملا نابیناست و تنها با کمک حس لامسه و با انگشت محل سوراخهای چوب جارو را تشخیص می دهد روزانه هزار تومان دستمزد می گیرد؛ روزی یک اسکناس سبز کوچک که هر روز ارزش کمتری یافته و شاید تنها تامین کننده هزینه
سرپرست این کارگاه
افتخاری می گوید: مهمترین هدف تاسیس این کارگاه ایجاد شغلی مناسب برای افراد نابینا و کم بینا بود تا درآمدی داشته باشند، سربار خانواده خود نبوده و به مشاغل کاذب و یا حتی تکدی گری روی نیاورند اما هیئت ما قادر به تامین دستمزد بیشتری برای آنها نیست.
وی اضافه می کند: ما همکاران خود را به صندوق حمایت مستمندان تبریز معرفی کرده ایم اما حمایتهای این صندوق نیز درحد حمایتهای خیریه و شبیه به مجمع خیریه است و با توجه به تورم اقتصادی و افزایش قیمتها قادر به تامین زندگی یک خانواده نیست.
علی اصغر امیرانلوی، مدیرعامل جامعه نابینایان
امیرانلوی ادامه می دهد: بیش از 80 درصد این شاغلان نیز در نهادها و در بخشهای خدماتی و شرکتی و استخدام رسمی هستند.
وی در رابطه با نوع اشتغال نابینایان و میزان توانمندی آنها می گوید: در دنیا 90 شغل برای نابینایان و کم بینایان تعریف شده، اما در کشور ما این افراد تنها در 9 شغل پذیرش می شوند که از این میان اغلب به عنوان اپراتور تلفن ادارات، تدریس در سطوح مختلف آموزگاری و دبیری و یا مشاور و کارشناس در بهزیستی و سازمانهای مرتبط استخدام می شوند.
وی از عدم شناخت و آگاهی جامعه درباره زندگی و مشکلات این افراد ابراز تاسف کرده و یادآور می شود: متاسفانه در کشور ما تنها در دو روز از سال آنهم در روز عصای سفید و روز حمایت از معلولان یادی از این افراد می شود.
مدیرعامل جامعه نابینایان استان به قانون جامع حمایت از حقوق معلولان اشاره کرده و تاکید می کند: طبق این قانون 60 درصد اپراتورهای ادارات باید از میان افراد نابینا و کم بینا انتخاب شوند و در استان آذربایجان شرقی بالغ بر 155 اداره وجود دارد که متاسفانه این قانون در آنها نادیده گرفته می شود و در صورت عمل به این قانون حدود 160 خانواده حمایت خواهند شد.
علی اصغر امیرانلوی خاطر نشان می کند: در سال 88 و 89 ، بیش از 17 نفر بازنشسته شده اند که جایگزین آنها افراد نابینا نبوده اند که این مسئله به عدم شناخت و آگاهی مسئولان و مردم از توانمندیهای معلولین و نابینایان مربوط است.
وی با بیان اینکه متاسفانه در جامعه ما فرد نابینا به عنوان فرد ناتوان شناخته شده است، تاکید می کند: امروزه مسئله مناسب سازی شهری به بحثی داغ و جدی تبدیل شده است اما جامعه ایرانی به مناسب سازی فکری بیش از مناسب سازی شهری نیاز دارد و باید قبل از ایجاد تحولات سازه ای شهری باید فرهنگ سازی مناسب انجام شود.
***
اینکه معلولان به ویژه نابینایان به عنوان اقشار آسیب پذیر جامعه نه تنها باید از حقوق اجتماعی برابر با افراد عادی
از سوی دیگر با وجود دستگاههای عریض و طویل حمایتی در کشور و صرف هزینه های هنگفت در بخشهای مختلف، اما هنوز حمایت از اقشار آسیب پذیر تنها در حد شعار باقی مانده و به نظر می رسد مسئولان مربوطه تنها "ژست" حمایت از اقشار محروم، آسیب پذیر و معلول جامعه را به خود می گیرند.
به راستی آیا فردی در این روزگار با روزی هزار تومان می تواند هزینه های رفت و آمد خود را نیز تامین کند؟؟