کلاه گیس برای پادشاه طاس

لویی سیزده پادشاه فرانسه از دودمان بوربون در سی و دو سالگی دچار عارضه ریزش موی سر شد و از این بابت بسی آزرده و افسرده زیرا که وی از کودکی هم الکن بود و مشکل سخن گفتن داشت، بعلاوه دندانهای نیش او روی هم قرار گرفته بود و هنگام خوردن و حرف زدن دست بر دهان می گرفت تا زشتی آنها آشگار نشود.

ریشلیو بزرگ وزیر فرانسه (نخست وزیر) که متوجه عیب تازه شده بود 21 فوریه 1633 در جمع بزرگان فرانسه (بدون اشاره به ریزش موی سر لوئی 13) پیشنهاد کرد که پادشاه از آن پس کلاه گیس برسر بگذارد تا ابهت بیشتری داشته باشد مخصوصا که در جنگهای سی ساله با امپراتوری اتریش ـ آلمان پیروزی با فرانسه است و پادشاه می خواهد آکادمی فرانسه را بازکند و لازم است که در ملاقات با دانشمندان و ادیبان، وقار و ابهت بیشتری داشته باشد.

این پیشنهاد تصویب شد و طولی نکشید که گیس گذاری در سراسر اروپا بویژه انگلستان تعمیم یافت و مرسوم شد.

از قرن هجدهم به تدریج مقامات بالاتر کلاه گیس بزرگتر برسر می گذاردند و تداوم این کار واژه ای را وارد زبان انگلیسی کرده است به مفهوم آدمهای بزرگ، سران و ... و این واژه «بیگ ویگ» است که هر روز صدهابار در اخبار بکار می رود. این موضوع در دیکشنری های دانشجویی (دیکشنری دارای تاریخچه و ریشه واژه ها) نیز درج شده است.