سرزمین مزدوران 60 میلیارد دلاری!

شاید یکی از دلایلش صنعت 60 میلیارد دلاری ایجاد شده توسط مزدوران غربی تحت عنوان شرکتهای امنیتی در سراسر جهان از عراق گرفته تا کنگو در افریقا است که با مواردی مانند مواد مخدر و سیاست در هم آمیخته شده و ملغمه ای از ماندن و خوردن و بردن را بوجود آورده است. شرکت امریکایی بلک واتر در عراق پدر بزرگ این دزدی ها و کثافت کاریها بود (که اینک به اکس.ای XE تغییر نام داده) که بعد از جنایتهاوقتلهااز عراقرفته و اگر هم در کشورشان امریکا محاکمه صوری شد، بدلیل فشار افکار عمومی بود.

بعد از ظهر کابل سکوت حکمفرماست که مزدوران سر ترشیده وارد رستوران و بارهای مخصوص می شوند. گارسونهای افغانی جلوی آنها دولا راست می شوند و پاشیده شدن مشروب بد مستان روی سر و صورت خود را تحمل می کنند. اما خود مزدوران مانند سگهای وحشی به جان هم می افتند.راب لنگدان استرالیایی بعد از 20 سال کار در چنین شرکتهایی با شلیک چهار گلوله رییس خود کریم را می کشد. این مزدوران را قهرمان می خوانند و حکومتهای انگلیس و امریکا آنها را با پولهای کلان به استخدام خود در می آورند تا از جانشان و منافعشان در افغانستان محافظت کنند.

به راستی مزدورانی که در شرکتهای امنیتی کار می کنند در طول 24 ساعت چه کارهایی انجام می دهند؟ بادیگارد و محافظ کاروان های ناتو شدن یکی از این کارهاست. محافظت از سفارتخانه ها و اعضای سفارت، پشتیبانی حمل و نقل دیپلمااتها و اعضای برجسته سیاسی خارجی ها در افغانستان، گفتگو کننده با گروگانگیران و طالبان برای آزادی گروگانهای خارجی، جزو وظایف تعریف شده شرکتهای امنیتی در افغانستان است.

شلیک با شهروندان، قاچاق مواد مخدر و انسان، تجارت اسلحه نیز جزو زندگی این شرکتهای امنیتی در افغانستان شده است. مطابق آمار 20 تا 30 هزار مزدور در افغانستان خدمت می کنند که 3 هزار نفر آنها انگلیسی الاصل هستند. 10 شرکت عمده امنیتی در افغانستان انگلیسی است و بعنوان مثال بلو هکل درآمدی معادل 40 میلیون پوند در سال قبل برای خود بدست آورده است. این ارقام رسمی است و درامدهای ناشی از کارهای غیر قانونی مانند مواد مخدر و اسلحه سر به فلک می زند. این شرکت در سالهای 2008 و 2009 تنها 18 میلیون پوند درآمد داشت که رشد درآمد، نشان از رشد شرکتهای امنیتی دارد.

60 شرکت امنیتی افغانستان امروز را می چرخانند. حتی با طالبان نیز کنار آمده و با قسمت کردن بخشی از در آمدشان، هم زنده می مانند و هم بیزینس شان را می چرخانند. حامد کرزای که با عصبانیت در دسامبر سال گذشته عامل نا امنی در افغانستان را شرکتهای امنیتی خواند و خواستار خروج آنها از افغانستان شد؛ خودش نیز از محافظان و بادیگاردهای شزکتهای امنیتی استفاده می کند.

آرمور گروپ شرکت امنیتی انگلیسی طرف قرارداد حکومت انگلیس در عراق و افغانستان است که زبده ترین مزدوران را در استخدام خود دارد و کمترین تلفات را در مجموعه خود دارند. این شرکت کارنامه سیاهی نیز دارد. بد مستی مزدورانش در بغداد و کشته شدن دو مست امنیتی در درگیری خودی، و مرگ 8 نفر از اعضای این شرکت در افغانستان بعد از دعوا و اتهام بر سر قاچاق و سوء استفاده از چند زن در کابل از جمله این موارد است. خوزه گومز از کارشناسان ضد تروریست سازمان ملل می گوید شرکتهای امنیتی جزیی از فرهنگ جنگ در افغانستان است.

برخی وکلای مستقل در امریکا علیه شرکتهای امنیتی اعلان جنگ داده و آنها را متهم به قتل، رشوه خواری و فساد، آدم ربایی در کشورهایی که در انجا مستقر هستند؛ کرده اند. قهرمانان جهان لقبی است که شرکت فور هورسمن امریکایی هنگام استخدام مزدوران به آنها داده و در سایت خود نوشته فقط افرادی که سالها در خط مقدم جبهه بوده اند می توانند در این شرکت استخدام شوند.

فیلیپ یانگ تبارش افریقای جنوبی است که با پاسپورت انگلیسی سفر کرده و برای شرکت امریکایی الهام کار می کند که در اتفاقی نادر مترجم افغان خود را کشت. پدر قربانی می گوید پسرش به درخواست کثیف فیلیپ جواب منفی داده بود و به همین دلیل وی را کشته است. ظاهرا فیلیپ از مترجم افغان خواسته بود تا برایش فردی را مهیا کند که این موضوع باعث خشم وی شده بود. مستی و کثافت کاری جزیی از فرهنگ مزدوران در شرکتهای امنیتی به شمار می رود. افغانی هایی که برای این شرکتها کار می کنند نیز تحت تبعیض قرار می گیرند و در بهترین حالت به انها با به خطر انداختن جانشان در عملیاتها ماهی 400 دلار می دهند که این رقم در مقایسه با ارقامی که مزدوران غربی می گیرند بسیار پایین است، چرا که هر دوی انها در یک موقعیت مکانی و زمانی قرار می گیرند و به خطر افتاده و یا کشته می شوند. رقمی که مثلا مزدوران انگلیسی می گیرند سرسام آور است. مثلا روزی هزار دلار در امد دارند که در مقایسه با رقم ماهانه 400 دلار برای افغانی ها قابل قیاس نیست.

وقتی افغانی ها اعتراض می کنند که چرا اینقدر کم می دهند مزدوران غربی آنها را افغانی های احمق خطاب می کنند. ژنرال علی شاه پکتیاول مسوول دپارتمان تحقیقات جنایی در کابل است که از یکی از حملات نیروهایش به ساختمان شرکتی امنیتی در کابل می گوید که با شکستن دیوار کاذب مقادیر متنابهی اسلحه بدون لیسانس پنهان کرده و تجارت غیر قانونی اسلحه می کردند. وی می گوید دپارتمان مطبوعش علیه شرکتهای امنیتی مدارک مستندی درباره قاچاق مواد مخدر و اسلحه و تجارت فحشاء بدست آورده و در اختیار مقامات ارشد افغانستان قرار داده است. وی افزود این اسلحه ها مستقیما در اختیار طالبان قرار می گیرد. تسلیحاتی که گاهی علیه خود شرکتهای امنیتی که حاضر به دادن باج به طالبان نیستند؛ بکار گرفته می شود. رابطه بین طالبان و شرکتهای امنیتی رابطه استراتژیک برد-برد است.

افغانها هر چند وجود این شرکتها را ضد منافع ملی کشورشان می دانند اما پلیس و ارتش افغانستان هم آنقدر ناتوان است که در بتواند امنیت را در این کشور برقرار کند و از این بابت تضاد بزرگی در این کشور دیده می شود که حل شدن مشکل در حال حاضر بعید به نظر می رسد و این یعنی سود بیشتر برای شرکتهای امنیتی یا در واقع مزدوران غربی که رهبران سیاسی انگلیس و امریکا پشت سر آنها هستند.