حاج شیخ احمد جنیدی پدر والامقام شهیدان رضا، محمد، نصرالله و عبدالحمید جنیدی و امام جمعه شهرستان رودسر بود كه رهبر معظم انقلاب در مورد وی فرمودهاند كه ایشان از اولیاءالله هستند و همین جمله به تنهایی گویای جایگاه و ارزش این خانواده در نظر رهبر عزیز انقلاب است.
رضا، محمد و نصرالله سه فرزندی بودند كه در ایام دفاع مقدس از این خانواده تقدیم اسلام شد و حاج عبدالحمید تنها پسر باقیمانده از خانواده جنیدی بود. شیخ احمد پدر خانواده در سال 77 درگذشت اما قبل از رحلت ایشان بود كه برای اولین بار رهبر معظم انقلاب برای عیادت از وی در اردیبهشت همان سال به پیشوای ورامین آمدند.
رفتن رهبر انقلاب به منزل چنین خانوادهای كه سه فرزند خود را تقدیم انقلاب كرده بود شاید چندان عجیب نباشد؛ چراكه تكریم خانواده معظم شهدا آن هم خانوادهای با این جایگاه و ویژگیها، همیشه مدنظر ایشان بوده است. حاج عبدالحمید هم اواخر سال 79 بر اثر بیماریهای ناشی از عوارض جنگ تحمیلی به جمع برادران و پدر پیوست و بار سنگین زندگی بر دوش تنها پسرش «نصرالله» افتاد كه آن زمان 16 سال بیشتر نداشت.
آقا فرمودند كه من موضوع را از طریق روزنامهها مطلع شدم و ادامه دادند: «چند روز است میخواهم بر حسب وظیفه، خدمت برسم ولی مشغله زیاد اجازه نمیداد.»
یك روز از هفتمین شب درگذشت حاج عبدالحمید میگذشت كه این خانواده برای دومین بار میزبان قدوم پربركت رهبر خویش شد كه این مرتبه برای عرض تسلیت به خاطر شهادت پسر چهارم خانواده آمده بودند. رهبر معظم انقلاب در آن دیدار جملهای در تكریم این خانواده فرموده و نوشتند:
«یاد شهیدان و صالحان این خانواده را همواره شاخص راه خود قرار دهید و با همان همت و انگیزه به سمت همان هدف كه اعتلای كلمه اسلام است پیش بروید. خداوند شما و همه را موفق فرماید.» نصرالله علیرغم سن كم، تمام بار خانواده را بر دوش گرفت و شاید برای همین بود كه مادر شهیدان جنیدی گفته است: «غم از دست دادن نصرالله برایش با داغ چهار پسر و همسر برابر است.»
فوت ناگهانی نصرالله كافی بود تا رهبر انقلاب كه در برنامه هفتگیشان كه حضور در منزل خانواده شهدا در روز پنجشنبه قرار دارد، این بار در روز یكشنبه و برای سومین بار به منزل شهیدان جنیدی قدم بگذارند.
یكی از بستگان نزدیك خانواده جنیدی، این دیدار را برای ما چنین روایت میكند: «درگذشت نصرالله برای خانواده بسیار سنگین بود به طوریكه این چند روز چندین مرتبه مادر و مادربزرگ او را در بیمارستان بستری كردیم. بعد از رفتن او دیگر روحیه و انگیزهای برای ما باقی نماند؛ چراكه نصرالله كمكحال تمام خانواده بود.»
یكشنبه اول خرداد ساعت حوالی 18 بود كه در منزل خانواده جنیدی در شهرستان ورامین حضور یافتند. حدود 40 نفر از نزدیكان خانواده با سرعت خود را برای دیدن رهبر انقلاب به منزل آنها رسانده بودند. حاج خانم و همسر شهید عبدالحمید به همراه دو نفر دیگر از بستگان برای عرض خیر مقدم جلوی در منزل رفتند.
آقا فرمودند كه من موضوع را از طریق روزنامهها مطلع شدم و ادامه دادند: «چند روز است میخواهم بر حسب وظیفه، خدمت برسم ولی مشغله زیاد اجازه نمیداد.» آقا از سن و سال جوان تازه درگذشته پرسید و حاج خانم شروع به معرفی كرد. مادر شهیدان از زیارت خانه خدا به همراه جوان تازه به رحمت خدا رفته یعنی نصرالله سخن گفتند و یادآوری كردند: «نصرالله به معنای واقعی كلمه ولایتمدار بود و در همین سفر به من گفته بود كه در هنگام نماز و در كنار خانه خدا بعد از دعا برای تعجیل در فرج امام زمان (عج) برای سلامتی آقا دعا كنید.»
بنا بر روایت این فرد حاضر در دیدار روز یكشنبه، رهبر انقلاب پس از تكریم و تجلیل از صبر بالای این خانواده میفرمایند:
«این حادثه دو وجه دارد؛ یكی اینكه باید به خاطر از دست دادن چنین جوانی به خانواده جنیدی تسلیت گفت؛ چراكه از دست دادن جوان بسیار سخت است. اما از طرف دیگر باید تبریك گفت كه این خانواده ظرفیت آن را دارد كه مورد چنین امتحانی قرار بگیرد. در روایات داریم كه در آخرت، وقتی مردم وضعیت كسانی كه در این دنیا مصیبت دیدهاند را میبینند، آرزو میكنند كه ای كاش در دنیا با مقراض تكهتكه میشدند تا به اجر اخروی برسند.»
در پایان این دیدار نیمساعته، آقا در حاشیه تصویری از مرحوم نصرالله جنیدی، این جملات را مرقوم فرمودند: «خداوند متعال رحمت و فضل خود را بر خانواده شاكر و پرگذشت و بااخلاص جنیدی روزافزون فرماید. درجات مرحوم حجتالاسلام جنیدی و فرزندان شهیدش و جوان عزیز تازه درگذشته را متعالی سازد و به بانوی محترم جنیدی و دیگر بازماندگان صبر و سكینه عنایت كند.»
مادربزرگ، در پایان، اینگونه از جوان تازه از دست داده خویش سخن میگوید:
«نوه من كه به رحمت خدا رفت، بسیار دلباخته و شیفته حضرت آقا بود و میگفت كه مادر نه یك قدم عقب و نه یك قدم جلو، باید دقیقاً ولایتمدار باشیم. بسیار دوست داشت كه آقا را از نزدیك زیارت كند. نصرالله در فتنه 88 هم توسط فتنهگران دچار جراحت زیادی شد، به طوریكه دندههایش شكسته بود و میگفت امیدی نداشتیم كه از زیر دستهایشان زنده بیرون بیاییم اما ناامید نبود و فریاد میزد؛ جان و همه دارایی ما فدای انقلاب و رهبر.» بعد از رفتن آقا از پیشوا، فضای خانواده جنیدی به كلی دگرگون شده و گویی امید تازهای در كالبد غمزده این خانواده تابیده است.