انجمن سینمای جوانان ایران منحل می​شود؟

بسیاری معتقدند باید برای احیای دوباره انجمن سینمای جوان به راه کارهای تازه اندیشید و ساختار مدیریت فعلی آن را دگرگون ساخت.

مهدی رئیسی: اکنون، با رکود نسبی فعالیت​های انجمن سینمای جوانان ایران به عنوان بزرگترین مدرسه فیلمسازی و آموزش و پرورش سینمای ایران که روزگاری نقش برجسته و حساس نیروسازی و کادرسازی بدنه سینمای ملی را عهده​دار بود، این گمانه در اذهان افتاده است که معاونت سینماییدر عمل با استقبال از طرح انحلال انجمن سینمای جوان که از سوی خانه سینما در سال‌های اخیر مطرح شده با اتخاذ رویکردهای منفعلانه و محدودسازی بودجه، امکانات، اختیارات و جدی نگرفتن جایگاه مهم و حساس مدیریتی این مرکز و قراردادن مدیران بی​تجربه و ناآگاه با حوزه سینما و بیگانه با رسالت، اهداف و ماموریت​های سینمای جوان و فیلم کوتاه به روند انحلال این انجمن دامن زده و با حذف چهره​های موثر و سرمایه​های مدیریتی و کارشناسی انجمن گام​های شتابانی را در مسیربه محاق رفتن انجمن سینمای جوان برداشته​اند، به طوری که در هیچ دوره​ای این مرکز تا این اندازه راکد و منفعلنبوده​است.

در گذشته، انجمن سینمای جوان با برخورداری از جایگاهی استراتژیک و کلیدی پشتوانه و اعتبار سینمای ایران بود و حیات و پویایی سینمای ملی از طریق مراکز سینمای جوان به نوسازی، جسارت، چرخش نخبگی و تحرک نیروی انسانی می​رسید و هربار، قرنطینه پایتخت نشین پیربدنه سینما با نفس تازه سینمای جوان و فیلم​های کوتاه حال و جانی دوباره می​یافت. همچنین، این مراکز در کنار پروش فیلمساز، به تربیت مخاطب، منتقد و زمینه سازی رشد و اعتلای نگاه بصری جامعه می​پرداخت و از دیگر سو، مطمئن​ترین، پاک​ترین و شادترین پایگاه​های آموزشی و مکان​های تفریحی نیز، به شمار می​آمدند و حتی، به مثابه کانون​های معنوی و امنبرای اوقات فراغت دختران و پسران جامعه در شهرستان ها بوده​اند و بیشترین ظرفیت نیروی انسانی سینما و تلویزیون را تامین می​کردند.

در یکی دو ساله اخیر،اما رکود و توقف تولید فیلم در این مرکز، تضعیف میراث آموزشی و تجربی و نادیده گرفته شدن نگاه تجربه گرا و «اکسپریمنتال» در رویکردهای آموزشی درکنار بی اعتنایی به بخش خصوصی و نگاه صنفی و خانواده فیلم کوتاه کشور سبب شده تا دوباره ایده انحلال این انجمن در محافل سینمایی سر زبان​ها بیفتد.

وقتی، این ذهنیت پررنگ می​شود که می​بینیم مدیریت انجمن سینمای جوان در این مدت، دست بهنغییر گروهی مدیران، سرپرستان، کارشناسان و کارکنان این مجموعه تخصصی زده است. ایجاد فضاییبرای کناره­ گیری اجباریمدیران، فیلمسازان و فعالان بسیاری چون: مهرانفر، نجفی، دزواره، عشیری، فرودگاهی، پورصمد، میردولت موسوی، صوفی ، جمشیدیان، خوش لحن، مکری، عباسپور، طاهری، عبداللهی و .... در مدت زمان کوتاه تامل برانگیز است.

در سطح دفاتر سینمای جوان نیز، شاهد تغییرات گسترده​ای بودیم و هستیم. عزل و نصب​های نادرست، و کنار گذاشته شدن حذف نیروهای ارزشی متعهد و خوش سابقه از بدنه سینمای جوان و فاصله گرفتن طیف​های مختلف فیلمسازان فعال و خلاق در تهران و شهرستان​ها از دفاتر سینمای جوان از پیامدهای ناگوار مدیریت سینمای جوان در دو ساله اخیر است.

تغییر مدیران دفاتر سینمای جوان درشهرهای ارومیه، تهران، استان البرز- کرج، اسلامشهر، اصفهان، اردبیل، تبریز، رشت، نجف آباد، همدان، اهواز، ساری، شهر ری، و ... فقط در این مدت صورت گرفته و شنیده می​شود سرپرستان دفاتر مهاباد، مشکین شهر استعفا دادند و دفاتر تالش، اسلامشهر و مشکین شهر به حالت نیمه تعطیل درآمدند. متاسفانه علاوه بر این تغییرات، مدیریت به جابجایی برخی از نیروها و کارشناسان سینمای جوان نیز، دست زده است. همه این جریانات نشان می​دهد که این مرکز از نگاه مدیران ارشد وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی رها شده و مدیران آن با آن به عنوان دفتر خصوصی و شخص​شان رفتار می​کنند و طبیعی است که جایگاه ممتازش را از دست بدهد.

بی تردید، رسیدن انجمن سینمای جوان به این نقطه، کارآیی نداشتن و فرسوده شدن، فقدان آرشیو و بازرگانی فعال، تعطیلی شورا و بانک فیلمنامه، گسترش ندادنو ساماندهی نکردن جغرافیایی دفاتر و عدم تعامل مدیران با سازمان​ها و مراکز بویژه، رسانه ملی نه تنها انجمن سینمای جوان را از پایگاه همیشگی​اش دور ساخته بلکه هر روز، خطر تعطیلی آن را تشدید می​کند. حتی، گفته می​شود مسئولان قصد دارند ساختمان مرکزی را به مکانی اجاره​ای ببرند و ساختمان فعلی را بکوبند و تخریب نمایند و در آینده، دوباره، بسازند. ای کاش مدیران سینمایی و مسئولان سینمای جوان به این ضرورت پی می​بردند که سینمای جوان به دگرگونی اساسی در دیدگاه​ها و ساختارهای محتوایی، فرهنگی و سیاست​ها نیاز دارد و تغییر ساختار مهم​تر و مبرم​تر از تغییر ساختمان آن است.

بسیاری معتقدند باید برای احیای دوباره انجمن سینمای جوان به راه کارهای تازه اندیشید و ساختارمدیریت فعلی آن را دگرگون ساخت. کاهش تصدی گری دولت، اهتمام به تشکل صنفی فیلم کوتاه، انتخاب راه بهتر برای انتخاب مدیر این مجموعه از طریقی غیر از معاونت سینمایی و استقلال بخشیدن به دفاتر انجمن دراستان​ها و شهرستان​ها، انفکاک اداری و سازمانی آن​ها از ادارات کل فرهنگ و ارشاد اسلامی و ... می تواند از اقدام​های موثردراین زمینه باشد. مضافا، اینکه شایسته است مدیران ارشد فرهنگی و سینمایی کشور به خود خانواده سینمای جوان و فیلمسازان این حوزه اعتماد کنند و مدیریت این مراکز را به اهلش بسپارند نه به آدم​های سیاسی وغیرسینمایی بیگانه با این خانواده .