در محيط کار اینگونه رفتار کنيد

ايسنا: هر فردي بايد بداند که چگونه مي‌ تواند با ديگران ارتباط برقرار كند. عدم مهارت‌هاي رفتار با ديگران، سبب دلسردي و نااميدي مي‌شود.

يک انسان موفق مي‌داند که کار کردن با ديگران به خصوص در دنياي کنوني، ارتباطي توأم با مهارت را مي‌طلبد. جامعه‌شناسي مي‌گويد: «هنگام برخورد با مردم به خاطر داشته باشيد که با مخلوقات منطقي طرف نيستيد، با موجوداتي که سرشار از غرور، خودبيني و تعصب هستند، طرف هستيد.»

1- ديگران را با نام صدا بزنيد:

اين خوشايندترين صدا براي گوش هر کسي است. وقتي نام فردي را به کار مي ‌بريد، در حقيقت پيغام خود را تنها براي آن شخص ارسال مي‌کنيد. اين کار شما سبب مي‌شود فرد مقابل دريابد که براي او اهميت و ارزش قائل هستيد. جملات خود را با اسامي افراد بياميزيد و با سؤالاتي نظير: «علي، امروز خوب هستي؟» آغاز كنيد.

2- اشتباه خود را بپذيريد:

اگر اين مسئله را بپذيريد که اعتراف به اشتباهات در محيط کار، يکي از ستوده‌ ترين اعمال است، پس با اعتراف به اشتباه خود، هرگز فکر نخواهيد کرد که وجهه‌ي خود را از دست خواهيد داد. يادمان باشد در اعتراف به اشتباهاتمان زياده روي نکنيم مثلا ً لازم نيست با عذرخواهي فراوان در جلسات، اقدام به بيان اشتباهات خود كنيد.

3- ديگران را با معيارهاي بالا در نظر بگيريد:

اندک افرادي در بين ما هستند که معمولا عقل ‌کل خطاب مي‌شوند. به نظر مي‌رسد اينگونه افراد فکر مي‌کنند که هيچ کس جز خودشان قادر به انجام صحيح امور نيست. جزو اين گروه از افراد نباشيد. به قابليت‌هاي ديگران اعتماد كنيد. در واقع به آنها در انجام دادن کارها به بهترين وجه ممکن اطمينان داشته باشيد. اين به معناي داشتن انتظارات بيش از حد نيست. باور داشتن يک فرد، او را تشويق به انجام کارها با حداکثر توان مي‌کند و از نااميدي جلوگيري مي‌کند.

4- علاقه‌اي صادقانه از خود نشان دهيد:

به سخنان خود دقت کنيد و بدانيد چه وقت بايد آنها را بيان کنيد. هر فردي در محيط کار شما، داراي سابقه‌اي از علايق و تجارب و سلايق گوناگون است. حتي اگر نقطه اشتراکي با هم نداريد، در مورد اطرافيانتان اطلاعات کسب كنيد. مردم دوست دارند که ديگران آنها را به خاطر داشته باشند پس در سخن گفتن، دقت كنيد.

5- از ديگران تعريف و تمجيد کنيد:

در مورد تعريف خود صريح باشيد و نشان دهيد که در مورد آنچه که فرد انجام داده است، آگاهي داريد، به طور مثال بگوييد: « علي، تو خيلي خوب جلسه را اداره کردي به خصوص وقتي همه از مسير موضوع اصلي منحرف شده بودند». در عين حال سعي کنيد به ندرت و فقط زماني که واقعا نياز است، انتقاد كنيد، انتقاد را طوري بيان کنيد که مانند يک نصيحت سازنده از طرف دوستي قابل اعتماد در نظر گرفته شود.

6- مراقب حرف‌هايتان باشيد:

اگر قصد نداريد کاري را انجام دهيد، هرگز نگوييد که آن را انجام خواهيد داد. يادتان باشد اعتبار شما، ارتباطي تنگاتنگ با گفتارتان دارد. اگر به قول خود عمل نکنيد، در مورد کارهاي بزرگ به شما اعتماد نخواهد شد و در نتيجه پيشرفتي حاصل نمي‌شود.

7- قدرداني و سپاسگزاري فراموش نشود:

اگر فردي لطفي به شما کرد، تشکر كنيد و مقابله به مثل کنيد و اين را بدانيد که شما به خودي خود مستحق لطف نيستيد و کسي به شما بدهکار نيست. پس تشکر فراموش نشود.

8- با فکر و ملاحظه باشيد:

اگر قبل از صحبت كردن خوب فکر کنيد شايد هيچ ‌وقت، ابهامي در گفتارتان سبب سوء تعبير نشود. در صورت بروز سوء تفاهم يادمان باشد، نظرات ديگران را محترم بشماريم. ببينيد چرا آنها اينگونه فکر مي‌کنند. به جاي مشاجره از ديگران بخواهيد در مورد مواضع‌ شان توضيح دهند، مجبور نيستيد، موافقت کنيد، اما مي‌توانيد بگوييد: « من متوجه هستم شما چه مي‌گوييد.»

9- ازخودگذشتگي فراموش نشود:

بد نيست گاهي اوقات از مکان شغلي خود خارج شده، به ديگران در کارهايشان کمک كنيد. اين عمل را بدون اينکه از شما درخواست شود، انجام دهيد، گفتن: « کمک لازم نداريد؟ » شما با اين کار، ديگران را تشويق به از خودگذشتگي كرده و در نتيجه محيط کاري مثبت قوي ايجاد خواهد شد و ديگر اينکه براي خود لطفي دو جانبه را خريداري مي‌كنيد، چراکه مهرباني هميشه بازمي‌گردد.

10- متواضع و فروتن باشيد:

يادمان باشد اگر به کاميابي دست يافتيم، خود از آن تعريف نکنيم بلکه ديگران خود متوجه آنها گردند، « همچنان که گفته‌اند، مشک آن است که خود ببويد نه آن که عطار بگويد.»