کد خبر: ۱۶۳۴۰۵
تاریخ انتشار: ۱۷:۰۰ - ۲۳ آبان ۱۳۹۰
ایسنا: روز عيد غدير خم "روز لبخند زدن" است، همچنين اين روز، روز نشر دانش، روز كمال دين، خواري شيطان، پذيرفته شدن اعمال شيعيان و دوستداران آل محمد (ص)، آسودگي و رهايي از گرفتاري و روز ريزش بار سنگين گناه است.

امام محمد باقر (ع) درباره روز عيد غدير خم بياناتي دارند كه در ادامه مي‌آيد:

ايشان مي‌فرمايند:

پيامبر اكرم (ص) با گروهي بيش از هفتاد هزار نفر از مردم مدينه و اطراف آن براي انجام مناسك حج به مكه رفتند، در آنجا جبرئيل امين بر آن حضرت فرود آمد و گفت:

"اي محمد خداي عز و جل تو را سلام مي‌رساند و مي‌فرمايد:

"پايان عمرت نزديك است؛ و تو را به جايي خواهم برد كه چاره‌اي از آن نيست. پس به عهد خود وفا كن؛ و وصيت خود را به انجام برسان؛ و ميراث پيامبران پيشين، و معجزاتي كه از آنان نزد تو است، به وصي و جانشين پس از خودت، حجت تام و تمام من بر خلقم: علي بن ابي طالب تسليم كن؛ و او را براي مردم، پرچم هدايت و نشانه‌اي آشكار قرار بده. عهد و پيمان و بيعت او را بار ديگر تجديد كن؛ و بيعت و پيمان مرا كه درباره‌ او از مردم گرفتي، به آنان يادآور شو؛

يعني همان عهدي كه از آنان در مورد ولايت ولي من علي بن ابي طالب كه مولاي آنان و مولاي هر مرد و زن مومني است، گرفتي.

من جان هيچ پيامبري از پيامبرانم را نگرفتم، مگر پس از كامل كردن دينم و تمام كردن نعمتم، به دوستي كردن با دوستانم، و دشمني كردن با دشمنانم. اين كمال توحيد و دين من است و تمام نعمت بر خلقم در پيروي و اطاعت از ولي من است. اين سنت من است كه زمين را بدون ولي و قيم نگذارم؛ تا حجتي از سوي من بر آفريدگانم باشد...."

پيامبر اكرم (ص) از قوم خود و منافقان و تفرقه افكنان ترسيد كه به عهد جاهليت برگشته و بت پرست شوند. زيرا دشمني آنان با علي (ع) را مي‌دانست؛ و از اتفاق نظر و همبستگي آنان در عداوتشان آگاه بود. بنابراين از جبرييل خواست تا از آسيب مردم در امان باشد؛ و چشم به راه بود تا وعده حفظش را دريافت كند.

پيامبر (ص) به مسجد خيف رسيد و بار ديگر جبرئيل فرود آمد و به آن حضرت فرمان خدا را ابلاغ كرد كه به عهدش وفا كند و علي (ع) را به عنوان نشانه‌اي آشكار براي مردم قرار دهد؛ تا به وسيله‌ آن هدايت شوند؛ ولي وعده‌ حفظ ابلاغ نشد.

پيامبر (ص) به محلي كه ... ميان مكه و مدينه بود رسيد؛ و بار ديگر جبرييل فرود آمد و پيام پيشين را ابلاغ كرد؛ اما خبري از حفظ نبود. پيامبر (‌ص) فرمود: اي جبرئيل! من ترس آن دارم كه قوم من مرا تكذيب كنند؛ و سخن مرا در حق علي (ع) نپذيرند. پيامبر (ص) به راه خود ادامه داد؛ و هنگامي كه به محل غدير خم – در سه مايلي جحفه – رسيد، پنج ساعت از روز گذشته بود، كه جبرئيل با آيه‌اي توام با تهديد و خبر محفوظ ماندن فرود آمد و گفت:

اي محمد خداي عز و جل تو را سلام مي‌رسا‌ند و مي‌گويد:

يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ

«اي پيامبر آنچه را كه بر تو از جانب پروردگارت نازل شده است - درباره علي (ع)- ابلاغ كن» «و اگر چنين نكني رسالتش را انجام نداده‌اي؛ و بدان كه – خدا تو را از – شر- مردم حفظ مي‌كند»

و آن حضرت امر فرمود تا مردمي كه پيش رفته‌اند بازگردند؛ و آنان كه عقب مانده بودند رسيدند. آنگاه چيزي شبيه منبر ساختند و پيامبر (ص) بر آن بالا برفت و سخنان رسايي را ايراد فرمود كه در آن، مردم را پند و اندرز داده و از عذاب الهي بيم داد؛ و در وصف حضرت علي بن ابي طالب و امامان معصوم (ع) و فرمانبرداري از ايشان تاكيد بسيار كرده، و در آ‌خر كلام شريف خود فرمود:

اي مردم! آيا من بر شما از خودتان سزاواتر نيستم؟

گفتند: بلي اي پيامبر خدا.

سپس فرمود: اي علي برخيز.

علي (ع) برخاست و پيامبر خدا (ص) دست آن جناب را گرفت و بلند كرد و فرمود:

«آگاه باشيد، هر كه من مولاي اويم، اين علي مولاي اوست. خداوندا دوست بدار هر كه او را دوست بدارد؛ و دشمني كن با آن كه با وي دشمني كند؛ و هر كه او را ياري كرد ياري‌اش كن؛ و هر كه او را ياري نكرد، بي‌ياورش گذار».

«آگاه باشيد، من از پيش شما مي‌روم و شما فرداي قيامت ... كه در حوض بر من وارد شويد، از شما مي‌پرسم با آنچه من در اين روز، خدا را در مورد آن برشما شاهد گرفتم، چه كرديد؟ پس از من،‌ با دو امانت گرانقدر چه كرديد؟ در نظر داشته باشيم كه هنگام ملاقات با من – در قيامت، از شما مي‌پرسم – با آن‌دو چه كرده‌ايد؟ اصحاب گفتند: اين پيامبر خدا اين دو امانت گرانقدر چيست؟

پيامبر (ص) فرمود: امانت بزرگتر كتاب خداي عزوجل است – آن – ريسماني كشيده شده از سوي خدا و من است كه در اختيار شما است؛ يك سر آن در دست خدا و سر ديگر آن در دست شماست‌؛ در آن كتاب، دانش – مربوط به گذشته و آينده جهان آفرينش تا روز قيامت است.

امانت كوچك‌تر كه از قرآن ناگسستني است، علي بن ابي طالب و فرزندان او (ع) هستند و آن دو – امانت – هيچگاه از هم جدا نخواهند شد تا وقتي كه در حوض بر من وارد شوند».

پيامبر بزرگوار اسلام (ص) پس از ابلاغ امر ولايت اميرالمومنين و ديگر پيشوايان معصوم (ع) از منبر فرود آمد‌ و همراهان آن حضرت به نزد اميرالمومنين (ع) آمده و ولايت آن جناب را تبريك گفتند و نخستين كسي كه به آن حضرت تبريك گفت عمر بن خطاب بود كه اظهار كرد:

اي علي ! اكنون تو مولاي من و مولاي هر زن و مرد مومني.

در اين هنگام جبرئيل (ع) با اين آيه فرمود آمد:

«الْيَوْمَ يَئِسَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ دِينِكُمْ فَلَا تَخْشَوْهُمْ وَاخْشَوْنِ الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلَامَ دِينًا»

امروز دين شما را به حد کمال رسانيدم و بر شما نعمتم را تمام کردم و بهترين آيين را که اسلام است برايتان برگزيدم.

غدير يعني ....

روايتي است كه آثار و اوصاف غدير را به گونه‌اي بيان مي‌كند كه مي‌توان از آن‌ها به عنوان نام‌هاي روز غدير ياد كرد: سيد بن طاووس در كتاب " اقبال الاعمال" آن روايت را از امام رضا (ع) در شان اين روز عزيز آورده است كه به فرازهايي از آن اشاره مي‌شود:

همانا كه آن روز، روز كمال دين است.

و روز خواري شيطان است.

و روزي است كه اعمال شيعيان و دوستداران آل محمد (ع) پذيرفته مي‌شود.

و آن روزي است كه خداوند بر (حسن) حال كسي كه او را پرستش كند، و بر خانواده و خود و برادرانش گشايش دهد، مي‌افزايد، و او را از آتش دوزخ مي‌رهاند.

و آن روزي است كه خداوند در آن روز تلاش و عمل شيعه را پاس مي‌دارد؛ و گناهانشان را آمرزيد، و عملشان را مي‌پذيرد.

و آن روز آسودگي و رهايي از گرفتاري است.

و آن روز ريزش بار سنگين گناه است.

و روز نشر دانش است.

و روز بشارت دادن، و بزرگترين عيد است.

و روزي است كه دعا در آن به اجابت مي‌رسد،

و روز پوشيدن لباس نو، و بيرون آوردن لباس سياه است.

و روز برطرف شدن اندوه‌ها است.

و روز صرف نظر كردن از گناهكاران شيعه اميرالمومنين (ع) است،

و آن، روز مسابقه است.

و روز بسيار صلوات فرستادن بر محمد و آل محمد (ع) است.

و روز خشنودي ( حضرت حق) است،

و روز عيد اهل بيت محمد (ص) است،

و روز پذيرفته شدن اعمال است،

و روز فزون‌خواهي ( از خداوند ) است،

و روز استراحت مومنان است

و روز تجارت ( با خداوند) است.

و روز به دوستي رفتار كردن ( با اهل بيت پيامبر (ص) و مومنان است) است.

و روز دستيابي به رحمت خداوند است،

و روز پاكيزه گردانيدن است،

و روز دست برداشتن از گناهان كبيره و غير كبيره است،

و روز بندگي خداوند است،

و روز افطاري دادن به روزه داران ( مومن ) است،

و آن روز شادباش گفتن است. هر يك از شما به ديگري شادباش بگويد. و چون برادر مومن خود را ديد بگويد:

«اَلْحَمْدُ للهِِ الَّذى جَعَلَنا مِنَ الْمُتَمَسِّکينَ بِوِلايةِ اَميرِالْمُؤْمِنينَ وَالاَْئِمَّةِ»

"سپاس خدا را كه ما را از درآوختگان به ولايت اميرالمومنين و پيشوايان معصوم (ع) قرار داد"

و آن روز لبخند زدن به روي مومنان است.

و آن روز زينت كردن است.

هر كس براي روز غدير، خود را زينت كند، خداوند همه خطاهايي را كه انجام داده از كوچك و بزرگ مي‌آمرزد..."

منابع:

www.maarefquran.net .

- غدير را فراموش كرده‌ايم، گروه تحقيق انتشارات دليل ما1388،

- پايگاه اطلاع رساني آيت الله العظمي ناصر مكارم شيرازي.www.makaremshirazi.org
 

 

نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
طراحی و تولید: "ایران سامانه"