علی دایی دنبال چیست؟

مهر: باخت پرسپولیس به راه آهن و سقوط این تیم به رده پانزدهم جدول لیگ برتر به همان اندازه تلخ بود که حرکات دایی در جریان مسابقه و اظهاراتش پس از آن. دایی که با سه فصل بازی در تیم پرسپولیس و یک سال و نیم مربیگری در این تیم در اسطوره بودن برای پرسپولیسی‌ها پایین‌تر از بزرگانی چون پروین، خوردبین، باقری، عابدزاده و ... است، روز یکشنبه ثابت کرد، بیش از پرسپولیس به تیمی که در آن حضور دارد، علاقه و تعصب دارد. دایی این را زمانی که در سایپا بود، ثابت کرده بود. هنوز فریادهای او پس از گلزنی به پرسپولیس از خاطر علاقمندان واقعی پرسپولیس نرفته و بالا و پایین پریدنش پس از گلزنی به پرسپولیس در کسوت مربی.

دایی اما بعد از ناکامی بزرگ با تیم ملی فوتبال ایران به پرسپولیس بازگشت و یک فصل و نیم روی نیمکت این تیم به عنوان مربی نشست. صرفنظر از نتایج بسیار ضعیف دایی با تیم پرسپولیس در لیگ برتر، دو قهرمانی در جام حذفی برای او کارنامه‌ای قابل دفاع در تیم پرسپولیس ساخت. او که ظاهرا یقین حاصل کرده بود که در تیم فصل یازدهم پرسپولیس جایی ندارد از هفته های پایانی لیگ دهم بنای ناسازگاری را با مدیریت وقت پرسپولیس گذاشت و از همان روز شروع به انتقاد کرد، انتقاداتی که تا به امروز هم ادامه داشته است.

او که مدعی است برای احدی تا به امروز فیلم بازی نکرده است، در دیدار با پرسپولیس هم همان دایی بود که از گذشته سراغ داریم، حتی اگر شادی‌هایش به مذاق هواداران پرسپولیس خوش نیامده باشد. شادی نامتعارف او بعد از گل‌های سوم و چهارم راه آهن این باور را به وجود آورد که با این پیروزی تیمش به عنوانی رسیده و موفقیتی کسب کرده است. شاید او به ماندن در لیگ برتر راضی است اما کیست که فراموش کند، وعده‌هایش در زمان حضور در راه آهن را که می‌خواست این تیم دیگر در انتهای جدول نجنگد و مدعی باشد.

اما راه آهنی که دایی ساخت مانند گذشته در انتهای جدول جنگید و در هفته سی و سوم در لیگ برتر ماندنی شد. با این شرایط باید شادی کند و بالا و پایین بپرد. دایی درست می‌گوید در این فصل هیچ وقت در مورد پرسپولیس حرف نزد اما ظاهرا فراموش کرده‌ حبیب کاشانی مدیرعامل پرسپولیس بوده، حمید استیلی سرمربی این تیم بوده، زادمهر، ذوالفقارنسب و پنجعلی از اعضای کمیته فنی باشگاه بوده‌اند و... . اینها عضوی از پرسپولیس بودند اما در فصل جاری هیچ وقت از گزند انتقادت علی دایی در امان نبودند. او تاخت چون مدعی بود که به او ظلم شده است. در این بین ظلمی که از جانب جنگ او و کاشانی به پرسپولیس و پرسپولیسی ها روا شد را چه کسی پاسخگوست؟!

عزت و ذلت دست خداست اما پرسش اینجاست که آیا پرسپولیس فصل گذشته شما که پنج شکست پی در پی را متحمل شد، به ذلت رسیده بود؟ هنوز از خاطر فوتبالدوستان فراموش نشده ناکامی‌هایی که پرسپولیس با شما به آن رسید. باخت رفت و برگشت به استقلال، صبای قم، ملوان و باخت ۴ بر یک مقابل سپاهان در آزادی. تیم شما هم باخت‌های چهارگله کم نداشت. یعنی خدا آن روزها عزتش را از شما دریغ کرده بود؟

هیچکس شک ندارد که دایی برای رسیدن به پیروزی مقابل پرسپولیس همه کار کرد، چون او می‌خواست ببرد تا بازهم به مانند گذشته از جفایی که به او در ابتدای فصل از سوی مدیران پرسپولیس به او روا شد، گلایه کند. به راستی تکرار این داستان چقدر اهمیت دارد آقای دایی؟ چرا دایی قضاوت در خصوص این بحث تکراری را به علاقمندان واقعی فوتبال نمی‌سپارد؟ چرا نمی گذارد "آن بالایی" در محکمه خود قضاوت کند و حق را به حقدار دهد؟

دایی گفته مشکل از سکوها و لیدرهاست. اما روزی که همین سکوها دایی را تشویق می‌کردند بدون مشکل بودند؟ در ابتدای فصل که همه جا دایی را تشویق می‌کردند حتی در سالن جودو و کبدی، سکوها مشکلی نداشتند؟

دایی درست می‌گوید. پرسپولیس بدون مربی هم می توانست آن بالا باشد. مثل دوران او که بعد از بازی برگشت مقابل راه آهن معلوم بود دیگر جایی در آن بالاها ندارد و زمانی که خبرنگاری به او گفت که قهرمان نمی‌شوید او را "گالیور" خطاب کرد! اما اینجا یک سئوال به وجود می‌آید، زمان دایی که تیم آرامش داشت، چرا چهارم شد؟ چرا ۱۰ باخت متحمل شد؟ چرا در لیگ قهرمانان آسیا در گروه خود آخر شد؟

شادی کردن بد نیست و اصلا شیرینی فوتبال به همین شادی است اما کاری که علی دایی کرد آنهم مقابل تیمی که مدعی به تعصب به آن هست، هیچ وقت از ذهن علاقمندان واقعی پرسپولیس نمی رود. به نظر می رسد علی دایی هنوز دنبال تسویه حساب با برخی عوامل پرسپولیسی است و از هر فرصتی استفاده می کند تا خودش را محق در این تیم پرطرفدار جلوه دهد.