شاعري كه هرگز مدرسه نرفت

علي اقبال در سال ۱۳۵۰ در روستاي ديولق از توابع شهرستان اردبيل متولد شد.

 

به گزارش ايرنا، علي اقبال شاعر ۴۱ ساله اردبيلي با اين كه حتي يك روز هم به مدرسه نرفته، اما كتاب شعري از وي به چاپ رسيده و كتاب ديگرش در حال تاليف است.

علي اقبال در سال ۱۳۵۰ در روستاي ديولق از توابع شهرستان اردبيل متولد شد.
وي كه داراي چهار برادر و چهار خواهر است، از پنج سالگي عاشق خواندن و نوشتن بوده اما به دليل از دست دادن مادر در دوران خردسالي و عدم تمكن مالي پدرش كه از طريق كشاورزي امرار معاش مي كرد، از حضور در مدرسه بازماند و در كنار پدر مشغول به كار شد.

وي با پشتكار، استعداد ذاتي در يادگيري و علاقه اي كه به شعر و شاعري داشت، در سن ۹ سالگي خواندن بعضي كلمات را آغاز كرد و در سال ۱۳۸۳ نيز اولين ابيات خود را سرود.

علي اقبال با اين كه حتي يك روز هم به مدرسه نرفته متون فارسي و آذري را مي خواند و تا حدودي با حروف انگليسي نيز آشنايي دارد.

وي در كنار كشاورزي به سرودن شعر همت گماشت و اولين مجموعه اشعارش را با عنوان «ساوالانين ساري بولاغي» (چشمه زرد سبلان) به زبان آذري در سال ۱۳۸۹ به چاپ رساند. وي در حال تكميل مجموعه دوم خود با عنوان «قاران قوش نغمه لري» (نغمه هاي پرستو) است.

وي مطالعاتي در زمينه شعر به زبان فارسي و تركي داشته و با بعضي از صنايع ادبي نيز آشنايي دارد و در سرودن شعر از شهريار الهام گرفته و «حيدربابا»ي شهريار را بيش از همه مي پسندد.
علي اقبال وزن ابيات را از طريق شمارش با انگشتان دست حفظ مي كند اما با اين حال اشعارش به نوعي روان، بي تملق و خودماني مي نمايد و در عين گيرايي خالي از هرگونه كلمات پرطمطراق است.

وي در مورد هدف خود از سرودن اين اشعار گفت: كساني در جامعه هستند كه سواد ندارند و از داشتن نعمت خواندن و نوشتن محروم هستند اما نبايد نااميد شوند بلكه با اتكا به خدا و سخت كوشي اهداف خود را دنبال كنند و اين نكته را بدانند كه كاري نشد ندارد.