آوینی فیلم: ساخت پروژه ای به نام «لاله» مدتی است كه در رسانه های كشور مدام در حال پالایش و زیر و رو شدن است. عده ای در مسیر تطهیر و اثبات پاك بودن كارگردانی كه فیلم هایی ذیل عنوان «پورنو» ساخته است و عده ای هم به دنبال اصل چرایی مفتخر شدن به ساخت یك چنین افتخاری هستند!
این پروژه در حالی از سوی بالاترین رده های مدیریت فرهنگی كشور دنبال می شود كه بسیاری از فیلمسازان وطنی با داشتن موضوعات متنوع و البته پر منفعت برای كشور و فرهنگ، معطل بین ارض و سما برای گوشه چشم همین مدیران بلند نظر فرهنگی كشورند. بازی كردن در زمینی كه عنوان آن نشان دادن وجود آزادی زنان و مساعی و تلاش ایران اسلامی در ارتقای سطح مشاركت و آزادی عمل آنها نام گرفته است، هم در شأن نظام مقتدر كشورمان و هم در سطح فرهنگ غنی و ریشه دار چند هزار ساله كه ارتزاقش از اسلام و ایران بوده است، نیست.
با وجود افتخار آفرینی صدها هزار شهید، نخبه، عالم و دانشمند در این كشور، خانمی كه اتومبیل سواری می كند و تنها رذیله اخلاقی اش هم استفاده از دوپینگ است شاید سوژه بهتری باشد برای نشان دادن عمق استراتژیك مباهات ما در مقابل توحش سرریز كرده از كافه و كازینوهای غرب!
این چراغ سبز و توبه ـ بیانیه نامه میلیاردی كه اصرار و ابرام برخی مسئولان برای ساخت آن هنوز بركسی آشكار نشده است، ظاهراً از نشان دادن مظلومیت مردم ایران و پیشرفت های چشمگیر در عرصه پزشكی و نانو فناوری و هسته ای ارجحیت دارد!
اما چند سؤالی كه مطرح است اینكه آیا اساساً این سطح و شكل از جلوه گری در رعایت حقوق زن به خاطر رهایی از افترا و تهمت چند كشور استثمار كننده زنان محلی از اعراب دارد؟ چرا هزینه توبه كردن یك كارگردان پرورش یافته در دامان هالیوود را باید از كیسه بیت المال آن هم در حد یك توبه ۸میلیاردی پرداخت نمود؟!
