صاحب موفقيت هاي المپيك کیست؟

تابناک: بعد از درخشش ایران در المپیک خیلی ها این موفقیت را از آن خود می دانند،  علی آبادی و یاران که خود روزگاری در جایگاه ریاست سازمان تربیت بدنی روسای فدراسیونها را گروهی عزل می کردند و حتی در مهمترین فدراسیون ورزشی یعنی فوتبال ، آن را به تعلیق رساندند امروز چگونه  می توانند چنین مدعی باشند؟
 
با اتمام مسابقات المپیک 2012 و کسب نتایج درخشان کاروان ایران ، این روزها طبق معمول مدالهای ایران صاحبان بسیاری پیدا کرده و همه مدعی اند که کسب این نتایج مرهون عملکرد مطلوب آنهاست . هر چند مسئولین امر هنوز نتوانسته اند بنا به دلایلی این موفقیت را به صورت مستقیم و شفاف به نام خود سند بزنند اما این امر با نزدیک تر شدن به انتخابات داغ کمیته ملی المپیک در شهریور ماه بزودی اتفاق خواهد افتاد و نفرات و گروههای کاندیدا شده مالک مدالها خواهند شد !
 
در روزهای گذشته علی سعیدلو آخرین رییس سازمان تربیت بدنی در مصاحبه ای از نقش پررنگش در کسب مدالهای المپیک گفت و همچنین  محمد علی آبادی رییس و بهرام افشارزاده دبیرکل کمیته ملی المپیک ایران با شرکت در کنفرانس مطبوعاتی به تشریح عملکرد خود پرداختند . نکته ای که در این میان جالب به نظر می رسد حرفهای عجیب و غریب سعیدلو و علی آبادی است که از عدم دخالت وزیر ورزش در انتخابات فدراسیونها سخن می گویند .
 
 در این روزها با نامه IOC مبنی بر اصلاح آیین نامه انتخابات فدراسیونها و برگزاری انتخابات با آیین نامه جدید ، جریانی در کشور با دامن زدن به بحث تعلیق و تبلیغ رسانه ای درباره این موضوع به دنبال بسترسازی برای ورود احتمالی نهادها و فدراسیونهای بین المللی و جهانی برای دخالت در امور داخلی ورزش کشورمان هستند . در این میان وزارت ورزش و جوانان با برنامه ریزی و اعلام تقویم برگزاری مجامع فدراسیونهای موردنظر زیر بار نامه IOC نرفته است و در صدد برگزاری انتخابات فدراسیونهاست . چنانچه انتخابات دوچرخه سواری و قایقرانی برگزار و روسای آن انتخاب شدند .  
 
سوالی اینجاست که آیا با جابجایی افراد در راس سازمان یا وزارتخانه وظایف آن سازمان تغییر پیدا می کند ؟ چگونه است که علی ابادی در زمان صدارتش بر مسند سارمان ورزش از اختیار به حق خود در عزل و نصب روسای فدراسیونها استفاده می کرد اکنون به یاد قوانین بین المللی و منشور المپیک افتاده و در یک اظهارنظر عجیب خواستار عدم دخالت وزیر ورزش در جابجایی ها شده است ؟
 
علی آبادی و یاران که خود روزگاری در جایگاه ریاست سازمان تربیت بدنی روسای فدراسیونها را گروهی عزل می کردند و حتی در مهمترین فدراسیون ورزشی یعنی فوتبال ، آن را به تعلیق رساندند امروز چگونه می توانند چنین مدعی باشند؟
 
آیا برای حفظ منافع شخصی باید از اعتبار و آبروی کشور خرج کرد و پای اجنبی ها را برای تصمیم گیری در امور داخلی کشور باز کرد ؟
 
عباسی فکر می کند در صورت کوتاه آمدن از اصول و اهدافش ، قافیه را خواهد باخت و باید ادامه بازی را طبق نظر فرصت طلبان دنبال کند از اینرو در چارچوب دیپلماسی ورزشی بسیار زیرکانه عمل می کند و حتی برای ارتباط مستقیم با دست اندرکاران شورای المپیک آسیا و IOC ، جلسات و مذاکرات بسیار خوبی را با شیخ احمد رییس شورای المپیک آسیا و ژاگ روگ رییس IOC داشته و حتی به گفته منابع آگاه ، وی گروهی متشکل از کارشناسان خبره ورزشی که آشنا به فضای بین المللی و IOC هستند را جهت رصد و گزارش کلیه اقدامات و تحرکات داخل و خارج کشور به کار گرفته است .
 
نکته مهم اینجاست که "هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد" و اصل اول در هر گونه سخن پراکنی دیپلماتیک - اعم از جدی و تعارف - باید در وهله اول مبتنی بر "نفع" و "عزت ملی" باشد و الّا صرف این که سخنی گفته شود تا طرف مقابل خوشش بیاید ، اساساً کار دیپلماتیک نیست و ای بسا زیان هایی را نیز متوجه کشور و غرور ملی کند...
 
به هر حال آنچه مسلم است دلایل درخشان بودن عملکرد کاروان ورزشی ایران در المپیک در وهله نخست مدیون مربیان کاربلد همچون محمد بنا و ورزشکاران غیرتمند کشورمان است .
 
اگر درخشش غیر قابل پیش بینی کشتی فرنگی نبود ، اگر تلاش و نمایش غیر قابل وصف بهداد سلیمی و احسان حدادی و ...نبود ، الان شاهد مصاحبه های هر روزه آقایان غیر ورزشی و همیشه طلبکار نبودیم ، مسلما موفقيت هاي المپيك را مدیون بنا و امثال وی هستیم .