کشف بقايای يک ستاره سوخته

منجمان موفق به کشف یکی از نوادر فضایی در همسایگی ما در كهكشان شده اند. اين شیئ نادر فضايي بقایای یک ستاره مرده با مشخصه های غیرعادی است.

به گزارش شبكه بي بي سي ، این شیء فضايي به نام ستاره نوترونی، با استفاده از تلسکوپ های فضایی و رصدخانه های زمینی کشف شد.

اما به نظر می رسد این ستاره نوترونی که در صورت فلکی دب اصغر واقع است، فاقد برخی از مشخصه های کلیدی یافت شده در سایر ستارگان نوترونی باشد.

قرار است جزئیات این مطالعه توسط تیمی از محققان آمریکایی و کانادایی ، در نشریه « استروفیزیکال» منتشرشود.

پژوهشگران بر این باورند که این شیء بقایای ستاره ای است که زمانی در سطح پرستاره کهکشان ما می زیسته و بعدها در اثر یک ابرنواختر منفجر شده است.

اگر این یافته تایید شود، تنها هشتمین ستاره نوترونی منزوی كه تاكنون شناخته شده است خواهد بود، یعنی یک ستاره نوترونی که فاقد بقایای ابرنواختری یا یک ستاره جفت یا تپش های رادیویی است.

این شیء به یاد شخصیت شرور فیلم «هفت دلاور» ساخته دهه 1960 ، کالوِرا نامگذاری شده است.

نویسندگان مقاله نشريه استروفیزیکال تخمین می زنند که این شیء 250 سال نوری تا هزار سال نوری از زمين فاصله داشته باشد. به این ترتیب کالورا یکی از نزدیک ترین ستارگان نوترونی به زمین است و شاید هم نزدیک ترین آنها باشد.

وقتی عمر ستاره ای تمام می شود یکی از احتمالات تبدیل آن به ستاره نوترونی است. وقتی سوخت ستارگانی که جرم آنها 4 تا 8 برابر خورشید است تمام می شود، در انفجاری موسوم به ابرنواختر لایه های بیرونی خود را از دست می دهند.

آنچه باقی می ماند بقایای ابرنواختر است. سپس بخش مرکزی ستاره براثر سنگيني وزن خود سقوط می کند و باعث ترکیب پروتون ها و الکترون ها و تولید نوترون ها می شود. نام ستاره به همین دلیل نوترونی است.

رابرت راتلج از دانشگاه مکگیل در شهر مونترِئال کانادا نخستين فردي بود که متوجه این شیء شد.

او به مقایسه کاتالوگی از 18 هزار منبع آسمانی اشعه ایکس که توسط ماهواره آلمانی-آمریکایی «روست» تهیه شده، با کاتالوگ اشیایی که در نور قابل رویت، مادون سرخ و امواج رادیویی ظاهر شدند ، پرداخت.

پروفسور راتلج تشخیص داد که یکی از منابع روست (Rosat) به نام 1RXS J141256.0+792204 در هیچ یک از طول موج های دیگر همتایی ندارد.

سپس گروه منجمان تلسکوپ فضایی «سوئیفت» ناسا را در اوت 2006 به سوی این شیء نشانه رفتند. تلسکوپ اشعه ایکس سوئیفت نشان داد آن منبع صدور اشعه ایکس همچنان وجود دارد و تقریبا همان اندازه انرژی ساطع می کند. روست در سال های 1990 تا 1999 به گردآوری منابع آسمانی اشعه ایکس پرداخت.

رصدهای سوئیفت به گروه امکان داد موقعیت این شیء را با دقت بیشتر محاسبه کنند و معلوم شد که این به هیچ شیء شناخته شده دیگر فضایی ارتباط ندارد.

محققان سپس با تلسکوپ 8.1 متری جميني شمالی در هاوايی و رصدخانه فضایی اشعه ایکس چاندارا ناسا به مطالعات خود ادامه دادند.

اینکه کالوِرا دقیقا چه نوع ستاره نوترونی است همچنان یک معما است. به گفته دکتر راتلج، هیچ تئوری پذیرفته شده عمومی دیگری برای توضیح اشیایی مانند کالوِرا که در طیف اشعه ایکس درخشان، اما در نور قابل رویت محو هستند ، وجود ندارد.

او گفت، یا کالورا یک نمونه غیرعادی از یک نوع شناخته شد ستاره نوترونی است، یا نوع جدیدی از ستاره نوترونی است، یعنی نخستین نمونه در نوع خود است.

موقعیت کالورا یعنی فاصله زیاد آن از سطح کهکشان راه شیری نیز یک معما است.

پژوهشگران بر این باورند که این شیء بقایای ستاره ای است که زمانی در سطح پرستاره کهکشان ما می زیسته و بعدها در اثر یک ابرنواختر منفجر شده است.

کالورا برای رسیدن به موقعیت فعلی باید راه خود را به خارج از سطح کهکشان شيري باز کرده باشد.