دعایی كه بر لبان امام هفتم(ع) بود

ایرنا، حجت الاسلام 'شهاب الدین عظیمی' درباره سیره عبادی امام موسی كاظم (ع) به خبرنگار معارف ایرنا گفت: امام هفتم عابدترین مردم اهل زمان خود بود و روایت شده كه شب ها برای نوافل برمی خاست و پیوسته نماز می خواند تا هنگام نماز صبح می رسید و بعد از نماز صبح نیز تا طلوع آفتاب به اذكار و تعقیبات می پرداختند.


وی افزود: همچنین امام هفتم این دعا را بسیار می خواندند كه 'اللهم انی اسئلك الراحه عند الموت و العفو عند الحساب' یعنی خدایا از تو راحتی در هنگام مرگ و گذشت و بخشش در هنگام حساب قیامت را خواستارم.


به گفته عظیمی كنیه امام هفتم، ابوالحسن و لقب ایشان كاظم بود و كاظم به كسی گفته می شود كه خشم خود را فرو می برد.

این استاد حوزه علمیه حضرت عبدالعظیم درباره لقب امام هفتم (ع) گفت: دشمنان، آن حضرت را بسیار آزار و اذیت می كردند ولی امام هفتم (ع) هیچوقت آنان را نفرین نمی كرد و حتی زمانی كه امام را در زندان شكنجه های فراوان كردند، آن حضرت یك كلمه سخن خشم آمیز به كار نبرد.


استاد دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم افزود: ابن اثیر كه از مورخان مشهور اهل سنت است در كتاب تاریخ خود در این زمینه نوشته است كه موسی بن جعفر (ع) را به این جهت لقب كاظم دادند كه هر كسی به او بدی می كرد در عوض ایشان به او احسان می كرد.

وی اضافه كرد: لقب دیگر امام كاظم در میان مردم باب الحوائج است و توسل به آن حضرت برای شفای امراض ظاهری و باطنی تجربه شده است و نقل شده كه امام صادق (ع) به بركت ولادت این مولود مبارك سه روز به مردم اطعام دادند.


عظیمی این استاد حوزه درباره سیره اخلاقی و اجتماعی امام هفتم (ع) به نقل از شیخ مفید گفت: در مدینه شخصی پیوسته امام را اذیت می كرد و به آن حضرت ناسزا می گفت و هر زمانی كه آن حضرت را می دید به امیرالمومنین علی (ع) دشنام می داد تا این كه روزی بعضی از اطرافیان امام از آن حضرت خواستند تا او را بكشند اما امام كاظم (ع) آنها را شدیدا از این كار نهی كردند.


وی افزود: فردای آن روز امام سراغ همان شخص را گرفتند كه گفتند در اطراف مدینه مشغول زراعت است. امام كاظم (ع) به دیدن او رفتند و با خوش رویی با او برخورد كردند و از او پرسیدند كه چقدر برای این زراعت هزینه كرده ای و آن مرد گفت ۱۰۰ اشرفی. امام سوال كردند چقدر امید به سود این زراعت داری كه در پاسخ شنیدند ۲۰۰ اشرفی.


به گفته این استاد حوزه، در این لحظه امام كیسه ای بیرون آوردند كه ۳۰۰ اشرفی در آن بود و فرمودند این كیسه را بگیر و سود زراعت را هم برای خودت نگه دار. افراد حاضر نقل كردند كه در این هنگام آن مرد سر و صورت امام هفتم (ع) را بوسید و از آن حضرت خواست تا از تقصیرات او بگذرد. از فردای آن روز آن مرد را دیدند كه به مسجد آمده و زمانی كه امام وارد مسجد شد، آن مرد این آیه را تلاوت كرد 'الله اعلم حیث یجعل رسالته' یعنی خداوند بهتر می داند كه رسالتش را بر عهده چه كسی بگذارد.


ولادت امام موسی كاظم (ع) در هفتم صفر سال ۱۲۸ هجری قمری یعنی ۱۳۰۴ سال پیش در منزلی میان مكه و مدینه بود. عمر شریف امام هفتم ۵۵ سال بود كه در ۲۰ سالگی به امامت رسید و ۳۵ سال مدت امامت آن حضرت بود و قول مشهور آن است كه امام هفتم (ع) در ۲۵ رجب سال ۱۸۳ هجری قمری در بغداد به دستور هارون الرشید و در زندان سندی بن شاهك به شهادت رسیدند.