رسیدن تبلت به مدارس شهری

تسنیم: با وضعیت فعلی مدارس در مناطق محروم و کلاس‌هایی که همچنان در کپر تشکیل می‌شوند ادعای هوشمند کردن مدارس در شهرهای بزرگ هیچ افتخاری برای مسئولان آموزش و پرورش محسوب نمی‌شود.

به گزارش تهران امروز، بومی‌سازی تبلت در مدارس از طرح‌هایی است که قرار است از ابتدای مهرماه امسال توسط مرکز آمار و فن‌آوری اطلاعات آموزش و پرورش اجرا شود. این در حالی است که در حال حاضر 3 مدرسه درتهران به صورت پایلوت از تبلت استفاده می‌کنند و کارشناسان در حال بررسی مشکلات و مزایای استفاده از فن‌آوری در مدارس هستند. استفاده از فن‌آوری تبلت سال‌های زیادی است که در مدارس دنیا استفاده می‌شود و بومی‌سازی این موضوع در کنار تجهیز مدارس تمام کشور از شهرهای بزرگ گرفته تا روستاهای دور افتاده می‌تواند گامی جهت ارتقای سیستم آموزشی و عدالت آموزشی باشد.

گفته می‌شود در این تبلت‌ها از محتوای نوشتاری نظیر دانش‌نامه تا محتوای دیداری و شنیداری تعاملی که در قسمت‌های مختلف این شبکه وجود دارد، نظیر بانک فیلم در نظر گرفته شده تا دانش‌آموزان تحت نظارت معلم از این وسیله بهتر استفاده کنند و سرعت یادگیری دانش‌آموزان بیشتر شود. یوسف نوری درخصوص چگونگی اجرا شدن این طرح در مدارس می‌گوید: بر اساس مطالعات انجام شده و مشاهدات صورت گرفته توسط تعدادی از همکاران در کشورهای خارجی نظیر ترکیه و هند و کره‌جنوبی با بررسی‌های انجام شده این نتیجه گرفته شد که تبلت به عنوان یکی از ابزارهای جدید مدارس هوشمند مورد استفاده قرار گیرد.

وی در ادامه با اشاره به محدودیت‌های این تبلت‌ها نسبت به نمونه‌های مشابه آن در بازار عنوان داشت: برای هر وسیله‌ای که برای استفاده در آموزش و پرورش در نظر گرفته می‌شود باید مقررات خاصی نیز برای آن در نظر گرفته شود متاسفانه در تولید ابزار الکترونیکی تاکنون وسیله‌ای برای دانش‌آموزان ساخته نشده که خواسته ما این است که این کار انجام شود و این وسیله براساس شرایطی که وجود دارد کاملا باید دانش‌آموزی اجرا شود و مواردی حین پایلوت در این زمینه روی این تبلت‌ها اجرا می‌شود.

**سیستم‌های متفاوت آموزشی

اما نکته مهم در سیستم آموزشی کشور ما عدم بهره‌مندی مدارس کل کشور از سیستم‌های یکسان برای تحصیل دانش‌آموزان است. در حالی که در شهرهای بزرگی همچون تهران برخی دانش‌آموزان در مدارس کاملا تجهیز شده و با بهترین امکانات تحصیل‌کرده و آینده روشنی پیش رو دارند تعداد دیگری از دانش‌آموزان که اتفاقا از بهره هوشی بالایی نیز برخوردارند در کلاس‌های کپری که آموزش و پرورش هنوز نتوانسته فکری به حال آنها بکند درس می‌خوانند و از ابتدایی‌ترین امکانات آموزشی محرومند. حال با وجود مدارس کپری و مدارسی که در برخی شهرهای بزرگ از فرط فرسودگی امکان آوار شدن بر سر دانش‌آموزان را دارد، آموزش و پرورش طرح ورود تبلت به مدارس را اجرایی می‌کند. طرحی که همچون بسیاری از طرح‌هایی که در دولت‌های نهم و دهم اجرایی شده خلق‌الساعه و بدون کار کارشناسی است و سرانجامی جز هدر رفت بیت‌المال و عدم بازدهی نخواهد داشت.

این طرح در حالی توسط یوسف نوری خبری می‌شود که هنوز این وزارتخانه نتوانسته با وجود همه تبلیغاتی که برای هوشمند‌سازی مدارس کرد، تمام مدارس کشور را هوشمند کند و آمار ارائه شده درخصوص مدارس هوشمند مختص یک یا دو کلاسی است که گفته می‌شود در مدارس هوشمند شده اما آنچه در این کلاس‌ها مشاهده می‌شود ویدئو پروژکتور یا نهایتا تخته‌های الکترونیکی است که در هر مدرسه فقط یک یا دو معلم توانایی استفاده از آن را دارند و به علت نداشتن بودجه کافی در صورت نیاز به تعمیر، این تجهیزات باید هفته‌ها بدون استفاده باقی بمانند.

علی سلیمی، دبیر آموزش و پرورش در این باره به تهران امروز می‌گوید: «‌مشخص نیست چرا آموزش و پرورش برای هوشمند‌سازی مدارس عجله می‌کند. یک بار طرح هوشمند‌سازی کلاس‌ها را بدون هیچ زمینه‌ای مطرح می‌کند و یک بار طرح تبلت در مدارس را.» به گفته سلیمی که بیش از 19 سال سابقه تدریس در مدارس تهران را دارد «تجهیز یک یا دو کلاس به تبلت یا ویدئو پروژکتور هیچ افتخاری برای بزرگ‌ترین وزارتخانه کشورمان ندارد چرا که به نظر می‌رسد اقدام کارشناسی برای این کارها صورت نگرفته و با چند رایانه دست دوم و سی دی و نهایتا تبلت نمی‌توان مدعی شد که سیستم آموزشی کشور هوشمند شده است.»

به نظر می‌رسد با نزدیک شدن به روزهای پایانی دولت فعلی تلاش مسئولان آموزش و پرورش جهت هر چه پر بارتر نشان دادن فعالیت‌های کارشناسان این مجموعه است تا بتوانند حداقل پرونده‌ای پر و پیمان در حد اسم‌های دهان پر کن به وزیران و مسئولان بعدی تحویل دهند چرا که با وضعیت فعلی مدارس در مناطق محروم و کلاس‌هایی که همچنان در کپر تشکیل می‌شوند ادعای هوشمند کردن مدارس در شهرهای بزرگ هیچ افتخاری برای مسئولان آموزش و پرورش محسوب نمی‌شود و آمدن یا نیامدن تبلت به کلاس‌های مناطق محروم برای مسئولان این مدارس آنچنان از اولویتی برخوردار نیست که نوسازی این مدارس مورد توجه است.