30 سال بردگی سه زن در لندن

روزنامه هفت صبح: پلیس اسکاتلندیارد از آزادی سه زن، با ملیت های مالزیایی، ایرلندی و بریتانیایی در لندن خبر داده است که سه دهه در خانه ای به بردگی گرفته شده بودند؛ ماجرایی که پرده از شیوه پدیده پنهان اما جهانی برده داری مدرن برمی دارد.
 

گاردین روز گذشته در خبری تکاندهنده به نقل از اسکاتلندیارد نوشت سه زن «که به شدت وحشت زده و آسیب دیده هستند» از خانه ای در جنوب لندن، پایتخت بریتانیا، نجات داده شده اند. اسکاتلندیارد می گوید این سه زن سه دهه در این خانه به بردگی گرفته شده بودند.

گاردین می نویسد: «پس از تحقیقات کارآگاهان دایره قاچاق انسان، پلیس متروپولیتن لندن، یک زن مالزیایی 69 ساله، یک زن ایرلندی 57 ساله و زن 30 ساله بریتانیایی، از یک ساختمانی مسکونی نجات داده شدند.»

دو مظنون هم که به گفته پلیس یکی شان مردی 67 ساله و دیگری زنی هم سن او است و غیربریتانیایی هستند روز پنجشنبه گذشته در رابطه با این پرونده دستگیر شده اند. در بیانیه پلیس لندن گفته شده این دو مظنون در همان آدرسی که تحت تحقیقات پرونده برده داری و کار اجباری خانگی بوده است، دستگیر شده اند.

اسکاتلندیارد می گوید: «بنیاد خیریه فریدم چریتی در ماه اکتبر با پلیس تماس گرفته بود که تماسی از یک زن دریافت کرده اند که می گفته است به اجبار و برخلاف میلش بیش از 30 سال است در خانه ای در لندن نگهش داشته اند.»

طبق بیانیه اسکاتلندیارد: «در تحقیقات بیشتر پلیس، محل این خانه کشف شد و با کمک مذاکراتی که این بنیاد خیریه انجام داد، سه زن آزاد شدند. هر سه زن که نشان از آسیب های جدی روحی و جسمی بر خود دارند، به مکانی امن منتقل شده اند و هنوز آنجا و تحت مراقبت هستند.»

آنیتا پرس، بنیانگذار خیریه فریدم چریتی، می گوید این سه زن تحت «بردگی خانگی» نگهداری می شدند و حس می کردند که اجازه ندارند خانه را ترک کنند زیرا از واکنش اسیرکنندگانشان ترس داشتند.

پرم می افزاید هیچ نشانه ای از اینکه این سه زن به هر طریق مورد سوء استفاده جنسی قرار گرفته باشند دیده نمی شود. او در گفتگو با شبکه اسکای نیوز می گوید: «یکی از مهمترین نکات این ماجرا این بوده است که سه زن اسیر شده به شدت از سوی کسانی که اسیرشان کرده بودند ترسانده شده بودند.»

پرم می گوید یکی از آنها با شماره تلفن امداد خیریه تماس گرفته و همین تماس آغازگر سلسله تماس هایی بود که به مدت یک هفته ادامه داشتند و در نهایت به نجات آنها انجامید. تماس های این خیریه با زن مذکور به صورت پنهانی انجام ممی شده است، زیرا پرم می گوید: «آنها حس می کردند در معرض خطری جدی هستند، اما سرانجام به کمک پلیس توانستیم آنها را نجات دهیم.»

به گفته پرم ساختمانی که این سه زن را در آن پیدا کرده اند «خانه ای معمولی در خیابانی معمولی بود که هیچ کس هرگز به آ« شک نمی کرد.» او می افزاید که همسایه ها هم از قرار معلوم هیچ اطلاعی از ماجرا نداشته اند و هیچ وقت به اتفاقای که در آن خانه می افتاد، شک نکرده اند.

گفته می شود این سه قربانی هر یک برای خود اتاقی داشته اند اما «دست و پایشان در انجام کارهایی که می توانستند یا می خواستند انجام دهندبسته بود.»

دیلی میل می نویسد: «اگرچه پلیس می گوید این سه زن با هم هیچ نسبت خانوادگی ندارند، هنوز مشخص نیست که جوان ترین زن، که شاید در همین خانه متولد شده باشد با اسیرکنندگان رابطه ای دارد یا نه.»

پرم می گوید این نگرانی وجود داشت که این سه زن نخواهند از خانه ای که سه دهه گذشته زندگی شان را در آن زندگی کرده بودند، بیرون بیایند: «... زیرا پس از 30 سال زندگی و اسارت در چنین شرایط دشواری، دیگر به این شیوه بسیار بد از زندگی عادت می کنید. این بود که باید کاری می کردیم تا مطمئن شویم که از خانه بیرون خواهند آمد که دوباره تصمیم نگیرند به آن زندان و زندگی شوربختانه شان بازگردند.»

مقامات پلیس در کنفرانس مطبوعاتی اعلام کردند که به اعتقاد آنها زن 30 ساله ای که از این خانه نجات داده شده است، تمام عمر خود را به رغم میل و اراده خود در این خانه سپری کرده و هرگز هیچ ارتباطی با هیچ کس در بیرون از خانه نداشته است. مقامات پلیس می گویند این سه زن تحت کنترل شدید قرار داشتند. خانه ای که سه دهه زندان این زنان بوده، در منطقه لمبث بورو، در جنوب لندناست.

کوینهیلند، سربازرس واحد قاچاق انسان پلیس متروپولیتن می گوید: «ماخ قدردان اقدامات خیریه فریدم هستیم و به همکاری با آنها ادامه می دهیم تا نهایت حمایت را از این قربانیان که به نظر می رسد 30 سال در قلب کشور، بَرده بوده اند به عمل آوریم. همچنین تحقیقات گسترده ای برای کشف تمام جزییات این پرونده و اتهامات متعددی که مظنونان با آنها روبرو هستند، آغاز کرده ایم.»

هیلند می افزاید: «یک مستند تلویزیونی درباره ازدواج های اجباری که به اقدامات و فعالیت های خیریه فریدم می پرداخت، یکی از این زنان را بر آن داشت که درخواست کند و انگیزه ای شد برای جستجوی آزادی.»