هتاکی به احکام الهی یا آزادی بیان

نویسنده وبلاگ "ساقی" نوشت:
باز هم صدای آزادی بیان در نشریات و فضای مجازی به گوش می رسد و افرادی که نه می دانند آزادی چیست و نه می دانند اسلام یعنی چه! دوباره از شعار آزادی سوء استفاده کرده و به مقدسات اسلامی و احکام شرعی آن توهین می کنند. در حالی که هیچ دلیلی برای سوء استفاده وجود ندارد چرا که اولا: حق آزادی یکی از مهمترین حقوقی است که قرآن برای انسانها ثابت می داند. چون انسان در بینش و نگرش قرآنی موجودی مختار و تنها در برابر خداوند به عنوان مالک و خالق و آفریننده وی مکلف می باشد، از آزادی همه جانبه ای برخوردار است. ثانیا: شعار انقلاب ما شعار آزادی است( استقلال، ازادی، جمهوری اسلامی)  لذا آزادی بیان قبل از اینکه مورد سوء استفاده بهانه جویان قرار بگیرد در قرآن به عنوان یک حق مسلم انسان بیان شد و شعار انقلاب مان نیز بوده است. لذا با بوجود آمدن دولتها دلیل بر بوجود آمدن آزدای نیست و نباید آزادی بیان بهانه ای برای هتاکی به مقدسات بشود. این نوع آزادی باید موجب رشد جامعه و افکار مردم بشود زیرا لازمه تعارض آراء این چنین خواهد بود نه اینکه هر کس هرچه را صلاح دید در جامعه مطرح کند اعم از اینکه به حال جامعه مفید باشد یا مضر، و یا سبب گمراهی و فساد اخلاق و موجب آشوب و فتنه گردد. که قطعاً این چنین آزادی در بیان، قابل قبول در منطق اسلام نیست. لذا اسلام با این که با آزادی بیان موافق است ولی حدود و حد و مرزی نیز برای آن بیان کرده است.
 
اولاً ـ آزادی بیان نباید موجب مطرح کردن سخنان بی اساس و دروغ باشد:« وَ اجْتَنِبُوا قَوْلَ الزُّور» و از سخن باطل بپرهیزید. [ حج / 30]
 
ثانیاً ـ نیامیختن حق با باطل وعدم کتمان حقایق دینی:« وَ لا تَلْبِسُوا الْحَقَّ بِالْباطِلِ وَ تَكْتُمُوا الْحَقَّ وَ أَنْتُمْ تَعْلَمُون» و حق را با باطل نیآمیزید، و حقیقت را با اینکه می دانید کتمان نکنید.[ بقره / 42]
 
ثالثاً ـ ممنوع بودن اظهارات غیرعالمانه و اظهارنظرهای خلاف واقع درباره دین:« وَ لا تَقُولُوا لِما تَصِفُ أَلْسِنَتُكُمُ الْكَذِبَ هذا حَلالٌ وَ هذا حَرامٌ لِتَفْتَرُوا عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ إِنَّ الَّذينَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ لا يُفْلِحُون» بخاطر دروغی که بر زبانتان جاری میشود ( و چیزی را مجاز و چیزی را ممنوع می کنید) نگویید : « این حلال است و آن حرام » تا بر خدا افترا ببندید، به یقین کسانی که به خدا افتراء می بندند، رستگار نخواهند شد.[ نحل / 116]  
 
رابعاً ـ پرهیز از اهانت به مقدسات اقوام و ملت ها:« وَ لا تَسُبُّوا الَّذينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَيَسُبُّوا اللَّهَ عَدْواً بِغَيْرِ عِلْمٍ» به معبود کسانی که غیر خدا را می خوانند دشنام ندهید كه آنان نيز بى‏هيچ دانشى، از روى كينه‏توزى به اللَّه دشنام دهند..[ انعام / 108]
 
خامساً ـ پرهیز از سخنان لغو و گمراه کننده:« وَ الَّذينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ » و آنها که از لغو و بیهودگی رویگردانند.[ مومنون/3]
 
سادساً ـ پرهیز از پخش مطالب مشکوک:« وَ لا تَقْفُ ما لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤادَ كُلُّ أُولئِكَ كانَ عَنْهُ مَسْؤُلاً» از آنچه به آن آگاهی نداری، پیروی مکن، چرا که گوش و چشم و دل همه مسئوولند.[ اسراء / 36]
 
سابعاً ـ پرهیز از به کارگیری القاب ناشایست در مورد دیگران:« وَ لا تَنابَزُوا بِالْأَلْقابِ بِئْسَ الاِسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإيمانِ» و با القاب زشت و ناپسند یکدیگر را یاد نکنید، بسیار بد است که بر کسی پس از ایمان نام کفرآمیز بگذارید.[ حجرات/ 11]
 
نتیجه اینکه اصل آزادی حق انسان است و قرآن این حق را برای انسان ثابت می داند ولی این آزادی محدود بوده و حد ومرزی دارد تا جلو سوء استفاده کنندگان را بگیرد و آزادی بیان نباید منجر به هتاکی به ارزشهای اسلامی شود.