موسیقی ما: هیچ‌کس نمی‌داند که در ساختمان سه طبقه حوالی یکی از بیمارستان‌های غرب تهران چه خبر است. ساختمانی که ریتم ضربان قلب خیلی از هواداران محسن چاوشی در طبقه اول آن تعیین می‌شود.
اینجا استودیو ۱۰۳ record است. با یک تابلوی سفید که حالا دیگر آبیِ آبی شده و همه کسانی که پایشان به آنجا باز شده، یادگاری‌ای را برای «محسن چاوشی» با ماژیک آبی روی این تابلو نوشته و امضا کرده‌اند.
کمی جلوتر از تابلوی یادگاری‌ها، استودیوی بزرگی است که با یک شیشه بزرگ، با اتاق فرمان در ارتباط است. «بهروز صفاریان» و «محسن چاوشی» در خفا و در حالی که از خنده ریسه می‌روند، در حال برنامه‌ریزی برای کنسرتی هستند که هیچ‌کس از جزئیات آن خبر ندارد. حرف و حدیث‌ها در مورد کنسرت «محسن چاوشی» در سال ۹۳ زیاد است.
در سال‌های گذشته بسیاری دیگر هم با این قبیل ادعاها سعی کردند که وارد گود شوند، ولی تجربه نشان داده که تا زمانی که «محسن چاوشی» میکروفن به دست روی صحنه نیامده، نباید در مورد این قبیل ادعاها اظهارنظر کرد. برای ادامه ماجرا باید تا پایان جام جهانی برزیل صبر کنید ولی... خبر آمده که خبری در راه است...
