بهزاد فراهانی: ديگر به سراغم نمی‌ آيند

سوره سینما: بهزاد فراهاني از نيمه کاره ماندن توليد مجموعه «حماسه آرد» گلايه کرد.

فراهاني گفت: چند سال قبل ساخت سريال «حماسه آرد» را به تهيه کنندگي امير سيدزاده شروع کردم. تا نيمه هاي توليد پيش رفته بوديم تا اينکه بدون ارائه هيچ دليلي جلوي کار ما را گرفتند و اين مجموعه همچنان متوقف باقي مانده است.اين سريال قصه ساده‌اي داشت و داستان يک قزاق دوره رضا خان را روايت مي‌کرد که ماموريت دارد آرد و گندم را از شهرستان هاي کوچک جمع کرده و براي تامين نيازهاي مردم به مرکز ببرد اما مردم يک ده قحطي زده ضمن اجتناب از تحويل آرد و گندم به مقاومت در مقابل اين قزاق مي‌پردازند.

 گوهر خيرانديش، اردشير رستمي و چند چهره ديگر با من همکاري کردند و زحماتشان هنوز بي پاسخ مانده است. وي افزود: اواخر سال گذشته تئاتر «خون و گل سرخ» را روي صحنه بردم و براي اولين بار بود که کار من بدون اينکه حتي يک مميزي به آن وارد شود، اجرا شد. از اين بابت متعجب و البته خوشحال هستم و از آقاي جنتي و ساير اعضاي تيمشان متشکرم. بايد بگويم پس از گذشت اين همه سال ديگر هنرمندان ما خط قرمزها را مي‌شناسند و خوشحالم که دولت جديد با اينکه نسبت به آن انتقاد هم دارم، اين موضوع را فهميده است.

گويي مسوولان ما به اين درک رسيده اند که واقعا با تئاتر نمي‌شود جامعه را بهم ريخت. هنر ابزاري است براي تاثيرگذاري روي فرهنگ مردم و مي‌توان به کمک آن به روانشناسي اجتماعي مردم نزديک شد. اين بازيگر توضيح داد: اين روزها شب و روزم به کار کردن روي يک سوژه تازه مي‌گذرد و بزودي يک نمايش جديد را روي صحنه مي آورم. هميشه روي متن هاي خودم کار مي کنم، چون تنها در اين صورت است که به درک کاملي از آنچه مي‌خواهم دست پيدا مي‌کنم و مي دانم شخصيت‌ها دقيقا چه حال و هوايي دارند و براي صحنه چه آکسسواري بايد انتخاب کرد.

 فراهاني در پاسخ به اينکه چرا ديگر در سينما و تلويزيون حضور ندارد، گفت: در مورد کمرنگ شدنم در تلويزيون بايد بگويم احساس مي‌کنم برخی با من مشکل دارند، فکر نمي کنم فعلا بتوانم دوباره به آن قدم بگذارم.

در سينما هم به گمانم مي دانم مشکل از کجا آب مي خورد. راستش را بخواهيد من يکي از کساني بودم که در تدوين آيين نامه انجمن بازيگران تئاتر شرکت داشتم و فکر مي‌کنم همين موضوع سينمايي‌ها را از من دلخور کرد.

قرار بود هر ستاره سينما که مي‌خواهد به تئاتر وارد شود، با خانه تئاتر به عنوان يک مرکز صنفي ارتباطي برقرار کند و لااقل يک خدا قوت بگويد تا بعد بررسي شود آيا واقعا سواد و دانش و قابليت مديوم تئاتر را دارد يا خير؟ بعد از اين قضايا  بود که ديگر سينمايي ها به سراغ من نيامدند.