دردل یک روزنامه نگار با حسن روحانی

آقای روحانی ما توقع معجزه نداشتیم در یکسال گذشته. ما مجبور شدیم برای نبودن تفکرات کسانی که هشت سال جوانی مان را گرفتند حرف گفتگو، اصلاح و تدبیر بزنیم. می دانیم هنوز نبرده ایم، نبرده اید! اما پیش رفته ایم، پیش رفته اید. در حرکتی لاکپشتی با هزینه ای گزاف . ما فقط می خواستیم راه نفس را کمی باز کنیم اما این روزها در خیابان راه هم می رویم، می نویسیم و می خوانیم همین ما را بس اما آقای دکتر همه ما دلمان می خواهد حرف بزنیم و نقد کنیم چون شما را قبول و البته دوست داریم. هرکس در این چند روز به نوبه خود نوشت و حرف زد! یا به دستتان می رسد و می خوانید یا در پشت درب های پاستور می ماند برای رو مبادا! این سه را از من هم اجالتا گوش کنید!

 

آقای دکتر!همه این روزها خانه دارند،خانه سینما، آشیانه مهر، خانه ملت، خانه کشتی، خانه والیبان، خانه تئاتر، خانه کارگر و حتی صنعت و معدن. اما آقای دکتر ما همیشه میهمان هستیم. گاهی خانه این، گاهی خانه آن. مگر ما خود خانه نداشتیم؟ مگر همین چند سال پیش قفلی به نام پلمپ به در خانه امان نزدند. همین مردادماه پنج سال پیش، درست در روز خبرنگار و در استانه برگزاری مجمع سالانه ، ساختمان انجمن با دستور مرتضوی پلمپ شد . آقای روحانی! انجمن صنفی روزنامه نگاران چه شد؟ ما قرار است کجا درباره از دست رفتن شغل بسیاری از دوستانمان، ناامنی و عدم استقلال حرفه ای رسانه هایمان حرف بزنیم.!! فک پلمپ خانه ما کی انجام می شود؟

 

اقای دکتر ! یادم می آید در ابتدای حضور وزیر محترم ارشاد شخصی به نام حسین انتظامی به سمت معاونت مبوعاتی منصوب شد ! نمی دانم این اطلاعات درست است یا واقعا این معاونت حذف شده و ما نمی دانیم . اقای دکتر در جریان باشید معاونت مطبوعاتی شما حتی برای خبرنگاران متوفی در سال گذشته یک پیام هم نداد باقی موارد و پیگیری مطالباتمان از سوی ایشان پیشکش! اگر او را دیدید سلام ما را به او برسانید چون ما فقط گاهی، نگاهی، شاید در عکس ها ایشان را دیدیم!

 

اقای دکتر گفتید "والله ، بالله ، تالله سال 88 رفته است" بر این باورم که شما با تمام وجود این را گفتید ولی آقای دکتر روحانی زیر مجموعه شما این را نمی گوید! این را حس نکرده است روزنامه نگاران با هر عنوانی سال 88 زیاد و کم هزینه دادند، درست و نادرست اما پرونده های درست کرده برای هر یک از آنها در زمان ریاست جمهوری شما همچنان تاثیرگذار است . به نام 88 به روزنامه نگاران در دولت شما کار نمی دهند می دانید؟؟

 

اقای دکتر راستی سلام! 

این ها حرف های صنفی من برای روز خبرنگار بود. اما یادتان باشد و یادمان باشد انقدر ارزوها و ارمان هایمان را نادیده گرفته اند که امروز به همین ها دلخوشیم و گرنه آروزهایمان اینقدرها هم کوچک نبود! در سال اول "مي توان در دل اين مزرعه ي خشک و تهي بذري ريخت مي توان از ميان فاصله ها را برداشت

 

سیده زینب کریمیان/روزنامه نگار