| |
- مهار آتش سوزی انبار ضایعات مدیران خودرو در بم
- تیگو ۹ ٬ پرچمدار جدید چری ٬ رونمایی شد
- ارائه خدمات به مشتریان با ربات «مورنین»
- خدمات ویژه امدادخودرو سایپا همزمان با تعطیلات عید سعید فطر
- رشد ۲۰ درصدی تولید در ایران خودرو همراه با کاهش ۱۲ درصدی هزینه تمامشده محصولات/ ارتقای کیفیت برای مشتریان ملموس می‌شود
- دیدار مدیرعامل سایپایدک با کارکنان سایپایدک، امداد خودرو و همراه خودرو
- برنامه افزایش ظرفیت تولید روزانه پارس در سال جدید
- ادامه محدودیتها و ممنوعیتهای ترافیکی نوروزی در جادههای مازندران
- نیسان کیکس مدل 2025 سرانجام به نسخه چهار چرخ محرک تبدیل شد
- ادامه فراخوان متقاضیان محصول پارس پس از تعطیلات نوروزی
- کیفیت خدمات و تیراژ قطعات یدکی سایپا افزایش می یابد
- تاکید مدیرعامل ایران‌خودرو بر ارایه محصول و خدمات باکیفیت به مشتریان
- در خدمات پس از فروش باید نگاه تحولی و عملکرد جهادی داشته باشیم
- زمان آغاز مرحله سوم طرح کالابرگ الکترونیک
خبرگزاری ایسنا: یک سایت خبری در یادداشتی با عنوان «شارلی ابدو محکوم است یا نوفل‌لوشاتو؟»، از کندن تابلوی خیابان نوفل‌لوشاتو در جریان تجمع اعتراضی روز دوشنبه مقابل سفارت فرانسه انتقاد کرد.
در بخشی از یادداشت «دین آنلاین» آمده است: «جالب‌ترین کاری که دانشجویان در این تجمع انجام دادند، پایین کشیدن تابلوی خیابان نوفل‌لوشاتو بود. دانشجویان معترض معتقدند نام این خیابان باید تغییر پیدا کند. مانند نام شیرینی دانمارکی که پس از کاریکاتورهای سریالی و توهین‌آمیز در دانمارک، نام «گل محمدی» برای آن نوع از شیرینی پیشنهاد شد.
خیابان‌ها و میدان‌های تهران از این نام‌ها کم ندارد؛ از نام کشورها و شهرهای خارجی گرفته، مثل ایتالیا، آرژانتین، فلسطین، سئول، بخارست و ... تا نام افرادی که به صورت نمادین بر سر کوی و معابر ما دیده می‌شوند: خالد اسلامبولی (مجاهد مصری که انورسادات را ترور کرد)، گاندی (آزادی‌خواه آفریقایی)، محمدعلی جناح (بنیان‌گذار پاکستان)، فتحی شقاقی (بنیان‌گذار جهاد فلسطین)، بابی ساندز (معترض ایرلندی از اعضای ارتش جمهوری‌خواه ایرلند)، احمد قصیر (نوجوان لبنانی از حزب‌الله لبنان که در حمله انتحاری، ۹ سرباز اسرائیلی را کشت)، پاتریس لومومبا (رهبر استقلال کنگو از استعمار بلژیک) و سیمون بولیوار (رهبر جنبش استقلال‌طلبانه در آمریکای جنوبی).
بسیاری از دانشگاه ها و شهرهای مهم کشورمان نیز پیوند اخوت با کشورهای آسیایی و اروپایی امضا کرده‌اند و با آن کشورها در ارتباطند.
تبلور احساسات پاک و غیرت مسلمانی نسبت به هر کاریکاتوری که منتشر می‌شود و از جانب مسلمانان اهانت به بزرگان ادیان تلقی می‌شود، بسیار به‌جا و تحسین‌برانگیز است. اما آیا هر کس در هر کجای دنیا اقدام به نشر چنین تفکر موهنی کرد، باید مقابل سفارت آن تجمع کنیم و چون به دلیل مصالحی دیگر نمی‌توانیم پرچم سفارت آن کشور را پایین بکشیم و اموالش را نابود کنیم و سفیر و کارگزارانش را به کشورشان بفرستیم، زورمان به نام خیابان برسد؟ آن هم خیابانی که به عشق امام خمینی آن را نوفل‌لوشاتو می‌خواندند. اساسا در تفکر اعتراضی ما نام یک شهر کوچک فرانسوی چه جایی دارد؟ شهری که روزگاری مأمن پیشوای انقلابی ایران بوده است. آیا مثلا با هر اتفاقی در آفریقا باید نام آفریقا را از تهران زدود و با همۀ آن کشور و قاره به مخاصمت برخاست؟»
در بخشی از یادداشت «دین آنلاین» آمده است: «جالب‌ترین کاری که دانشجویان در این تجمع انجام دادند، پایین کشیدن تابلوی خیابان نوفل‌لوشاتو بود. دانشجویان معترض معتقدند نام این خیابان باید تغییر پیدا کند. مانند نام شیرینی دانمارکی که پس از کاریکاتورهای سریالی و توهین‌آمیز در دانمارک، نام «گل محمدی» برای آن نوع از شیرینی پیشنهاد شد.
خیابان‌ها و میدان‌های تهران از این نام‌ها کم ندارد؛ از نام کشورها و شهرهای خارجی گرفته، مثل ایتالیا، آرژانتین، فلسطین، سئول، بخارست و ... تا نام افرادی که به صورت نمادین بر سر کوی و معابر ما دیده می‌شوند: خالد اسلامبولی (مجاهد مصری که انورسادات را ترور کرد)، گاندی (آزادی‌خواه آفریقایی)، محمدعلی جناح (بنیان‌گذار پاکستان)، فتحی شقاقی (بنیان‌گذار جهاد فلسطین)، بابی ساندز (معترض ایرلندی از اعضای ارتش جمهوری‌خواه ایرلند)، احمد قصیر (نوجوان لبنانی از حزب‌الله لبنان که در حمله انتحاری، ۹ سرباز اسرائیلی را کشت)، پاتریس لومومبا (رهبر استقلال کنگو از استعمار بلژیک) و سیمون بولیوار (رهبر جنبش استقلال‌طلبانه در آمریکای جنوبی).
بسیاری از دانشگاه ها و شهرهای مهم کشورمان نیز پیوند اخوت با کشورهای آسیایی و اروپایی امضا کرده‌اند و با آن کشورها در ارتباطند.
تبلور احساسات پاک و غیرت مسلمانی نسبت به هر کاریکاتوری که منتشر می‌شود و از جانب مسلمانان اهانت به بزرگان ادیان تلقی می‌شود، بسیار به‌جا و تحسین‌برانگیز است. اما آیا هر کس در هر کجای دنیا اقدام به نشر چنین تفکر موهنی کرد، باید مقابل سفارت آن تجمع کنیم و چون به دلیل مصالحی دیگر نمی‌توانیم پرچم سفارت آن کشور را پایین بکشیم و اموالش را نابود کنیم و سفیر و کارگزارانش را به کشورشان بفرستیم، زورمان به نام خیابان برسد؟ آن هم خیابانی که به عشق امام خمینی آن را نوفل‌لوشاتو می‌خواندند. اساسا در تفکر اعتراضی ما نام یک شهر کوچک فرانسوی چه جایی دارد؟ شهری که روزگاری مأمن پیشوای انقلابی ایران بوده است. آیا مثلا با هر اتفاقی در آفریقا باید نام آفریقا را از تهران زدود و با همۀ آن کشور و قاره به مخاصمت برخاست؟»
نظر شما
چند رسانه ای
فروش خودرو
آخرین اخبار
خودرو در رسانه ها
پربازدید ها
طراحی و تولید: "ایران سامانه"
