فردا نیوز: «باز حل مشکلات به تحریم ها گره خورد»عنوان سرمقاله روزنامه سیاست روز به قلم سیاوش کاویانی است که در ان می خوانید؛
«تحریم های ظالمانه باید از بین برود تا سرمایه بیاید و مسئله محیط زیست، اشتغال جوانان، صنعت، جامعه و آب آشامیدنی مردم حل شود، منابع آبی افزایش یابد و بانک ها احیا شود.»
جمهوری اسلامی ایران از همان زمان پیروزی انقلاب تاکنون تحت تحریم های شدید از سوی غرب و آمریکا قرار دارد، ۳۵ سال است که چنین وضعیتی در کشور ما حاکم است.
آن جمله ای که در بالا نوشته شده به نقل از آقای روحانی رئیس جمهور محترم است.
اشاره کوتاه به تحریم های ۳۵ ساله علیه ایران به اینجا می رسد که، سیاست های اقتصادی ایران در زمان دولت های گوناگون با دیدگاه های اقتصادی متفاوت، همواره خود را به شرایط تحریمی گره زده و راه برون رفت از مشکلات را، لغو تحریم ها و معاملات اقتصادی با کشورهای غربی دانسته اند.
از آن سو همواره از سوی مقامات ارشد نظام همچون رهبر معظم انقلاب تاکید شده است که دولت ها باید وابستگی خود را به درآمدهای نفتی قطع کنند تا بتوانند، در شرایط تحریم، اقتصاد کشور را اداره کنند.
تأکید ایشان بر اقتصاد مقاومتی، حمایت از تولید داخلی، عزم ملی و مدیریت جهادی از رهنمودها و دستوراتی بوده است که همواره بر آن تأکید شده، اما دولت ها به خاطر وابستگی شدید به درآمد نفتی نتوانسته اند گره از کار فرو بسته اقتصاد کشور بگشایند.
نکته مهم در سخنان آقای رئیس جمهور در همین جاست. ایشان حل همه مشکلات اقتصادی از وضعیت محیط زیست گرفته تا اشتغال جوانان و افزایش منابع آبی را به تحریم ها گره زده است.
گرچه تحریم های اقتصادی و مالی تأثیرات خود را در فضای اقتصادی کشور گذاشته است، اما حتی کارشناسان اقتصادی درون کشور و حتی خارج کشور، تأثیر این تحریم ها را بر مشکلات اقتصادی ایران، درصد بسیار پایینی می دانند.
کارشناسان اقتصادی اعتقاد دارند که دولت نباید همه گزینه ها را معطوف به نتیجه مذاکرات کند.
این اتفاق چند وجه دارد. یکی از وجوهات آن این است که اگر توافقی صورت بگیرد، تحریم ها برداشته شود، اما اتفاق خاص اقتصادی در بازار، تولید، سرمایه گذاری و رونق اقتصادی نیفتد، دولت چه فکری برای این اتفاق کرده است؟
تنها می توان به سرمایه گذاری اقتصادی چند کشور اروپایی و غربی اکتفا کرد و به آنها اعتماد داشت؟
تدبیر حکم می کند چنین تصوری اشتباه است، چون غربی ها اگر بر سر توافق بازی تازه ای را آغاز کنند که البته دور از انتظار هم نیست، اگر برای سرمایه گذاری وارد ایران شوند، درنگ نکرده و میدان را خالی خواهند کرد و خرما بر نخیل و دست ما کوتاه!
ضمن این که آیا کشورهای غربی و اروپایی در حوزه سرمایه گذاری اساسی وارد ایران می شوند و بر روی نیازهای اساسی و ریشه ای ایران سرمایه گذاری خواهند کرد یا بازار ایران را یک بازار مناسب برای فروش محصولات مصرفی و لوکس خود قلمداد خواهند کرد؟
اتفاقی که هم اکنون هم به خاطر فرصت به دست آمده هر چند کوتاه با توافق اولیه افتاده و شاهد حضور برندهای گوناگون از محصولات اروپایی در بازار ایران هستیم که اولویت های اقتصادی ایران و حتی مردم هم نیست. از جمله نمایندگی های گوناگون لباس های اروپایی، لوازم آرایشی و بهداشتی و ... .
اما اگر توافقی هم انجام نشود، آیا باید شاهد، وخیم تر شدن اوضاع اقتصادی، بدتر شدن وضعیت محیط زیست، بیکارتر شدن جوانان کشور، کم شدن منابع آبی کشور و احیا نشدن بانک ها باشیم؟!
در واقع سخن آقای رئیس جمهور همین برداشت را در ذهن ایجاد می کند. به این معنی که مردم در صورت توافق نکردن و به تبع آن برچیده نشدن تحریم های ظالمانه، انتظار گشایش اقتصادی نداشته باشند.
دولتمردان به ویژه شخص آقای رئیس جمهور بارها تأکید کرده اند که مسائل اقتصادی را به مذاکرات هسته ای و تعلیق یا لغو تحریم ها گره نزده ایم و دولت با کارهای اقتصادی توانسته است، رونق اقتصادی ایجاد کند و تورم را هم مهار کند. پس چرا این همه مسائل اقتصادی، اجتماعی و وضعیت آب کشور به رفع تحریم ها گره زده می شود؟
چندی پیش بود که آقای وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی علی جنتی گفته بود: «برداشته شدن تحریم ها وضعیت سینمای ایران را بهتر می کند.»
این گونه سخنان و مواضع نشان دهنده کم توجهی به قابلیت ها، ظرفیت ها و داشته های کشور است. ضمن این که برنامه های اقتصاد مقاومتی از سوی رهبر معظم انقلاب به صورت شفاف به دولت ابلاغ شده و اگر دولت با کمک دیگر دستگاه ها بر روی آن معطوف شوند، می توانند، معضلات اقتصادی کشور را بدون توجه به تحریم ها حل کنند.
به نظر می رسد که با توجه به گفت وگوهای هسته ای، گره زدن حل مشکلات اقتصادی با رفع تحریم ها، افزایش قیمت برخی کالاها و اقلام و گرانی های اخیر، به هم مرتبط هستند.
