نقدی بر رستاخیز

 محمدصادق زمانی، مستندساز در شبکه های اجتماعی نوشت:فیلم روز رستاخیز ساخته آقای احمدرضا درویش را دیدم. ابتدا بابت دغدغه ارجمند و زحمات قابل تقدیر این کارگردان خوب و تیم تولیدش، تشکر می‌کنم. 
 
اما متاسفانه، روز رستاخیز، فیلم قابل انتظاری که باید می بود، نیست. این فیلم به هیچ وجه در به تصویرکشیدن رخداد بزرگ کربلا و معنویت موجود در قیام امام حسین(ع) موفق نبوده است. اگر اسامی را از شخصیتهای فیلم برداریم و اسامی دیگری برایشان برگزینیم، این فیلم با یک فیلم تاریخی معمولی ساخته شده در هالیوود یا سینمای اروپا فرق چندانی ندارد. 
 
نقطه آغاز فیلم، نه تنها نقطه شروع گیرا و دلچسبی نیست بلکه کسالت بار است. نقطه عطف اول و نقطه عطف دوم در فیلم رستاخیز، مبهم است و فاقد ارزشهای نقطه عطف است. تصویر و افکتی که برای آن برگزیده شده، سرد و بی‌روح است. 
 
صحنه‌ی آب‌آوری حضرت عباس(ع) شور، جذبه، هیبت و حزن‌انگیزی لازم را ندارد. بازیگر(نابازیگر) نقش حضرت عباس(ع) از جذبه، هیبت و ابهت لازم، بی بهره است. 
 
صدای روایتگر ابتدای فیلم(نریتور) وصله ناجور است! صدای انتخاب شده برای امام حسین(ع) و حضرت عباس(ع) اصلا متناسب نیست! هرچند که وحید جلیلوند صدای زیبایی دارد اما نمیدانم چگونه محاسبه کرده اند که صدای وحید جلیلوند برای امام حسین(ع) مناسب است! 
 
موسیقی فیلم با متن و محتوا بیگانه است و میتوان چنین گفت که بی‌ربط است! 
 
تصویربرداری فیلم، یک تصویربرداری متوسط (کمی رو‌ به بالا) است. 
 
بازی اکثر بازیگران برای چنین موضوع مهم و سوژه نابی، قابل قبول نیست. به بیان دیگر، کارگردان در بازی گرفتن از بازیگرانش موفق نبوده تا جایی که بازی هیچکدامشان ماندگار و اثرگذار نیست که خود همین موضوع، یکی از دلایل کلیشه ای شدن فیلم است. از سوی دیگر، مخاطب، در تبیین دلیل و دلایل قیام امام حسین(ع) اقناع نمیشود. افزون بر این، شخصیت امام(ع) شخصیتی کلیشه ای و فاقد انگاره‌ها و ‌ویژگی‌های قهرمان اصلی از آب درآمده است تا جایی که بیننده، دلیل قانع کننده‌ای برای همذات‌پنداری با امام(ع) نمی‌یابد! 
 
نقش بازیگر راوی فیلم (بُکَیر فرزند حر) به اندازه‌ای بزرگنمایی شده که نقش امام حسین(ع) و حضرت ابوالفضل(ع) به حاشیه رفته و‌ کمرنگ شده است! 
 
گفتنی‌های دیگری هم هست که سخن را به درازا می‌کشاند اما به هر حال، انتظارها با فیلم رستاخیز برای عزیزترین و والاترین رخداد جهان تشیع، برآورده نمی‌شود.