واشينگتن ديگر بازيگري را دوست ندارد

به اعتقاد واشينگتن هنوز هم دنياي كلام نمرده است. او مي‌گويد: «به دنياي رپ نگاه كنيد. دو نفر روبه روي هم مي‌ايستند و مسابقه بوكس كلامي با يكديگر مي‌دهند.» او از وبلاگ‌نويسي به عنوان مناظره قرن 21 نام مي‌برد.

تهران امروز: دنزل واشينگتن مي‌گويد: «كلينت ايستوود قهرمان من است. او الگوي من است.

او بت من است.» واشينگتن در اين مرحله از دوره كاري و پس از اينكه دو بار جايزه اسكار بازيگري را به خانه برده قصد دارد به كارگرداني روي آورد. او با اشاره به جورج كلوني، شان‌پن و بن افلك مي‌گويد: «ما نسل دنباله رو راه كلينت ايستوود هستيم.»

واشينگتن دوست دارد تنها پشت دوربين قرار بگيرد، نه اينكه مانند اولين تجربه كارگرداني‌اش «آنتوان فيشر» و نيز فيلم جديدش«مناظره كنندگان ماهر» هم بازيگر باشد و هم كارگردان اما عجله جايز نيست.

او قصد داشت در اين فيلم تنها كارگردان باشد اما هاروي واينستين و هارپو فيلمز كه متعلق به اپرا وينفري است، تمايل داشتند فيلم از قدرت ستاره‌اي يعني يك بازيگر خوش سيما و قدبلند بي‌بهره نباشد تا بودجه فيلم بازگردد، به‌ همين دليل واشينگتن مجبور شد روبه‌روي دوربين نيز قرار بگيرد.

واشينگتن با اشاره به اينكه حضورش در فيلم چندان هم بد نيست مي‌گويد: «من دنياي تجاري اين هنر را درك مي‌كنم و به‌نظرم كاملا به‌جاست.»

واشينگتن از اينكه براي بازي در نقش ارباب مواد مخدر هارلم در فيلم «گانگستر آمريكايي» نامزد جايزه گلدن‌گلوب بهترين بازيگر شده، خوشحال است اما به نظر مي‌رسد نامزدي فيلم «مناظره كنندگان ماهر» در رشته بهترين فيلم او را بيشتر به هيجان آورده است. واشينگتن مي‌گويد همان حس 20 سال پيش را داشتم كه براي فيلم «فرياد آزادي» نامزد جايزه اسكار بهترين بازيگر شد.

اين در حالي است كه احتمال دارد واشينگتن براي فيلم «گانگستر آمريكايي» نامزد اسكار شود. او تاكنون 5 بار نامزد جايزه اسكار شده و در سال‌هاي 1989 و 2001 براي فيلم‌هاي «افتخار» و «روز آموزش» برنده شده است.

داستان فيلم جديد او در مورد گروهي مناظره كننده سياه پوست از دانشكده ويلي است كه در سال 1935 موفق مي‌شوند مقام بهترين مناظره كننده را در ميان دانشگاه‌هاي كشور به دست آورند.

آنچه بيش از همه واشينگتن را تحت تاثير قرار داد مضمون فيلم يعني قدرت جمعي و محدوديت قدرت فردي است. اين فيلم بر مبناي داستاني واقعي ساخته شده و اشارات بسيار به برخوردهاي نژادپرستانه دارد. با اين حال واشينگتن كه خود نقش رهبر گروه مناظره‌كننده را بازي مي‌كند، مي‌گويد: «اين فيلمي در مورد نژادپرستي در جنوب نيست، بلكه درمورد جواناني است كه بر مشكلات خود غلبه مي‌كنند.»

واشينگتن كه جمعه پيش 54 ساله شد مي‌گويد: «براي رسيدن به آنچه در زندگي مي‌خواهيد يا هدفتان است بايد همان كاري را انجام دهيد كه بايد، تا مشكلاتتان را از سر راه برداريد. هر چه باشد: نژادپرستي، چاقي، فشارخون، موادمخدر و هر چيز ديگر.»

او كه پدر چهار فرزند است (دو بچه دوقلو 16 ساله، دختري 19 ساله كه در يكي از دانشگاه‌هاي درجه يك آمريكا تحصيل مي‌كند و پسري كه در ليگ حرفه‌اي فوتبال آمريكا بازي مي‌كند) مي‌گويد: «من ديالوگي را به فيلم اضافه كردم كه فرزندانم با آن بزرگ شده‌اند: «كاري را مي‌كنيم كه بايد انجام دهيم. بعد مي‌توانيم كاري را انجام بدهيم كه مي‌خواهيم.» نمي‌شود قبل از درس خواندن تفريح كرد. پيش از تماشاي تلويزيون بايد درس‌هايتان را خوانده باشيد. اين روال زندگي است. اكنون كه در دنياي غذاهاي حاضري زندگي مي‌كنيم، بچه‌ها فكر مي‌كنند هر كاري كه بخواهند مي‌توانند انجام دهند.»

واشينگتن اين ارزش‌هاي بي‌كم و كاست را همزمان با آنكه در مونت ورنون در شمال نيويورك بزرگ مي‌شد، آموخته است و با مكتبي مربوط به نسلي متفاوت بزرگ شد. او با خنده مي‌گويد: «آنها مي‌گفتند تو كاري را مي‌كني كه بايد بكني و بعد هم كاري را مي‌كني كه من مي‌گويم. آن زمان اين بخش «هر كاري مي‌خواهي انجام بده» وجود نداشت. من كه يادم نمي‌آيد.»

واشينگتن مي‌گويد: «يك درس براي ما بزرگسالان وجود دارد: اينكه اگر مي‌خواهيم به جوانان كمك كنيم بايد به گذشته توسل كنيم.» واشينگتن مي‌گويد ظهور تلويزيون، بازي مناظره را نابود كرد. اكنون نيز گزينه‌هاي بسيار مانند بازي‌هاي رايانه‌اي و اينترنت وجود دارند.