کاهش دوپينگ در ورزش ايران

نتایج به دست آمده از نمونه گیری های صورت گرفته از ستاد ملی مبارزه با دوپینگ نشان می دهد که میزان تخلف ورزشکاران کشورمان در زمینه حرکت غیر اخلاقی دوپینگ در سال 2007 میلادی نسبت به دو سال گذشته با 3/8 درصد کاهش رو به رو بوده است.

به گزارش خبرنگار مهر، براساس آمار ارائه شده از سوی کشورهای اروپایی، آمریکایی و حوزه اسکاندیناوی میزان نتایج مثبت نمونه گیری های به عمل آمده از ورزشکاران این کشورها به طور میانگین سالانه بین 2 تا 3 درصد است. این آمار در کشورهای آسیایی و به اصطلاح در حال توسعه رقمی معادل 10 تا 12 درصد را نشان می دهد.

این درحالیست که نتایج مثبت تست دوپینگ و نمونه گیری های انجام شده توسط ستاد ملی مبارزه با دوپینگ ایران از ورزشکاران رشته های مختلف درسال 2005 از حد میانگین فوق هم بیشتر و حدود 4/14 درصد بوده است. این رقم در سال 2006 میلادی با کاهش چشمگیر روبه رو و به مرز 5/8 درصد رسید.

درسال 2007 میلادی که روز گذشته به پایان رسید میزان تخلف ورزشکاران کشورمان در امر دوپینگ باز هم با بهبود نسبی روبه رو بود و به 1/6 درصد کاهش یافت.

البته این آمار تنها مربوط به اقدامات افسران کنترل دوپینگ ستاد ملی مبارزه با دوپینگ کشورمان است که طی یک سال گذشته میلادی صورت گرفته است. هر چند که نمونه گیری های انجام شده از بازیکنان ایرانی در رقابت های برون مرزی و همچنین تست های دوپینگ به عمل آمده توسط ماموران آژانس جهانی مبارزه با دوپینگ (وادا) که بدون اطلاع قبلی صورت می گیرد نیز در مدت زمان مشابه دربرگیرنده نتایج امیدوارکننده ای بوده است.

پس از آنکه در اواخر سال 2006 میلادی پاک بودن کاروان ایرانی اعزامی به رقابت های آسیایی دوحه قطر از هز نظر تائید شد، ورزشکاران کشورمان در طول سال 2007 میلادی در جریان سه رویداد مهم "قهرمانی داخل سالن ماکائو"، "پیکارهای جهانی کشتی" و مسابقات وزنه برداری جوانان آسیا (عمان) سربلند از آزمایش های دوپینگ بیرون آمدند.

همچنین ماموران آژانس جهانی مبارزه با دوپینگ (وادا) در این مدت (سال 2007 میلادی) نتوانستند بازیکنان کشورمان را مجرم و متخلف معرفی کنند. نمایندگان وادا در سال 2006، 9 نفر از 11 وزنه برداراردونشینی که برای شرکت در رقابت های جهانی دومینیکن آماده می شدند را به عنوان بازیکن دوپینگی معرفی کردند. ضمن اینکه نتیجه نمونه گیری از بابک ثمری ملی پوش قایقرانی کشورمان که توسط نمایندگان وادا پیش از آغاز رقابت های آسیایی دوحه قطر انجام شد نیزمثبت بود.

این در حالیست که در سال گذشته میلادی ماموران ستاد ملی مبارزه با دوپینگ از 15 وزنه بردار اعزامی به مسابقات جهانی تایلند تست گرفتند که همه آنها منفی اعلام شد.

این آمار بیانگر حرکت روبه جلویی است که جامعه ورزش کشورمان برای مبارزه با دوپینگ و ریشه کن کردن این پدیده شوم آغاز کرده و به سرعت در حال طی کردن مسیر آن است تا هر چه زودتر به نقطه نهایی که داشتن ورزش و ورزشکارانی کاملا پاک است، دست یابد.

در این راستا کمیته آموزش و پژوهش ستاد ملی مبارزه با دوپینگ با تشکیل 40 کلاس آموزشی و برگزای 8 همایش در تهران و شهرستان ها، چاپ، تکثیر و توزیع 11 نوع کتاب و بروشور و نیز دو نوع CD آموزشی (هریک در تیراژ 5000) سهم قابل توجهی در راه دست یابی به این موفقیت داشته است.

حمید زعیم کهن رئیس کمیته آموزش و پژوهش ستاد ملی مبارزه با دوپینگ معتقد است اطلاع رسانی به موقع بزرگترین نقش را در کاهش آمار دوپینگ ایران دارد:" بسیاری از بازیکنان به دلیل نداشتن آگاهی مناسب و به روز و به خصوص آشنا نبودن با فهرست داروهای ممنوعه به طور ناخواسته مرتکب دوپینگ شده اند. در صورتی که برگزاری کلاس های آموزشی همه جانبه اطلاعات لازم را در مورد دوپینگ و راه های ارتکاب به آن در اختیار آنها قرار می دهد."

همچنین زعیم کهن معرفی بازیکنان متخلف و اعلام جرایم آنها را در کاهش میزان آمار دوپینگ بازیکنان ایرانی بی تاثیر نمی داند:" در گذشته بسیاری از افراد کاملا آگاهانه اقدام به دوپینگ می کردند. در حالیکه امروزه معرفی این گونه بازیکنان، برخورد محکم و جدی با آنها و مهمتر از همه اعلام رسمی در این زمینه باعث شده که ورزشکاران از ارتکاب آگاهانه به عمل دوپینگ خودداری کنند تا در معرض دید منفی طرفدارانشان قرار نگیرند."

البته آموزش مبارزه با دوپینگ منحصر به ستاد ملی مبارزه با دوپینگ و کمیته آموزش و پژوهش این ستاد نیست. بسیاری از فدراسیون های کشورمان همچون کاراته، کشتی، قایقرانی، تیراندازی و فوتبال اخیرا اقدامات قابل توجهی را در این زمینه انجام داده اند. این فدراسیون ها با تشکیل کلاس ها و سمینارهای آموزشی و به مدد بهره گیری از دانش مدرسان ستاد ملی مبارزه با دوپینگ و یا استفاده از توانایی های پزشکان و مدرسان مجرب کادر خود، ورزشکارانشان را در مورد دوپینگ، عوارض جانبی آن و برخورد قانونی و جدی با متخلفان آگاه کرده اند. شاید بتوان فدراسیون پرورش اندام را یکی از فدراسیون های پیشگام دراین زمینه معرفی کرد.

ملی پوشان پرورش اندام که پیش از این پرونده سیاهی در زمینه دوپینگ داشتند در طول سه دوره مسابقات متوالی آسیایی دوحه قطر (اواخر سال 2006 میلادی)، قهرمانی بزرگسالان آسیا (چین) و پیکارهای جهانی کره جنوبی (سال 2007 میلادی) از تمام نمونه گیری ها سربلند بیرون آمدند. به همین دلیل "رافائل سانتو جا" رئیس فدراسیون جهانی پرورش اندام در جریان کنگره جهانی این رشته که آبان ماه گذشته در کره جنوبی برگزار شد از مسئولان فدراسیون پرورش اندام کشورمان تقدیر کرد و مدال طلای ضد دوپینگ این فدراسیون را که در طول تاریخ این رشته و نیز ورزش کشورمان بی سابقه بود را تقدیم آنها کرد.

درهمین راستا با همت و تلاش اعضای کمیته تحقیقات و پژوهش های این فدراسیون اخیرا کتابی تحت عنوان "قوانین، مقررات و فهرست مواد ممنوعه دوپینگ" منتشر شد که در اختیار ورزشکاران این رشته و سایر رشته ها قرارداده شده است.

ناصر پورعلی فرد رئیس فدراسیون پرورش اندام رویکرد به فرهنگ سالم زیستن در ورزش را انگیزه آغاز این حرکت عنوان کرد:" دوپینگ به دلیل صدمات جانبی که برای بازیکنان دارد به مرور باعث آسیب فردی و در نهایت تیمی می شود. به همین دلیل از حدود دو سال پیش برای آغاز مبارزه با دوپینگ اقدام کردیم. پس از اطلاع رسانی در مورد دوپینگ و عواقب آن، از بازیکنان خود تعهد مالی و اخلاقی گرفتیم. سپس از اردونشینان تیم های ملی و باشگاهی به صورت مکرر تست گرفتیم. در پایان هرماه نیز گزارش فعالیت های خود را به فدراسیون جهانی اعلام می کردیم."

امروزه دوپینگ علاوه بر تخلف ورزشی، یک تقلب اجتماعی بزرگ و عامل بزهکاری در جامعه به حساب می آید. برکسی پوشیده نیست که فرد دوپینگی به لحاظ اخلاقی و بهداشتی بر روی خانواده و جامعه تاثیر منفی خواهد گذاشت.

به همین دلیل جرایم و موارد برخورد با حرکت غیراخلاقی و ورزشی دوپینگ در حیطه کار قانونگذارن دولت ها قرارداده شده است و برای آنکه مبارزه با دوپینگ در منشور کاری تمام دولت های جهان دنبال شود یونسکو آن را به صورت یک برنامه لازم الاجرا به تمام کشورها معرفی کرده است. طوری اگر کشوری تا پایان سال 2008 میلادی نسبت به امضای کد وادا کوتاهی کند از حضور در میادین بین المللی محروم خواهد شد.

موفقیت ایران در امر مبارزه با دوپینگ افتخاری بزرگ برای ورزش کشورمان محسوب می شود. اما این افتخار زمانی ماندگار خواهد ماند که آمار ارائه داده شده به حداقل ممکن نزدیک شود. این امر میسر نمی شود جز با ادامه حرکت فدراسیون هایی که دراین زمینه فعال بوده اند و همچنین آغاز به کار سایر فدراسیون های ورزشی.