لجبازی داور روستایمان، داورم کرد+تصاویر

از بندرعباس، علیرضا کناری داور درجه ملی فوتبال هرمزگان که سابقه قضاوت مسابقات مهم استانی و کشوری را در کارنامه دارد،پس از ۱۳ سال فعالیت در این عرصه و با وجود اینکه هنوز به سن بازنشستگی نرسیده تصمیم به خداحافظی از دنیای قضاوت گرفته است.

به همین بهانه گفتگویی انجام دادیم با این داور ۳۹ ساله هرمزگانی

سین: خودتان رو بطور کامل معرفی کنید؟

جیم: علیرضا کناری هستم، متولد نخستین روز از بهمن ماه سال ۱۳۵۵ در روستای بوخون شهرستان حاجی آباد و دارای مدرک تحصیلی کارشناسی تربیت بدنی

سین: چه اتفاقی افتاد که داور فوتبال شدید؟

جیم: دوران بچگی و نوجوانی در تیم روستای خودمان فوتبال بازی می کردم، اما از آنجایی که در آن روستا فقط یک نفر داور وجود داشت و با بازیکنان تیم ما و از جمله من بسیار لَج بود، همیشه ما بازنده مسابقه بودیم و من از این مسئله خیلی ناراحت بودم، بخاطر همین تصمیم گرفتم تا خودم داور بشوم تا تیم ما دیگر بخاطر لجبازی آن داور بازنده نشود!

سین: پس بالاخره داور شدید؟

جیم: آره، با تلاش خودم و کمک دوستانم از سال ۸۱ بصورت حرفه ای کار قضاوت فوتبال را آغاز کردم.

سین: پس دیگه تیم روستای شما بخاطر لجبازی آن داور بازنده نشد؟

جیم: متاسفانه پس از اینکه داور شدم بخاطر مشغله کاری نتوانستم در روستای خودمان قضاوت کنم و یه جورایی بدقول شدم!( خنده)

سین: در چه مسابقاتی قضاوت کردید؟

جیم: ابتدا در مسابقات مختلف استانی و رقابتهای رده های سنی مختلف کشور به عنوان داور سوت زدم و از سال ۸۶ نیز با گرفتن مدرک داوری درجه ملی به عنوان کمک داور در مسابقات لیگ برتر فوتبال ایران قضاوت کردم.

سین: مهمترین بازی که قضاوت کردید چه مسابقه ای بود؟

جیم: تک تک مسابقاتی که به عنوان داور یا کمک داور قضاوت کردم در نوع خودش مهم و حساس بود، ولی شاید قضاوت در لیگ برتر و جام حذفی از سایر بازیها مهمتر باشه، بازی پرسپولیس با گل گهر در جام حذفی و دربی اصفهان بین ذوب آهن و سپاهان در لیگ برتر از مهمترین قضاوت هایی بود که به عنوان کمک داور حضور داشتم.

سین: قضاوت اشتباهی هم داشتید که بعدش عذاب وجدان بگیرید؟

جیم: معمولا سعی میکردم کمترین اشتباه را داشته باشم، اما در یکی از بازیهای لیگ برتر بین سپاهان و ذوب آهن در صحنه ای به اشتباه آفساید مهاجم سپاهان (عماد رضا) را اعلام کردم که بعدش خیلی ناراحت شدم.

سین: تلخ ترین خاطره ای که در ذهن دارید؟

جیم: سال ۸۵ بعد از قضاوت مسابقات لیگ دسته دو کشور در کرمان به همراه محمدرسول مظفری ( کمک داور استان) در مسیر بازگشت به بندرعباس دچار سانحه تصادف شدیم که در آن حادثه مظفری بشدت مصدوم شد و به کما رفت، که این اتفاق یکی از تلخ ترین خاطرات دوران زندگیم بود.

سین: خاطره شیرین یا جالب هم داری؟

جیم: فصل گذشته( سال ۹۳ ) قرار بود برای قضاوت دیدار سپاهان و گسترش فولاد به اصفهان سفر کنم که به دلیل نبود پرواز مستقیم مجبور شدم به یزد بروم و از آنجا خودم را به فولادشهر برسانم که در شهر یزد نیز به دلیل اینکه شب بود و ماشین نبود مجبور شدم با یک وانت پیکان خودم را به اصفهان برسانم که سفر ۵-۶ ساعته با وانت آن هم در شب و هوای سرد واقعا برایم سخت و البته عجیب و خاطره انگیز بود.

سین: در طول ۱۳ سال قضاوتی که داشتید به شما پیشنهاد هم شد تا نتیجه بازی را تغییر بدید و یا به قول معروف نتیجه بازی رو در بیاری؟

جیم: هرگز همچون اتفاقی برای من رخ نداد و اگر هم چنین پیشنهادی میشد بشدت با آن برخورد میکردم. البته یکبار یکی از دوستانم بصورت تلفنی و به قصد شوخی سر به سرم گذاشت که بعد از واکنش شدید من مجبور به عذرخواهی شد!

سین: اما مهمترین سوال و اصل مطلب؛ باوجود اینکه ۳۹ سال بیشتر سن ندارید و طبق قوانین تا ۴۵ سالگی میتوانید قضاوت کنید ،چرا تصمیم به خداحافظی از دنیای قضاوت گرفتید؟

جیم: خودم خیلی دوست داشتم با قدرت به کار قضاوت ادامه بدهم اما به دلیل مشکلات موجود در جامعه داوری و عدم حمایت مسئولان استانی و کشوری تصمیم گرفتم که برای همیشه از دنیای قضاوت خداحافظی کنم و به زندگی شخصی خودم بپردازم.

سین: ممکنه روزی نظرتون عوض بشه و دوباره قضاوت کنید؟

جیم: فکر نکنم همچون اتفاقی رخ بده و دوباره قضاوت کنم، چرا که با بی مهری هایی که در طول این سالها دیدم دیگر انگیزه ای برای قضاوت در مستطیل سبز ندارم.

سین: حرف پایانی؟

جیم: امیدوارم نگاه به داوران عوض بشه، چون با وضعیت موجود قضاوت کردن واقعا سخت و دشوار است و انگیزه ای برای داوران جوان و کسانیکه به این حرفه علاقه مند هستد، وجود ندارد.