وداع ايران با جام هجدهم

تيم هاي فوتبال ايران و آنگولا ساعت 30/17 در ورزشگاه شهر لايپزيك برگزار كننده آخرين ديدار خود در اين مرحله هستند؛ ديداري كه در آن فرزندان ايران مي خواهند با جام سرافرازانه وداع كنند.

به گزارش فارس، تيم ايران كه در دو ديدار قبلي خود با قبول دو شكست 3 بر يك و 2 بر صفر برابر مكزيك و پرتغال، دوستدارانش را دلخور و سرافكنده كرده است، فقط با اين اميد به ميدان آخر قدم خواهد گذارد تا با خلق نتيجه اي آبرومندانه، اعتبار خود را حداقل در سطح قاره حفظ كند.

اگرچه با اظهارات خودفريبانه برخي، دوستداران تيم ملي فوتبال به بيراهه رفته بودند و انتظار صعود به مرحله بعد را داشتند؛ ولي بايد پذيرفت كه واقعيت فوتبال ايران همين است؛ البته اين تيم فقط و فقط براي اينكه در جام جهاني بازي كرده باشد روانه اين رقابت ها شد و هيچ هدفي نداشت؛ يعني اگر از تمامي نيروهايش بهره مي برد و از يك سرمربي كارآزموده استفاده مي كرد، حداقل اگر امروز با جام وداع كرده بوديم مي توانستيم حقانيت خود را به اثبات برسانيم؛ ولي چنين نشد چرا كه بسياري از خوب ها را به آلمان نبردند و پديده هاي خود را روي نيمكت نشاندند.

باتوجه به تمامي مسائل، امرز مي تواند براي فوتبال ايران يك روز فراموش ناشدني باشد تا حداقل همچون دو حضور قبلي مان در جام هاي جهاني 1978 و 1998 با امتياز از جام خارج شويم. البته اگر به بازيكنان جوان و با انگيزه ميدان دهيم چرا كه ديگر چيزي براي از دست دادن نداريم. بايد كاري كرد تا حداقل به دنياي فوتبال بگوييم كه ايران مهد فوتبال آسيا است و مملو از استعدادهاي ريز و درشت؛ اگرچه اكنون دير است؛ ولي گفتني ها را بايد گفت؛ با هر زباني و اينجا با زبان فوتبال.

آنگولا سومين و آخرين حريف ما در جام هجدهم، مثل ما نااميد نيست چرا كه برابر مكزيك يك امتياز گرفت. اگر شاگردان لاولپه در ديدار قهرمان با پرتغال مغلوب اين تيم شوند و آنگاه آنگولا هم از سد ايران بگذرد، اين تيم به مرحله دوم صعود خواهد كرد. شاگردان اوليويرا با انگيزه مضاعفي قدم به ميدان ايران خواهند گذارد؛ ولي...

بايد پذيرفت كه اگر فوتبال ايران خودش باشد و سربازانش همچون روزهاي افتخارآفريني خود با عشق، تعصب و ايثار قدم به ميدان بگذارد، حريفانش عذاب خواهند كشيد؛ چه رسد به آنگولا كه برابر فوتبال ايراني حرفي براي گفتن نخواهد داشت.

آنگولا درون دروازه يك بازيكن خوب به نام ريكاردو دارد كه به خوبي خط دفاعي اش را رهبري مي كند؛ اما در دو ديدار قبلي برابر پرتغال و مكزيك نشان داد كه در مهار توپ هاي ارسالي از جناحين يا قطري مشكل دارد. الگادو يك بازيكن خوب است كه در خط دفاعي يك مهره كليدي به حساب مي آيد. لوكو، ماتيوس و به ويژه اكوا بسيار خطرناك هستند؛ ولي مي توان با يادگيري من تو من، اين بازيكنان شاخص و به ويژه اكوا را كه خيلي زود عصبي مي شود از كار انداخت. البته اين وظيفه از عهده سهراب بختياري زاده به خوبي مي آيد.

وجود خطيبي، معدنچي، برهاني يا كاظميان كه از عناصر تكنيكي و سرعتي فوتبال ما به شمار مي روند و همچنين رضا عنايتي، بهترين گلزن آخرين دوره ليگ برتر كه تاكنون فرصتي براي خودنمايي پيدا نكرده و فقط براي بستن دهان منتقدان به عضويت تيم ملي درآمده، شايد دواي درد ما باشد و بتوانيم اگر خوشبين تر باشيم با يك پيروزي خيره كننده با جام جهاني وداع كنيم تا حداقل برابر 3 تيم ديگر آسيايي كه در پايان بازي هاي دوم خود به امتياز رسيده اند، كم نياوريم.

اي كاش برانكو در آخرين حضورش روي نيمكت تيم ايران همان كاري را انجام دهد كه منتقدانش بارها و بارها گفته اند و مقابلشان موضع گيري كرده بود. فقط اميدواريم او با روحيه محافظه كارانه اش و همچنين عدم شجاعتي كه دارد باعث نشود تا فوتبال قابل احترام ايران باز هم شكست بخورد.

انتهاي