تیم داوری ایران هدست رادیویی ندارد!

ورزش سه: طبیعی است کمیته داوران، فدراسیون فوتبال و در نهایت جامعه فوتبال به علیرضا فغانی افتخار کنند! ایضا خود را در این موفقیت سهیم بدانند!  اما جامعه داوری ما حقیقت های تلخی دارد که نباید پشت قضاوت علیرضا فغانی در دیدار پایانی المپیک پنهان شود و حرفی از آن به میان نیاید.
 
وارد شانزدهمین دوره لیگ برتر شده ایم! جزء داورانی که بازی های بین المللی در سال های اخیر را سوت زده اند مثل تیم داوری علیرضا فغانی دیگر تیم های داوری فوتبال کشورمان هدست های رادیویی ندارند! آنهم در فوتبالی که گردش مالی آن در سال 500 میلیارد تومان است. قمیت یک ست از تجهیزات رادیویی هم به نظر می رسد 20 میلیون تومان باشد! و بد نیست بدانید کمیته داوران هر سال با تبلیغاتی که روی پیراهن داوران چاپ می کند نزدیک به یک میلیارد تومان درآمد دارد!
 
این قطعا مایه تاسف است. در فوتبالی که این همه پول در آن رد و بدل می شود درآمد داوران لیگ برتری حتی از متکدیان تهرانی هم کمتر است! تازه اگر داوری چون علیرضا فغانی در یک بازی مهم مرتکب اشتباه شود از سوی وزیر ورزش توبیخ می شود و تازه نمایندگان مجلس هم ورود می کنند تا کارشناسان امر نیت خوانی کنند که اشتباهات وی از روی عمد بوده یا سهوی!
 
هر چند نمی خواهیم یک طرفه به قاضی برویم. اتفاقا در برخی از بازی ها داوران مرتکب اشتباهات فاحشی می شوند و در نتیجه بازی تاثیر می گذارند که بهتر است چنین داورانی به دلیل ضعف فنی از قضاوت کنار گذاشته شوند اما این یک واقعیت محض است ما بهایی به داوران نمی دهیم. این از دستمزد آنها، هم چنین نخریدن هدست های رادیویی برایشان و خیلی از رفتارها مشخص است و امید که حضور علیرضا فغانی در فینال فوتبال المپیک باعث نشود که نقصان  های داوری را نبینیم.
 
امروز قضاوت های خوبی که علیرضا فغانی در بازی های بین المللی انجام می دهد معرف توانمندی اوست. البته نه فقط توانمندی. برخوردی که فیفا با او دارد و تسهیلاتی که در اختیار وی قرار می دهد. علیرضا فغانی در بازی های بین المللی با آمادگی ذهنی خوبی سوت می زند.
 
اما آیا ما در ایران چنین فضایی را برای داوران خود مهیا می کنیم؟