دلايل غرق شدن تايتانيک

نزديک به يک قرن پس از فاجعه غرق شدن کشتي غول پيکر "تايتانيک" که در ان هزار و پانصد نفر جان خود را از دست دادند، محققان متالورژي موفق به کشف اين مسئله شدند که کيفيت نامطلوب ميخ پرچها در برخي از قسمت هاي اين کشتي، غرق شدن ان را سرعت بخشيده است.

به گزارش اسوشيتدپرس از نيويورک، "تيموتي فوکي" و "جنيفر هوپر" دو کارشناس متالورژي در تحقيقات خود اعلام کردند استفاده از ميخ پرچهاي با کيفيت بالا و مقاومتر در بدنه کشتي مي توانسته است غرق شدن ان را به تاخير بيندازد و تعداد بيشتري از مسافرين نجات پيدا کنند.

کشتي تايتانيک که ان را غرق نشدني ارزيابي کرده بودند، در پانزدهم اوريل هزار و نهصد و دوازده دو ساعت و نيم پس از برخورد به قطعه يخي عظيم در ابهاي کانادا در اقيانوس اطلس غرق شد.

به گفته اين دو محقق، شرکت انگليسي "هرالد اند وولفHarland and Wolff" که کار ساخت اين کشتي را بر عهده داشت براي اتصال قسمت هاي عقب و جلوي کشتي که معمولا کمتر اسيب پذير هستند از ميخ پرچهاي با کيفيت نامناسب استفاده کردند.

اين دو محقق مي گويند با برخورد کوه يخ به قسمت جلوي کشتي، شش قسمت از ان به زير اب رفت و اگر ميخ پرچها محکمتر بودند، اين احتمال وجود داشت که تنها پنج قسمت از بدنه کشتي به زير آب برود و کشتي مدت طولاني تري به حالت شناور باقي بماند و بتوان تعداد بيشتري از مسافرين را نجات داد و حتي اگر چهار قسمت از بدنه کشتي به زير اب مي رفت اين احتمال وجود داشت که بتوان کشتي را تا بندر هاليفاکس رساند.