علی حاتمی و آرزوی گریمور ایتالیایی

جمشید مشایخی؛ بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون در روزنامه آرمان نوشت: سال‌ها قبل از اينكه علي حاتمي فيلمي بسازد، نمايشنامه‌هايي مي‌نوشت و به اداره هنرهاي دراماتيك مي‌آورد تا كارگردان‌ها بخوانند و در صورت تمايل براي تمرين و اجرا روي صحنه انتخاب شوند.از همان زمان من با شادوران علي حاتمي دوست شدم.

 

جوان پرتلاش و خستگی ناپذیری بود و از آن دسته افرادی بود که به توانایی های خود ایمان دارند و تمام زندگی خود را وقف می‌کنند تا دیگران هم به این توانایی اعتماد کرده و به او اجازه فعالیت بدهند.در گذشته فضای هنری بسیار محدودتر از امروز بود و ورود به عرصه، کار دشوار تری بود. بعدها ايشان و مرحوم مهرداد فخيمي كه فيلمبردار قابلي بود، يك دفتر تبليغاتي تاسيس كردند و يك روز من و مرحوم حسين كسبيان را به دفترشان دعوت كردند.

 

او قصد داشت كه فيلمي بسازد و نقش‌هاي اصلي آن طرح را به من و حسين كسبيان پيشنهاد كرد اما آن پروژه به نتيجه نرسيد.ظاهرا از نظر مالی و امکانات مشکلاتی وجود داشت که کارگردان و تهیه کننده این تصمیم را گرفته بودند.سال ۱۳۴۸ علی حاتمی فیلمی به نام«حسن کچل» ساخت که موزیکال بود و برای سینمای ما در آن زمان تازگی داشت.بعد از ساخت فيلم «حسن كچل»  علي دوباره از من براي حضور در فيلم «طوقي» دعوت به همكاري كرد اما من با تهيه‌كننده به توافق نرسيدم و ناصر ملک مطیعی در این فیلم به ایفای نقش پرداخت که انصافا نقش را هم خوب درآورد.

 

از آنجایی که علی حاتمی هرگز به دنبال انجام کارهای ساده نبود، در سال ۱۳۵۲ تصمیم گرفت که شش داستان از مثنوی مولوی را بسازد که هر قسمت حدود چهل و پنج دقیقه بود.يكي از داستان‌ها، «سلطان و كنيزك» بود كه نقش سلطان و در داستان «پيرچنگي»، نقش پيرچنگي و در داستان «قاضي و زن جودي» نقش قاضي را بازي كردم و نقش‌هايم در سه داستان ديگر را به خاطر ندارم.

 

در سال ۱۳۵۳ وقتي او سريال «سلطان صاحبقران» را جلوي دوربين برد، من هم در نقش شاه در آن حضور داشتم و كمي بعد هم فيلم «سوته‌دلان» را ساخت.همكاري من و علي ادامه پيدا كرد و فيلم‌هاي متعددي با هم كار كرديم. از فيلم «سوته‌دلان» خاطرات بيشتري به ياد دارم. در آن فيلم، بهترين گريمور ايتاليايي به نام اتللو فاوا حضور داشت و تمام مدتي كه آن فيلم فيلمبرداري مي‌شد، در كنار ما بود و خيلي هم علاقه‌مند بود در صحنه‌اي از فيلم حضور داشته باشد.

 

او در صحنه‌اي از باغي كه مراسم عروسي در آن برگزار شد، با لباس پليس نقش بازي كرد.در واقع حضور در برابر دوربینی که تحت هدایت علی حاتمی بود، برای یک هنرمند افتخار بزرگی بود و حتی یک گریمور ایتالیایی هم آرزوی بازی حتی در یک سکانس از کارهای او را داشت.در دورانی که سینمای ما چراغ سبزی به فیلم های معناگرا نشان نمی داد، امثال علی حاتمی عمر و جوانی خود را گذاشتند تا بتوانند سینمای ایران را از فیلم های سطحی، به فیلم هایی که حاوی پیام های اخلاقی بودند و از نظر کیفی در سطح بالایی قرار داشتند، برسانند.