می‌توان سرطان را شکست داد!

 

به نوشته‌ «ایهم المدرس» در سایت «نون پست»، ورزش و دنیای گسترده‌ آن هم از خطر سرطان ایمن نیست. چنان که تاکنون بسیاری از ورزشکاران (به ویژه فوتبالیست‌ها) به این بیماری دچار شده‌اند و برخی از ستارگان و مشاهیر فوتبال نیز در نتیجه‌ ابتلا به این بیماری از جهان رخت بربسته‌اند، کسانی چون اسطوره‌ فوتبال هلند «یوهان کرایوف» که سال گذشته فوت کرد، اسطوره‌ فوتبال انگلیس «بابی رابسون» که در سال 2009 درگذشت یا مربی مشهور فرانسوی «برونو متسو» که در سال 2013 از دنیا رفت، مربی بارسلونا که در همان سال فوت کرد، داور مراکشی «القدیر سعید بلقولة» که در سال 2002 چشم از جهان فروبست.

 

در مقابل، تعداد دیگری از ورزشکاران هم بوده‌اند که توانسته‌اند با نجات یافتن از چنگال این بیماری بی‌رحم، و پس از بازیابی سلامتی‌شان، به زندگی ورزشی‌شان بازگردند. و این شدنی نبود، اگر فضل خداوند و قدرت اراده و سرسختی آنان وجود نمی‌داشت. در سطور آتی، یکی از مشهورترین داستان‌های الهام‌بخش را برایتان روایت خواهم کرد، داستانی که قهرمان آن، مدافع مشهور فرانسوی «اریک آبیدال»، توانست دو بار بر بیماری سرطان چیره شده و و با عشق و حمايتی كه تمام اطرافیانش نسبت به او روا داشتند، دوباره به میدان‌های ورزشی بازگردد.

 

«اریک سیلوان آبیدال» در 11 سپتامبر 1979 [20 شهریور 1358] در شهر لیون فرانسه متولد شد. او زندگی فوتبالی خود را از باشگاه کوچک محله‌شان به نام «لیون دوچر» آغاز کرد و تا سال 2000 به فعالیت در تیم‌های نوجوانان و جوانان همین باشگاه ادامه داد. در این سال، آبیدال اولین گام خود در مسیر ورزش حرفه‌ای را با باشگاه موناکو برداشت و برای اولین بار در روز 16 سپتامبر 2000 [26 شهریور 1379] در بازی موناکو و تولوز در لیگ دسته یک فرانسه میدان رفت. آبیدال دو فصل کامل در موناکو حضور داشت و 25 بار برای این تیم به میدان رفت تا آنکه در تابستان 2002 تصمیم گرفت به باشگاه لیل نقل مکان کند. رشد حقیقی آبیدال از همین جا آغاز شد، جایی که مربی باشگاه یعنی «کلود بویل» با «کشف» او، این بازیکن جوان را طی دو فصل به یکی از بهترین بازیکنان چپ‌ پا در کل فرانسه تبدیل کرد.

 

تابستان سال 2004، آبیدال با عقد قراردادی با المپیک لیون به زادگاهش بازگشت و سه فصلِ از هر جهت موفق را با این تیم گذراند و موفق شد طی سه فصل پیاپی در سال‌های 2004 تا 2007، سه بار با این تیم به قهرمانی لیگ فرانسه دست پیدا کند. همچنین در همین برهه توانست به قهرمانی سوپر جام فرانسه دست یابد و برای سه فصل پیاپی به عنوان یکی از اعضای تیم منتخب لیگ فرانسه انتخاب شود. او در سال 2007 به عنوان یکی از بازیکنان تیم منتخب لیگ‌های اتحادیه‌ اروپا هم برگزیده شد و در همین جا بود که مسئولین باشگاه بزرگ بارسلونا وسوسه شدند تا او را به خدمت بگیرند. 

 

در تابستان 2007 بود که آبیدال قرارداد خود با باشگاه لیون (که بیش از 80 بار در مسابقات مختلف برای آن به میدان رفته بود) را فسخ کرد و به بارسلونا پیوست.

 

 

در این برهه، کارنامه‌ بین‌المللی آبیدال به همراه تیم ملی فرانسه هم در اوج درخشش بود. اولین حضور او در تیم ملی فرانسه به 8 آگوست 2004 [18 مرداد 1383] بازمی‌گردد. در جریان مسابقات انتخابی جام جهانی 2006 او به سرعت توانست برای خود جای ثابتی در ترکیب تیم فرانسه پیدا کند.

 

جام جهانی 2006 آلمان شاهد درخشش آبی‌پوشان فرانسه با حضور زیدان و ویرا و ریبری و در کنار آنان، مدافع چپ‌پای مستحکم تیم یعنی آبیدال بود. آبیدال نقش مهمی در رسیدن خروس‌ها به فینال جام جهانی آن سال داشت، مسابقه‌ای که فرانسوی‌ها در مقابل ایتالیا به میدان رفتند، ولی در نهایت جام را در ضربات پنالتی به رفقای بوفون و کاناوارو واگذار کردند.

 

 

اریک آبیدال در 29 ژوئن 2007 [8 تیر 1386] با انعقاد قرارداد 4 ساله‌ای به مبلغ تقریباً 13 میلیون یورو به بارسلونا منتقل شده و به سرعت به ستون اساسی خط دفاعی کاتالان‌ها تبدیل شد، چه در ترکیب مربی هلندی بارسلونا «فرانک ریکارد» (که در سال 2008 از این تیم رفت) و چه در ترکیب مربی جدید، «پپ گواردیولا»؛ یعنی همان مربی‌ای که بارسلونا (و همچنین آبیدال) توانست به همراه او در سال 2009 به «موفقیت‌های شش‌گانه عظیم»اش دست یابد: قهرمانی لیگ اسپانیا، قهرمانی جام حذفی اسپانیا، قهرمانی سوپرجام اسپانیا، قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا، قهرمانی سوپرجام اروپا و قهرمانی جام باشگاه‌های جهان. البته آبیدال به دلیل گرفتن کارت قرمز در بازی نیمه‌نهایی لیگ قهرمان اروپا در مقابل چلسی، بازی فینال این جام در مقابل منچستر یونایتد را از دست داد.

 

 

آیبدال با ادامه دادن درخشش‌هایش در بارسا، در سال 2010 هم موفق شد دو جام قهرمانی در لا لیگا و لیگ حذفی اسپانیا را بالای سر ببرد. بارسلونا در وضعی ایده‌ال برای تکرار شش‌گانه‌ سال قبل قرار داشت که در ابتدای ماه مارس 2011 [اسفند 1388]، اولین نشانه‌های مشکل خودنمایی کرد: در آن روزها آبیدال تحت آزمایش‌های دوره‌ای پزشکی قرار گرفته بود. نتایج آزمایش‌ها وجود یک غده در کبد او را نشان می‌داد. او باید سریعاً مورد عمل جراحی قرار می‌گرفت تا غده از بدنش خارج شده و جلوی گسترش آن به کل کبد گرفته شود.

 

روز 17 مارس [26 اسفند] به عنوان روز عمل جراحی تعیین شد. برخی‌ها پیش‌بینی می‌کردند که مسیر ورزشی این فوتبالیست به همین جا ختم شود. جوّی از حمایت و تشویق‌های بی‌مانند هم برای آبیدال به راه افتاده بود. جوی که فقط شامل هم‌تیمی‌هایش در بارسلونا نمی‌شد، بلکه به همه‌ تیم‌های لیگ اسپانیا گسترش یافته بود، از جمله رقیب دیرینه‌ آنان رئال مادرید که به عنوان یک حرکت‌ انسان‌دوستانه و فراتر از حدود رقابت‌های ورزشی پیراهن‌هایی به تن کردند که روی آن اسم ابیدال نوشته شده [و برای او آرزوی شفا شده و به او روحیه داده شده] بود.

 

عمل جراحی در زمان تعیین شده با موفقیت انجام شد و این ستاره‌ فرانسوی توانستند در مدت زمانی بی‌نظیر، حدود 40 روز بعد، به میدان بازگردد و حتی در رسیدن بارسلونا به «قهرمانی‌های پنج‌گانه» در همان سال، نقش اساسی ایفا کند، پنج‌گانه‌ای که عبارت بود از: قهرمانی لیگ اسپانیا، قهرمان سوپر جام اسپانیا، قهرمانی جام قهرمانان اروپا و قهرمانی سوپرجام اروپا و قهرمانی لیگ باشگاه‌های جهان.

 

همه، هنوز این صحنه را در خاطر دارند: کاپیتان بارسلونا، کارلوس پویول، بازوبند کاپیتانی را به آبیدال داده و او در بین تشویق‌های 85 هزار تماشاگری که در ورزشگاه ومبلی لندن حاضر شده بودند، جام قهرمانی لیگ قهرمانان اروپای 2011 را بالای سر برد تا همه شاهد قهرمانی «قهرمان»ی باشند که سرطان را به مبارزه طلبیده و بر آن پیروز شده بود.

 

 

این ستاره‌ فرانسوی مسیر ورزشی خود را در بالاترین سطح ادامه داد و در فصل 2011-2012 برای بارسلونا در رقابت‌های مختلف 38 بار به میدان رفت. اما باز چیزی اتفاق افتاد که هیچ کس فکرش را نکرده بود: پزشکانی که وضعیت سلامتی او را زیر نظر داشتند، متوجه وخامت وضعیتش شدند. مشکل کبد او عود کرده بود و هیچ راهی برای خلاصی از آن وجود نداشت، جز برداشتن کامل کبد و یک روند جراحی دیگر برای پیوند بخشی از کبد یک داوطلب به بدن او.

 

خبر مثل صاعقه‌ای بر سر این بازیکن و دوستداران و هم‌تیمی‌هایش فرود آمد. وقتی مشخص شد این نوع از عمل‌های جراحی تا چه حد خطرناک است، درد و ناراحتی همه بیشتر شد. ممکن بود این عمل جراحی به قیمت جان بازیکن محبوبشان تمام شود. «دنی آلوز» برزیلی، در یک حرکت کم‌نظیر در رفاقت و معرفت، پیشنهاد کرد که بخشی از کبد خود را به آبیدال اهدا کند، اما ابیدال به دلیل نگرانی برای مسیر درخشان هم‌تیمی برزیلی‌اش به شدت با این پیشنهاد مخالفت کرد. یکی از اقوام آبیدال که ورزشکار هم نبود، پذیرفت که نقش اهداکننده را ایفا کند. عمل جراحی در روز 17 آوریل 2012 [29 فروردین 1391] اجرا شده و با موفقیت به پایان رسید. آبیدال تا آخر آن سال [یعنی حدود 9 ماه بعد] به توصیه‌ پزشکان کاملاً از میادین ورزشی دور بود تا آنکه در ابتدای سال 2013، پزشکان به او برای بازگشت به تمرینات، چراغ سبز نشان دادند.

 

در روز 6 آوریل 2013 [17 فروردین 1392]، در جریان بازی بارسلونا و رئال مایورکا، تابلوی تعویض در ورزشگاه نیوکمپ روی دست داور چهارم بلند شد تا اعلام کند بازیکن شماره‌ی 22 بارسلونا به مستطیل سبز بازمی‌گردد. آبیدال برای بار دوم توانسته بود بر بیماری سرطان غلبه کند. سرطان نتوانسته بود او را از عشقش، فوتبال، دور کند.

 

آبیدال آن فصل را به همراه بارسلونا به پایان رسانده و موفق شد جام قهرمانی لالیگا را در آن فصل به دست بیاورد. 

 

 

آبیدال در تابستان 2013 به تیم قدیمی خودش موناکو نقل مکان کرده و یک فصل کامل برای این تیم بازی کرد. سپس به یونان رفته و در 6 بازی ابتدای فصل برای تیم اولمپیاکوس وارد میدان شد تا اینکه در 19 دسامبر 2014 [28 آذر 1393] و در سن 35 سالگی (که بیشتر آن را در زمین فوتبال گذرانده بود) برای همیشه از مستطیل سبز خداحافظی کرد.

 

ستاره‌ فرانسوی پس از خداحافظی از فوتبال به شهر بارسلونا بازگشت و در آنجا «موسسه‌ خیریه‌ی اریک آبیدال» را که مختص درمان کودکان مبتلا به سرطان است، تاسیس کرد. این کار نشان می‌داد این بازیکن سابق بارسلونا تا چه حد ممنون و قدردان این باشگاه و این شهر اسپانیایی است، جایی که او را دوست داشتند و در سخت‌ترین لحظات زندگی‌اش او را زیر پر و بال گرفته و در کنارش ایستادند.

 

 

البته غیر از بارسلونا، همسر مراکشی‌الاصل او «حیاة الکبیر» هم در کنار او بود. خیلی‌ها می‌دانند که اریک و حیات در سال 2007 با یکدیگر ازدواج کرده و سه دختر دارند، اما کم‌اند افرادی که از داستان این ازدواج مطلعند. خود آبیدال به یاد می‌آورد: «وقتی به حیاة پیشنهاد ازدواج دادم، تنها شرطش این بود که اسلام بیاورم. ارتباط من با دین حنیف از همین جا آغاز شد. شروع کردم به بررسی آرام و عمیق. تا آنکه بهترین تصمیم‌ام در طول زندگی را گرفته و اسلام آوردم. به فضل اسلام، با عشق و فداکاری زندگی می‌کنم و هیچ وقت قرآن از من جدا نمی‌شود.»

 

ایمان و آرامشی که دین اسلام در قلب و روح آبیدال کاشته بود، مهم‌ترین نقش را در حفظ روحیه و سرسختی او در طول دوران بیماری‌اش داشت. این ستاره‌ مسلمان در همین باره می‌گوید:

 

«دردهای طاقت‌فرسایی داشتم و زندگی‌ام غیر قابل تحمل شده بود، خصوصاً وقتی که مايعات به امعای داخلی شکم‌ام وارد شده و 19 کیلو وزن از دست داده بودم. آن وقت بود که فکر کردم به آخر خط رسیده‌ام. از دکترها خواستم که مرا وارد کما کنند تا از درد خلاص شوم، اما [در آن لحظات] یک قدرت پنهان در خودم حس کردم که از دردهایم می‌کاست و به من امید می‌داد و آن چیزی نبود جز ایمان به الله.»