|
اصلاً نباید بترسید. سریع دراز بکشید و پاهایتان را بالا نگه دارید تا میزان خونی که به قلب و در نهایت مغز شما می رسد افزایش یابد. اگر قرار است از شما خون بگیرند، از پرستار بخواهید تا شما را به حالت خوابانده درآورد. از دیدن صحنههایی که شما را دچار این حالت می کند بپرهیزید، حتی اگر آن صحنه یک آمپول زدن ساده باشد.
ایستادن در برابر غش
همانطور که ذکر کردم، عصب واگ یا همان اعصاب پاراسمپاتیک به همه اندامها دستور کاهش فعالیت می دهند. بنابراین در حضور آن تنفس کندتر خواهد شد. ضربان قلبتان کم می شود و فشار خون افت پیدا می کند. سستی در عضلات شما هم به وضوح دیده می شود، پس اکیداً توصیه می کنم وقتی دچار این حالت شدید، راه نروید، سریع بنشینید و دراز بکشید و پاهایتان را در یک سطح بالاتر از بدن قرار بدهید تا وضعیت شما اصلاح شود. اگر در محل کار، یا پشت فرمان هستید، اگر روزی را پشت سر گذاشتهاید که زیاد ایستادهاید، بهتر است تا چشمتان سیاهی می رود، یک نوشیدنی مطلوب میل کنید تا حالت غش به شما دست ندهد و شما که این سابقه را در خود سراغ دارید، در واقع شرایط را برای آن مهیا نکنید.
غش، نوعی دیگر
بسیار دقت کنید، اگر شما جزو آن دسته افرادی هستید که بدون محرکهای بیرونی (ترس از یک شی یا موجود، دیدن خون و صحنه دلخراش و…) دچار حالتهای غش و ضعف می شوید ، مثلاً در حین تماشای یک برنامه تلویزیونی یا پشت میز کار که در این حالت در اصطلاح دچار سنکوپ شدهاید. حالت سنکوپ معمولاً نشانگر وجود یک بیماری داخلی در بدن است که حتماً باید ریشهیابی شود. برخی از اختلالات در سیستم الکتریکی قلب که باعث به وجود آمدن ضربان در قلب هستند و همچنین برخی از بیماریهای دستگاه عصبی مرکزی می توانند حالت سنکوپ در افراد ایجاد کنند. پس بهتر است هر چه سریعتر به پزشک مراجعه کنید و از نظر قلبی و مغزی تحت بررسی دقیق قرار بگیرید و با تشخیص و درمان به موقع، از بروز مشکلات بعدی جلوگیری کنید. اگر شما در برخورد با افرادی که دچار ضعف و غش شدهاند قرار گرفتهاید، ابتدا فرد را در یک سطح صاف بخوابانید و پاهایش را بالاتر از بدنش قرار بدهید. تعداد نبض و فشار خون او را کنترل کنید و تا زمانی که بیمار به حالت طبیعی بازنگشته است، از خوراندن غذا یا نوشیدنی به او خودداری کنید.
طبیعی است، خجالت نکشید
برای شما که خیلی از این حالت ناراحت هستید، یک خاطره تعریف می کنم. به یاد دارم وقتی که دبیرستانی بودم، در مدرسه ما برای آشنایی هر چه بیشتر با عوارض سیگار، یک فیلم نمایش دادند. در آن فیلم با چاقو سینه شخصی را که بر اثر سیگار فوت شده بود، باز کردند و آسیبهای سیگار را روی بافت ریه نشان دادند. من با دیدن این فیلم و صحنه دلخراش ریههای سیاه شده شخص، غش کردم و همه بعد از این جریان به من خندیدند و گفتند: "تو چه طور می خواهی دکتر شوی، آن هم دکتر قلب که حتی نمی توانی یک منظره دلخراش ببینی.”
اگر بپرسید چرا جراحان و نیروهای امداد و پرستاران مثل شما با دیدن خون و … غش نمی کنند، من پاسخ می دهم این افراد پس از گذشت زمان و تکرار یک موضوع یا سوژه، با آن شرایط تطبیق یافته و عادت کردهاند. شرایط فیزیکی هر فرد هم خیلی مهم است. اگر شخصی شب قبل نخوابیده باشد و صبح بسیار خسته و ناشتا شروع به کار کند، قطعاً افت فشار خواهد داشت و شاید حالت ضعف به او دست دهد و مجبور شویم به او سُِرم بدهیم. پس موضوعی برای خجالت یا ترس وجود ندارد